Xoşbəxtlik formulu “təbəssüm” olan kardioloq - Uğur hekayəsi

Pozitiv düşüncəlidir və xoşbəxtlik formulu təbəssümdür. Deyir ki, insan nə qədər pozitiv enerji ötürərsə, həmin enerji bu və ya digər şəkildə özünə qayıdar. Müsahibimiz Almaniyanın məşhur Diaqoni klinikasında kardioloq kimi fəaliyyət göstərən Firudin Qurbanovdur.

Bildirək ki, F.Qurbanov 1986-cı ildə Gürcüstanda anadan olub. Orta təhsilini Sumqayıtda 39 nömrəli məktəbdə, bakalavr təhsilini isə 2004 -2010-cu illərdə Azərbaycan Tibb Universitetində alıb. Tələbəlik dövründə dünyanın 126 ölkəsində fəaliyyət göstərən tibb tələbələrinin qurumu olan "Azerbaijan Medical Student Association” təşkilatının ictimai əlaqələr şöbəsinin İdarə Heyətində çalışıb. Daha sonra Ankara, İstanbul, Madrid, Vyana, Manhaym şəhərlərində tələbə mübadilə proqramlarında iştirak edib. 2007-2015-ci il təhsil proqramı çərçivəsində diplomdan sonrakı tibb təhsilini davam etdirmək üçün Almaniya Köln Tibb Universitetinin Ürək Mərkəzinə qəbul olub və beləcə, 2011-ci ildən Almaniyadakı tibb həyatı başlayıb. 2014-2018-ci illərdə Ziqen Kreis klinikasında həkim assistent kimi işləyib. Hazırda isə Diaqoni klinikasının ürək mərkəzində yeganə azərbaycanlı həkim-kardioloq kimi çalışır.

- Bu peşəsini seçməyimə öz xəstəliyim səbəb oldu. 14 yaşımda infeksion xəstəliyə yoluxdum və uzun müddət yanlış müalicə aldım. Vəziyyət o həddə çatdı ki, 3 ay məktəbə gedə bilmədim. Həmin dövrdə öz xəstəliyim və tibb haqqında düşünmək imkanım oldu. 3 ayın sonunda yaşlı bir həkim məni görən kimi düzgün diaqnozu qoydu və bir həftənin içində müalicə etdi. Məhz o həkim məndə bu sahəyə həvəs yaratdı. Bir növ onu özümə kumir kimi seçdim.

- Açığı, əvvəllər qərarlarımda məni dəstəkləsələr də, şübhələri olduğunu bilirdim. Hətta, mən Almaniyaya gedənə qədər də şübhələri var idi. Avropada oxumağın müəyyən çətinlikləri olduğunu, bunun elə də asan olmayacağını deyirdilər. Amma artıq 9 ilə yaxındır ki, Avropada çalışıram və valideynlərimin məndən yana heç bir şübhəsi olmadığını bilirəm.

- (Gülür) Bu məsələyə bir az fərqli yanaşıram. Məsələn, Almaniyanı götürək. Almaniyaya gedənədək iki il ərzində Türkiyə, İspaniya və Avstriyada təcrübə keçdim. Amma təcrübə ilə real iş həyatı başqadır. Bunu iş həyatına daxil olmadan anlamaq mümkün deyil. Belə ki, Almaniyada bir xəstə üzərinizdə ağ xalatı gördüsə, artıq sizə sonsuz etimadı yaranır. Çünki bilir ki, siz o ağ xalatı geyinib onun qarşısına çıxanadək nə qədər əziyyət çəkmisiniz, yuxusuz gecələr keçirmisiniz, hansı imtahanları vermisiniz. Ona görə də Almaniyada həkimlərə etimad böyükdür. Təəssüf ki, Almaniya ilə müqayisədə bizdə hələ xəstələrin həkimlərimizə qarşı etimadları tam formalaşmayıb. Təbii ki, bunun da obyektiv və subyektiv səbəbləri mövcuddur. Düşünürəm ki, xaricdə təhsil ona görə şərtdir ki, ora getdiyin andan sənin oxuyub, savadlı həkim olmaqdan başqa heç bir şansın yoxdur. Xaricdə sadəcə bir çıxış yolu var: oxumaq, çalışmaq və inkişaf etmək.

- Almaniyada səhiyyə sistemi elə qurulub ki, heç bir assistenti, həkimi yalnız buraxmırlar. Assistentə uzman, ona isə şöbə müdiri, şöbə müdirinə baş həkim nəzarət edir. Məsələn, mən gedən kimi birbaşa həkim kimi fəaliyyət göstərmədim. Həkim olanadək uzun bir mərhələdən keçdim. Azərbaycanda tibb təhsili almağımıza baxmayaraq, yenidən alman dilində tibbi oxuyub imtahan veririk. Alman vətəndaşları da bunu bilir və ona görə də hansı ölkədən gəldiyindən asılı olmayaraq, orada təhsil alıb, işləyən həkimə tam güvənirlər.

- Almaniyaya getmək qərarına gəldikdən sonra alman dili kursuna yazıldım. Həftədə 5 gün 3 saat intensiv alman dili kurslarına qatıldım. İlk imtahanı burda keçdim. Növbəti mərhələdə Alman Akademik Tələbə Dəyişimi qurumu var idi, oranın dəstəyi ilə Kölndə də dil kursunda iştirak edib yekun dil diplomu aldıqdan sonra tibb sahəsində fəaliyyətə başladım.

