Nə qədər nə qədər poeziyayla yaşayanlar var, şeir yaşayacaq
16.09.19 11:30
1251
Müsahibim "CompuTech" nəşriyyatının
beynəlxalq məsələlər üzrə əlaqələndiricisi, meneceri, tərcüməçi, tənqidçi Nina
Simiçdir. Nina xanım həmçinin Serbiya
Yazıçılar Birliyinin əməkdaşıdır.
–
Serbiya və Azərbaycan arasında ədəbi əlaqələrin inkişafı hansı mərhələdədirlər?
– Serbiya və Azərbaycan arasındakı ədəbi əlaqələr
inkişaf edir. Bu, əlbəttə ki, hər iki tərəf üçün çox yaxşıdır. Bu münasibətlər, xüsusən, 2013-cü ildən –
Serbiya Yazıçılar Birliyinin sədri Radomir Andriçlə Azərbaycan Yazıçılar
Birliyini sədri Anar Rzayevlə görüşündən sonra daha da möhkəmlənib. Bu görüşdən
sonra Serbiyada keçirilən bütün ədəbiyyat festivallarında mütəmadi olaraq Azərbaycan yazıçı və şairləri iştirak edir.
Azərbaycanda Bədii Tərcümə və Ədəbi Əlaqələr Mərkəzi ilə də sıx əməkdaşlıq
qurmuşuq, bu işlərin irəliləyişlərində Səlim Babullaoğlunun xüsusi xidmətləri
var. Kitabları, müxtəlif poeziya və proza nümunələri serb dilinə tərcümə
olunur, ədəbiyyat qəzetlərində çap edilir.
O ki qaldı Azərbaycanda serb
ədəbiyyatına qarşı münasibətə, burda da eyni vəziyyətdir. Yəni Azərbaycanda da
eynən bizdəki kimi serb ədəbiyyatı tərcümə olunur, xalqa çatdırılır. Biz "CompuTech" nəşriyyatı olaraq
Azərbaycan yazıçı və şairlərini tərcümə və çap edirik. Həmçinin də aktiv
şəkildə xalqlarımızın mədəni və ədəbi əlaqələrinin inkişafında öz xidmətimizi
göstəririk.
–
Azərbaycan ədiblərinin əsərlərini tərcümə edirsiniz. Sizcə, serb və Azərbaycan düşüncəsi arasında nə kimi oxşar və fərqli cəhətlər var? – Serbləri və azərbaycanlıların təfəkkürləri,
düşüncələri, həyata baxışları, məsələn, əgər buna geosiyasi, dini və ya hər
hansı sosial xarakteristikaya əsasən,
yəni buna səthi yanaşsaq, başqa cür görünə bilər. Mən mətnləri oxuyuram və belə
bir qənaətə gəlirəm: biz o qədər yaxınıq ki, məsələn, mətndən toponimləri
yığışdırsaq, serb oxucusu Azərbaycan
əsərlərindən bir çoxunu oxuyub, özününkü kimi, özünə doğma, yaxın bir mətn kimi
qəbul edə bilər.
–
Hər il Serbiyada "Dünya Yazıçılarının
Belqrad görüşü" keçirilir. Bu festival Serbiya ədəbiyyatına nələri
qazandırır? – "Yazıçların Belqrad görüşü" festivalı
bizim ədəbiyyatımızdan ötrü – yazıçı və şairlərimizdən ötrü böyük əhəmiyyət
kəsb edir. Həm oxucular, həm də ədəbiyyat adamları üçün bu festival mühümdür.
Bunu bu il festivalın 56-cı dəfə keçirilməsi də təsdiq edir. Bu il də
festivalda dünyanın müxtəlif ölkələrindən ədəbiyyatçılar, həmçinin də regionun
tanınmış rəssamları, müğənniləri və aktyorları da iştirak edəcək. Bu festival
və festivalı təşkil edən insanların, o cümlədən, beynəlxalq əməkdaşlıq üzrə
kordinator cənab Milan Paniçin sayəsində serb müəllifləri, ədəbiyyat xadimləri
müxtəlif ölkələrin ədəbiyyat nümayəndələri ilə görüşmək, onların ədəbi
nümunələriylə tanış olmaq şansı əldə edir. Bununla yanaşı, onlar öz
əsərlərini, öz maraq dairələrini, ümumi
götürsək, xalqın mədəniyyətini də qonaqlara nümayiş etdirmək imkanı qazanırlar.
Bu festivalda böyük sayda akademiklər, professorlar, beynəlxalq ədəbiyyat
müsabiqələrinin laureatları və s. insanlar iştirak ediblər. Bu cür ədəbi
festivalların sayəsində yazarlar sözün əsl mənasında bir-birlərinə tanıyır və onlar üçün yeni mədəni üfüqlər
açılır.
– Elə bir
fikir var ki, artıq poeziya ölüb. Sizcə, bu belədir? Serb ədəbiyyatında bu
xüsusda vəziyyət necədir?
