Abdulla Şaiqi ölənəcən yandıran dərd
Qarşımda Abdulla
Şaiqin1961-ci ildə çap etdirdiyi "Xatirələrim” kitabı var. Bir necə dəfə gözdən kecirdiyim kitabı bu dəfə az qala
bir nəfəsə oxudum və çox təəccüb hissi kecirdim. Bütün ailəsi, qohumları, dostları,
hətta qonum-qonşuları barəsində müfəssəl məlumat verən Abdulla Şaiq, qəhrəmanlığı
haqqında saysız-hesabsız şeirlər, məqalələr yazılan general qardaşı Yusif
Talıbzadə haqqında niyə susub? Bəlkə öğey-doğmalıq söhbəti var? Yox! Bəlkə
qardaşı Abdulla Şaiqin adına-sanına layiq
birisi olmayıb? Yox! Əksinə, Yusif
Talıbzadə dövrünün tanınmış qələm adamı,
savadlı pedaqoq, görkəmli axund, nizam-intizamlı hərbcisi kimi milləti, vətəni
uğrunda canından kecən bir ziyalı olub. Bəs onda Abdulla Şaiq niyə general
qardaşını "hamıdan gizlədib?”.
Bütün bu müəmmalı sualları
cavablandırmaq üçün bir daha arxiv materiallarını, dövrü mətbuatın səhifələrini
gözdən kecirməli oldum. Bəlli oldu ki, 20-ci yüzilliyin əvvəllərində ədəbi mühitdə, ictimai
həyatda Yusif Axund Talıbzadə və Yusif
Ziya Talıbzadə kimi tanınanYusif
Mustafa oğlu Talıbzadə görkəmli yazıçı, şair, realist
ədəbi məktəbinin (A.Şaiq sovet dövrünə kimi həm də romantik ədəbi məktəbin
nümayəndəsi idi) tanınmış nümayəndəsi olub.
Ailənin ilk övladı olan Yusif 1877-ci
ildə Tiflisdə anadan olub. Atası axund Mustafa əslən Borçalı mahalından olsa da, "Tiflis camaatı onu çox sevirdi. Hamı ona "Axund əmi”
deyə hörmətlə müraciət edərdi. Ən yaxın dostları Mirzə Fətəli Axundzadə və
şeyxülislam Molla Əhməd Səlyani idi”. Axund Mustafa həm Tiflis qazısının
müavini vəzifəsini icra edib, həm də o zaman "Tiflisdə, Zaqafqaziya canişininin
göstərişi ilə şeyxülislamın və müftinin nəzarəti altında açılan altı sinifli
məktəbdə ərəb, fars dillərini və şəriət dərslərini tədris edib”.
Oğlu Yusif də ilk təhsilini atasının
işlədiyi bu məktəbdə alıb. Sonra isə anası Mehri ilə Xorasana gedib və orada dini təhsil alıb. Bu haqda Abdulla Şaiq yazırdı: "Anam Mehri xanım
yaman mövhumatçı idi. O, bir gün atama bildirir ki, Xorasana gedib İmam Rzanın
qəbrini ziyarət etmək istəyir. Atam qəti surətdə rədd etsə də, sonradan anamın göz yaşlarına yazığı gəlib, izn verir.
Bu zaman böyük qardaşım Yusif beşinci sinfin, mən isə üçüncü sinfin
imtahanlarına hazırlaşırdıq” (Qeyd edim ki,
Abdulla Şaiq yalnız bir-iki dəfə burada qardaşı Yusifin adını cəkir). Müəllif
daha sonra Xorasanda qalıb oxuduqları məktəbdən bəhs edir, buradakı məktəblərin
onların ürəyincə olmadığını qeyd edirdi: "Hacı əmi bizi və oğlanlarını
Yusif Ziyanın məktəbinə qoydu. Mirzə
Yusif yaxşı bir ədəbiyyat müəllimi idi. Şairliyi də var idi. Təxəllüsü də Ziya
idi”.