- İlk olaraq vətənindən, dilindən, dostlarından, ailəndən, sevdiklərindən uzaq olmaq çox çətindir. Bundan başqa, tamam fərqli mühitdə, fərqli düşüncəli, hər işi çox ciddiyə alıb, titizliklə yanaşan insanlarla işləyirsən. Uzun müddətdir orada olmağıma baxmayaraq, hələ də almanlara aid yeni nələrsə öyrənirəm və təəccüblənirəm. Hansısa mövzuda irad bildirəndə belə, çox ehtiyatlı davranırlar. İşimizin çətinliyinə gəlincə isə, Almaniyada tibbi sığorta sistemi tətbiq edilir deyə, nə isə oldu-olmadı insanlar səhhətləri ilə bağlı ən xırda məsələlərdə həkimə müraciət edirlər. Elə vaxt olur ki, bir ayda ən azı 7-8 dəfə gecə növbəsində oluram. Bu sahədə təcrübən artdıqca da səni daha məsuliyyətli işlərə yönəldirlər və istər-istəməz stressli iş rejimi olur.

- Almaniyada bunun tam tərsidir. 2011-ci ildə Manhaym klinikasında olarkən yoğun bağırsaq xərçəngi diaqnozu qoyulan xəstə var idi. Həmin şəxsə xəstəliyi ilə bağlı məlumat verəndə, normal qarşılayaraq bildirdi ki, bunu yaxınlarına deməyək. Azərbaycandan fərqli olaraq Almaniyada bunu birbaşa olaraq xəstəyə deməyə məcbursan.

- Köln Ürək Mərkəzində işləyəndə 72 yaşlı xanım xəstəm var idi. Bu xanıma ürək çatışmazlığı diaqnozu qoymuşduq. Xəstəliyin səbəbləri araşdırılmalı və uyğun müalicə metodu müəyyən edilməli idi. Ən əsası, ürəyinə pil taxılmalı idi ki, onun fəaliyyətini tənzimləsin. Çünki fəaliyyət azalanda, həyatı təhlükəyə atan ritm pozğunluğu yaranır ki, bu da insanı bir dəqiqə içərisində öldürə bilər. Biz müalicə ilə bağlı bütün prosesi xanıma deyəndə, bildirdi ki, bir neçə gün sonra Cənubi Amerikaya səyahət planı var. Mən etiraz etdim ki, bu, risklidir, hər an hər şey ola bilər. Bu zaman dedi ki, cənab həkim, mənim 72 yaşım var və dünyanın 100 dən çox ölkəsinə səyahət etmişəm. İcazə verin, bu səyahətimi də edim və öləcəmsə, elə səyahət zamanı ölüm, nəinki, xəstəxanada, çünki insan ölməmişdən bir neçə saniyə öncə həyatında yaşadığı ən gözəl anları gözünün qarşısından keçirir. Bunları dedikdən sonra hətta, mənə də məsləhət etdi ki, bacardığım qədər səyahət edim və xoş anlarımın sayını artırım. Həmin xəstəmin dediklərini özüm üçün bir kənara yazıb, stressli anlarımda oxuyuram və mənim üçün motivasiya olur.

- Əlbəttə, var. Amma bu cibdən sizin düşündüyünüz məqsədlər üçün istifadə edilmir (Gülür). Həmin ciblərdə xəstələr haqqında qeydlər, telefon nömrələri olur. Almaniyada icbari tibbi sığorta tətbiq edildiyi üçün xəstələr heç bir xərc çəkmirlər. Amma bunu da qeyd edim ki, bizim ümumi bir kofe boxçamız var. Əgər xəstə xəstəxananın və həkimin xidmətindən razı qalarsa, həmin boxçaya kobud dildə desək, 20-30 avro "çay pulu” qoyur. Lakin bunu verənlər çox nadir halda olur. Boxça ayda bir dəfə açılır və yığılan pulla hər kəs birlikdə kofe içməyə gedir. Bəzən xəstələrimiz şokolad, çaxır gətirirlər və ya həkimin şəklini çəkib arxasına ürək sözlərini yazaraq hədiyyə edirlər. Yəni qəti şəkildə bahalı hədiyyələr olmur. Bu, sadəcə xəstələrin içindən gələn istəyə bağlıdır.

- İnkişaf etmiş ölkələrdə həkim elitar təbəqə hesab edilir. Bir həkimin formalaşmağı 11 il orta təhsili, 6 illik bakalavr, 7-8 il uzmanlıq, yəni ixtisaslaşma dövrünü toplayanda, 24-25 il çəkir. Təbii ki, bu qədər təhsilin, əziyyətin sonunda hər bir həkim xəstədən maddi asılılığı olmadan, həyat keyfiyyətləri yüksək olan yaşam tərzi arzulayır və almanlar həkimlərini belə həyat tərzi ilə tam təmin etməyi bacarırlar.

- Bu, ay ərzində bir neçə dəfə rastlaşdığım situasiyadır. Ürək bir neçə saniyəlik dayanır, dərhal elektro şok, ürək masajı edirik və yenidən döyünür. Ürəyin döyünməyə başladığı həmin an insana işini sevdirən ən əsas amildir. Siz artıq nə üçün yaşadığınızı, həyatdakı funksiyanızın nədən ibarət olduğunu yenidən daha yaxşı anlayırsınız. Hələ o dayanan ürək sağalıb evə gedəndə, düşünürsünüz ki, bir həftə əvvəl onu yaşatmaq üçün əlimdən gələni etməsəydim, bu insan bu gün yaşamazdı.

- Karyera ilə ailəni birlikdə aparmaq asan deyil, bunu evləndikdən sonra anladım. Çünki Almaniyada biz təkik. İş rejimim həddən artıq ağırdır, tez-tez gecə növbələrim olur. Bu məqamda qarşı tərəfin anlayışı, dəstəyi çox önəmlidir. Bu olduqda, insan işində daha da uğurlu olur.