– Bəli, indi bütün dünyada belə bir fikir var ki,
poeziya ölüb. Lakin mən düşünürəm ki, nə qədər şeirsevərlər var, nə qədər
poeziyayla yaşayanlar var, şeir də şəksiz-şübhəsiz yaşayacaq. Digər tərəfdənsə,
əgər, necə deyərlər, həqiqətin gözlərini içinə baxsaq, prozanın bu gün
poeziyadan daha çox oxunması və oxucuların prozanı poeziyadan daha çox oxuması
isə artıq faktdır. Belə baxanda, bu cür
hallar ədəbiyyat tarixində dəfələrlə təkrarlanıb. Və aydın məsələdir ki, hər
şey dövri olaraq dəyişir. Bizim zamanımızda da hər şey çox tez dəyişir. Ona görə də heç kim sabah nə
olacağını, eyni vəziyyətin nə qədər davam edəcəyini və ya hansı istiqamətdə
dəyişəcəyini proqnozlaşdıra bilməz. Ola bilər ki, poeziya hansısa yeni formada
yenidən oxucular ürəyini fəth edər. Serblər eynən azərbaycanlılar kimi
şeirsevən xalqdır. Hesab edirəm ki, diqqətlə nəzər salsaq, yaxşı prozada dil
poetik yüksəkliyə qədər ucalır. Poeziyanın yaşaması üçünsə, mənə elə gəlir ki,
ilk növbədə öz ruhumuzu yaşatmalıyıq. Biz də məhz bunu etməyə çalışırıq. Ancaq
sevgi, azadlıq, gözəllik prinsipləriylə tərbiyə olunmuş böyük ruh poetik dil oyununu başa düşə və hətta bu
oyunda iştirak edə bilər. Ancaq belə bir ruh, doğrudan da, poeziyanı başa düşə və hətta bir gün bu cür
ruh sahibi özü də nəsə yaza bilər.
–
Nəşriyyatınız hansı prinsiplərə əsaslanaraq əsərləri seçir, tərcümə və çap
edir? – Nəşriyyatda çap üçün seçim ilk növbədə əsərin
oxunuşundan başlayır. Biz nəşriyyatımızın əsas ideyaya və konsepsiyasına uyun olaraq çalışırıq ki,
bütün ölkələrin məşhur, öz xalqını tanıda bilən yazıçılarının əsərlərindən
oxuyaq. Lakin seçimin özünü intuisiyamıza, duyğumuza, həm də bir oxucu
hissiyyatımıza görə edirik. Qısası, əgər
biz yaxşı bir əsər oxusaq, mütləq həmin gözəlliyi öz xalqımızla bölüşmək, bunu
onlara hədiyyə etmək istəyirik. Bundan ötrü onları serb dilinə tərcümə edir və
çap edirik.
–
Avropa ölkələri ilə ədəbi əlaqələriniz hansı səviyyədədir? – Serbiya hər zaman Avropanın bir parçası olub, elə
indi də ora aiddir. İnanmaq istərdim ki,
serblər nəinki Serbiyanın, həm də dünyanın vətəndaşlarıdır. İtaliya, Fransa,
Almaniya və sairə ölkələrlə ədəbi əlaqələrimiz, əlbəttə ki, mövcuddur. Mənim
düşüncəm belədir ki, bu əlaqələr daha da yaxşı ola bilərdi. Bəlkə də, serb
dilində daha çox adam danışsaydı, bu məhz elə belə olardı. Biz və bizim kimi
digər kiçik xalqların Avropa ölkələrinə diqqətindən daha çox, onların bizə
diqqəti vacibdir. Ona görə də bizim əlaqələrimiz bir balaca, sanki tam da
qarşılıqlı olmur. Amma demək istərdim ki, Belqrad festivala hər il həmin və
digər ölkələrin də ədəbiyyat nümayəndələri gəlir. Onların və dünyanın digər mədəniyyət və
ədəbiyyat nümayəndələrinin də Serbiyaya gəlişindən çox şad oluruq. Həmçinin
istərdik ki, onların da dəvətlərini almaq və öz ədəbiyyatımızı onların
ölkəsində təmsil və təqdim etmək şansını qazanmağı istərdik. İstərdik ki, bizim
ədəbiyyat və mədəniyyətimizi XXI əsərdə çəkilmiş şəkillərdən yox, bizim elə
özümüzdən eşitsinlər, görsünlər, tanış olsunlar.
–
Serbiya ədəbiyyatı Avropa ölkələrinə yol tapa bilibmi? – Əlbəttə ki, Serbiya
ədəbiyyatı çoxdan özünü Avropaya və bütün dünyaya gözəl müəlliflərinin
sayəsində təqdim edib. Bunun ən böyük təsdiqi İvo Andriçin Nobel mükafatı
alması faktıdır. Bu həm də Serb ədəbiyyatında olduqca gözəl yazıçı və şairlərin olmasının göstəricisidir. Məsələ
də elə burasındadır ki, bizim yazıçılarımız, xüsusən də, XIX-XX əsr yazıçıları
özlərini dünya ədəbiyyatına yüksək
səviyyədə tanıda biliblər. Bu gün isə bu məsələ getdikcə daha da çətinləşir.
Biz amma yenə də vəziyyəti dəyişməyə cəhd göstəririk. "CompuTech"
nəşriyyatı müasir serb ədəbiyyatını dünyaya daha çox tanıtmaq, daha çox serb
ədəbiyyatı sferasını açmaq istəyir.