Elə Abdulla Şaiqin qardaşı Yusif də
sonradan "Ziya” təxəllüsünü müəlliminin şərəfinə götürərək məqalələrini "Yusif
Ziya Talıbzadə” imzası ilə yazıb.
1900-cü ilin əvvəllərində Yusifgil Xorasandan Tiflisə, sonra isə Bakıya gəlirlər. Yusif
1901-ci ildə Bakıda "Rus-tatar” məktəbinə şəriət müəllimi təyin edilir. Ərəb, fars, rus dillərini yaxşı bilən və
şəhərin mədəni həyatında yaxından iştirak edən, ciddi, nizam-intizamlı,
səliqəli geyimli bu gənc Hacı Zeynalabdin Tağıyevin və Nəriman Nərimanovun
diqqətini cəlb edir. Tezliklə onların arasında dostluq münasibəti yaranır.
Artıq bu zaman Bakıda Axund Yusif Talıbzadə kimi tanınan gənc yazar1903-cü ildə
"Hədiyyəyi-nisvan” və "Sərvət və səxavəti ilə məşhur cənab H.Z.Tağıyevin
tərcümeyi-əhvalı” adlı kitablarını çap etdirir. Sonra isə N.Nərimanovun "Nadir
Şah” əsərini farscaya tərcümə edir.
1906-cı ildə o, "Yusif Ziya Talıbzadə” imzası ilə dövrü mətbuatda,
xüsusən də "İrşad” qəzetində və "Füyuzat” jurnalında
çap olunmağa başlayır. Həmcinin 1906-1907-ci illər də "İrşad”ın müxbiri kimi
tez-tez Türkiyədə olan Yusif Ziya "Türkiyə məktubları” başlığı altında
oxucularının görüşünə gəlir.
Axund Yusif Talıbzadənin "Füyuzat”da
ilk çıxışı 12 yanvar 1907-ci il tarixli 10-cu saya təssadüf edir. Bunlar "Nitq” və "Həccə dair” sərlövhəli məqalələrdir. Hər
iki məqalə İslam dininə həsr edilib. İslam
tarixini, onun inkişafını dürüst və yaxşı bilən müəllifin şəriətə, Quran
ehkamlarına aid çoxlu məqalələri
var. Hətta bu mövzuda onun "On kitab”ı və "Əmir Xalid ibn Vəlid” adlı pyesi çap edilib.
1907-ci ildə A.Y.Talıbzadə H.Z.Tağıyevin
xahişilə yenidən Türkiyəyə getməli olur. Bu səfərin səbəbi Türkiyə sultanı
Əbdülhəmidin taxta çıxmasının 32-ci ildönümü münasibətilə "Füyuzat” məcmuəsinin
imtiyaz sahibi H.Z.Tağıyevin göstərişilə Məhəmməd Kərim Ağanın azəri türkcəsinə
tərcümə etdiyi "Quran”ı altın cildlə cildləyərək, Talıbzadə ilə sultana hədiyyə
göndərməsi idi. Hökmdar hədiyyəni alarkən ona deyir: "Bir şey anlamıram. Hacı Zeynalabdin bəy məcmuəsində
məni həcv edər, sonra da hədiyyə yollar”.
Türkiyədən Bakıya dönən Axund
Yusif Talıbzadə sultanın bu sözlərini Hacıya Zeynalabdinə çatdırır.
Bununla da "Füyuzat” bağlanır.
"Füyuzat” bağlandıqdan sonra
A.Y.Talıbzadə üz tutur "Yeni Füyuzat”a. Bu jurnalda onun ilk publisistik
məqaləsi "Bəqayi-ruh” adlanır. İlk sayda çap olunan bu məqalədə də "Vətən və xalqın taleyi, tərəqqiyə çağırış amalı aparıcıdır”. Publisistin jurnalın 1910-cu ildə 9 və 10-cu saylarında dərs
edilmiş silsilə məqalələrində cəmiyyətdə, ictimai həyatda qadınların mövqeyi,
fəaliyyəti, təlim-təhsili əsas mövzu kimi verilib.
