Bakı 22°C
Lütfən, onları gizlətməyin - TƏRS BUCAQ
"Valideynlərdən
xeyli şikayət var. Mənim bağçamda belə anormal
uşaqlara yer yoxdur, aparın xüsusi təyinatlı bağçaya verin! Başa düşün ki,
bağçamda belə uşaq saxlaya bilmərəm!”
Uşağın sənədlərini
kobudcasına qoltuğuma dürtür. Bir kəlmə söz deməyə imkan vermədən çölə sarı
açılan qapını itələyir: "Əzizim, məni düzgün başa düş. İstəmirəm bağçamın adına
xələl gəlsin. Mənim bağçam prestijlidir. Məktəbə ağıllı, tərbiyəli, özünü apara
bilən uşaqlar göndərirəm burdan. Sizinkisə...”
İnsanı dəhşətə
salan an
Yazıçı
Xanım Aydının "Sərçə” hekayəsindən götürmüşəm dəhşətli abzası. Elə bilməyin ki,
yazıçı uydurmasıdır. Yox, daun sindromlu övlad anasının cəmiyyətdə üzləşdiyi dəhşətli
çətinliyin bir anıdır. Cəmisi bir anı. Amma insanı dəhşətə salan an. "İlahi, cəmiyyətdə
necə nadanlar varmış” deməyə bilmirsən. Uşaqların tərbiyəsi ilə məşğul olan,
guya cəmiyyətimiz üçün sağlam nəsil yetişdirməli olan bir müəllim, bağça
direktoru belə düşünürsə, indi görün...
Gördülərsə,
anlamalı idilər bu həqiqəti
"Kaspi” qəzetinin
"Gənclik” əlavəsinin əməkdaşları fiziki məhdudiyyətli, amma olduqca uğurlu
karyera qura bilmiş bir gəncdən müsahibə almışdılar. O gəncin anası deyirdi ki,
övladımla yol gedəndə qulağını çəkən, "Allah iraq etsin” deyən "insanları”
gördükcə o qədər sıxılmışam ki... Bilmirəm, Tokioda keçirilən paralimpiya
oyunlarda tufan qopardan o uşaqları həmin bağça direktoru, qulağını çəkən
valideynlər gördümü? Gördülərsə, anlamalı idilər bu həqiqəti: fiziki məhdudiyyətli
uşaq görəndə qulağını çəkənlərin övladları kimlərəsə qollarının zorunu göstərəndə,
görərkən "Allah iraq etsin” dedikləri uşaqlar qollarının qüvvəti, beyinlərinin
zəkası, ürəklərinin təpəri ilə dünya rekordu vururdular, Vətənə şöhrət gətirirdilər
Tokioda. Bunu qazanmağın nə qədər çətin olduğunu təsəvvür etmək də çətindir nadanlar,
cahillər üçün. Onun ağırlığı altında əzilərlər, sınarlar.
Onlara
deyilməlidir ki...
Görün Azərbaycan
Paralimpiya Komitəsinin prezidenti İlqar Rəhimov nə deyir: "Çətinlik ondadır
ki, valideynlər özlərinin fiziki məhdudiyyətli uşaqlarına görə utanırlar. Bir
çoxları onları cəmiyyətdən gizlədir. Yəni bu uşaqlar ömürlərinin sonuna qədər
dörd divar arasında yaşamağa məhkumdur”. Cəmiyyətdə nadanlığa, cahilliyə qarşı
həmişə maarifləndirmə işi aparılmalıdır. Amma bütün hallarda cəmiyyət
nadanlardan, cahillərdən xali olmayacaq. Ona görə də, əsas maarifləndirmə işi fiziki
məhdudiyyətli uşaqları olan valideynlər arasında aparılmalıdır. Onlara deyilməlidir
ki, siz cəmiyyətdəki nadanların, cahillərin davranışından utanmamalısınız.
Utanmaq üçün heç bir səbəbiniz yoxdur. Evə qapatdığınız o uşaqlar gələcəyin
çempionları, uğurlu iş, elm adamlarıdırlar. Lütfən, onları cəmiyyətdən gizlətməyin.
Natiq
Muxtarlı