A.Y.Talıbzadə o zaman Bakıda baş verən
əksər ictimai, siyasi, mədəni hadisələrdə yaxından iştirak edib. M.Ə.Rəsulzadənin
əmisi oğlu Məmməd Əli Rəsulzadənin xatirələrinə əsasən, 1911-ci ildə "Müsavat”
partiyasının yaradılması üçün aparılan işlərdə Axund Yusif Talıbzadə yaxından
köməklik göstərir və üzv yazılır.
O, 1912-ci ildə ömür-gün
yoldaşı Cənnət xanım və oğlu Tələtlə birlikdə yenidən Türkiyəyə gedir. Bu dəfə onun əsas məqsədi mükəmməl hərbi təhsil almaq
idi. Təhsilini başa vuran A.Y.Talıbzadə Birinci Dünya müharibəsində türk ordusu
sıralarında ruslara və ermənilərə qarşı igidliklə vuruşur. Sonra isə o, türk ordusu sııralarında Bakıya gələrək
1918-ci il 15 sentyabr - Bakının qurtuluşu döyüşlərində qəhrəmanlıqla vuruşub.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin
qələbəsindən ruhlanan döyüşçü həmin
illərdə "Azərbaycan” və "İstiqlal” qəzetləri ilə yaxından əməkdaşlıq edib,
milli ruhda şeirlər yazıb. AXC dövründə "Daxili Qoşunların yaranma tarixi də onun adı
ilə baxlıdır”.
A.Y.Talıbzadə "Qızıl Ordunun Azərbaycanı
istilasından sonra həbs edilsə də,
N.Nərimanovun zəmanətilə azad olunaraq Naxçıvana hərbi komissar təyin edilib. 1921-ci ilin son aylarından1922-ci
ilin axırlarına kimi burada general rütbəsində hərbi komissar vəzifəsində işləyib. Lakin erməni daşnaklarının
Naxçıvan torpaqlarına qarşı iddialarına tərəfdar münasibət bəsləyən Sovet
hökumətinin siyasətinə etraz etraz edərək, Bakıya qayıdıb N.Nərimanovla görüşür və "mövcud siyasi quruluşa qarşı olduğunu açıq-aydın bəyan edir. Bolşeviklərin ideoloji təbliğat
arxasında gizlənmiş, xalqımıza qarşı bəd, qərəzli münasibətlərinə etrazını
bildirir”. Bu hadisədən sonra N.Nərimanovun "köməkliyi ilə A.Y.Talıbzadə
"xüsusi buraxlış vəsiqəsi alaraq ölkəni tərk edib, ailəsilə birlikdəTürküstana yola düşür”.
Beləliklə, Axund Yusif Talıbzadənin mühacir həyatı başlayır. O,
Türküstanda qırmızı rus ordusuna qarşı vuruşmada iştirak edərək Basmaçılar
hərəkatına qoşulur. Burada hərəkatın başçısı
Ənvər paşanın müavini kimi əksər döyüşlərdə iştirak edən A.Y.Talıbzadə 1923-cü
il mayın 18-də Amu-Dərya çayının sahilindəki döyüşlərin birində bərk
yaralanaraq, "Azərbaycan” deyə əbədi
olaraq gözlərini yumur.
Hadisədən bir necə ay sonra onun döyüş
yoldaşlarından biri gizlincə Bakıya gəlir və Abdulla Şaiqlə görüşür. Yusifin
qana bulaşmış köynəyini və hər an yanında
gəzdirdiyi cib Quranını ona verir.
Bu Quran hal-hazırda Abdulla Şaiqin ev muzeyində saxlanılır. Qanlı köynək isə
sovetlərin qorxusundan elə Abdulla Şaiqin özü tərəfindən "qeybə çəkilir”.
Yazını tamamlarkən 1980-ci illərin sonunda Qulam Məmmədlinin görüşlərimizin birində dediyi sözləri xatırladım:
"Sovetlər Abdulla Şaiqə çəkə bilməyəcəyi qardaş dağı verdi. Bu dərdə Şaiq
ölənəcən icində yandı, acıb-ağarda da bilmədi”.
Qərənfil Dünyaminqızı,
Əməkdar jurnalist