“Oğlum mənə nə qədər güclü olduğumu sübut etdi” - Mənim balam
Natavan Gümet: Bir
insana nəfəsi nə qədər qiymətlidirsə, övladım da mənim üçün o qədər dəyərlidir
Ana olduqdan sonra bir çox qadınların necə
dəyişdiyinin şahidi olmuşuq. Belə ki, bir zamanlar şən, şıltaq, cəsarətli qızları
ana olduqdan sonra daha kamil, hər addımına, hərəkətinə diqqət edən görmüşük.
Ancaq bu hər qadına da şamil edilmir. Müsahibimiz, istedadlı aktrisa Natavan Gümet
ana olduqdan sonra daha güclü olduğunu gizlətmir. O, Türkiyə vətəndaşı ilə ailə
qurduqdan sonra İstanbula köçdü. Bəzən Bakıda bir çox film və serial layihələrində
iştirak etsə də, bütün həyatını qardaş
ölkəylə bağladı və övlad sahibi oldu. Ana olduqdan sonra isə həyatında çox
şeyin dəyişdiyini və ən əsası, Natavan Gümetin özünün dəyişdiyini deyir.
Beləliklə, "Mənim balam” rubrikamızın qonağı olan aktrisa
Natavan Gümet oğlu Teoman doğulduqdan sonra həyatının rəngləndiyini, indiyə
qədər özü üçün yaşadığını, bundan sonra isə
atdığı hər addımda oğlunu düşündüyünü söyləyir.
- Ana olduqdan
sonra həyatınızda nələr dəyişdi?
- Ana olmaq, bu neməti dadmaq hər bir qadının
arzusudur. Qadına inanılmaz duyğular yaşadır. Hesab edirəm ki, bu duyğuya
bərabər ola biləcək ikinci bir duyğu yoxdur. Bir az böyük səslənsə də, qeyd
edim ki, ana olmadan öncə həyatda yaşamadığımın fərqinə vardım. Oğlumun gəlişi
ilə həyatım rəngləndi, həyata baxış bucağım dəyişdi. İlk dəfə övladımı qucağıma
aldığım zaman anladım ki, həyatımda fərqli bir dönəm başlayır. O vaxta qədər
özüm üçün mübarizə aparırdımsa, hər hansı addımı atanda özümü düşünürdümsə, bundan
sonra övladım üçün mübarizə aparmalı, onun üçün yaşamalı idim. Bir insana
nəfəsi nə qədər qiymətlidirsə, övladım da mənim üçün o qədər qiymətlidir. Oğlum
məni dünyada ən şərəfli vəzifə olan ana adına layiq gördü, o mənə ana missiyası
bəxş etməklə bərabər, nə qədər güclü, səbrli bir qadın olduğumu sübut etdi. O,
dünyaya gəldikdən sonra anaların övladları üçün nəyə görə hər şeyi qurban
verdiklərini anladım. Artıq həyatımın ikinci mərhələsindəyəm. Bu mərhələdə
yanımda oğlum var. Bu dəfə daha möhkəm, daha güclü, daha qorxmaz bir qadın kimi
addım atıram.
- Övladınızı ilk
qucağınıza aldığınızda, bir anda böyüdüyünüzü hiss etdiniz?
- O duyğular ən zərif və dünyada tayı-bərabəri
olmayan hisslərdir. Hiss edirsən ki, sən güclüsən və bu zamana qədər bunun
fərqində belə olmamısan. Ana olduqdan sonra anlayırsan ki, sən artıq uşaq
deyilsən. Teomanı dünyaya gətirməyimdən 23 ay keçsə də, hələ də onu qucağıma
aldığım o ilk günün həyəcanını yaşayıram. Bunu yaşamaq lazımdır. Yaşadığım
hissin qarşısında kəlmələr yetərsizdir.
- Ailə qurduqdan
sonra Türkiyəyə köçdünüz. Zaman-zaman Bakıda yeni film və seriallarda rol
alsanız da, yenidən geri döndünüz. Hazırda isə yaradıcılığınızda bir durğunluq
yaşanır. Bu, oğlunuzla bağlıdırmı?
- Yanvarın 5-də oğlumun 2 yaşı tamam olacaq. İndi
onun ən həssas dönəmidir. Uşaqların müəyyən yaş həddi var ki, həmin dönəmdə
daha çox valideyn qayğısına, nəvazişinə ehtiyac duyurlar. İndi onun həssas
dönəmidir, mən də bu dönəmlərində onun yanında olmalıyam. Çalışdığım sənətin nə
qədər dəyərli olduğu, canlandırdığım obrazlarla insanların həyatına necə təsir
etdiyimizin də fərqindəyəm, ancaq bütün bunlardan əvvəl bir anayam. Bu vəzifəmi
yerinə yetirmək məcburiyyətindəyəm. Teoman müəyyən yaş həddinə çatdıqdan sonra
yenidən işimin başına dönəcəm. İndi ara-sıra kiçik həcmli layihələrdə yer alsam
da, daha çox oğlumla zaman keçirməyə çalışıram. Bütün günü onunla birlikdə
zaman keçiririk, onunla maraqlı oyunlar oynayırıq. Teoman təkcə yatanda məni
görmür.
- Uşaqların
inkişafında bağçaların rolu əvəzsizdir. Oğlunuzu nə üçün bağçaya qoymursunuz?
- Burda sistem bir az fərqlidir. Belə ki,
İstanbulda uşaqları 3 yaşından tez dövlət bağçasına qəbul etmirlər. Hətta sizə
deyim ki, burda dövlət bağçasına verdiyim pul ilə Azərbaycanda övladımı özəl
bağçaya da qoya bilərəm. Bütün bunları da gözə alıb, hələ ki formalaşmasına
qədər özüm istədiyim şəkildə övladımı yetişdirmək istəyirəm.
- Oğlunuz,
bir-birinə çox yaxın olsa da, hər halda iki fərqli mədəniyyət arasında böyüyür. Hansı dili və mədəniyyəti mənimsəməyini
istəyərsiniz?
- Təəssüflər olsun ki, oğlum hələ danışmağı
bacarmır. Deyirlər, oğlan uşaqları bir az gec danışır. Mən onunla nə qədər
danışsam da, hələ ki heç bir xeyri yoxdur. Bizim evdə həm Azərbaycan, həm də
türk dilində danışılır deyə, onun çətinlik çəkdiyini də deyənlər var. Ancaq
əminəm ki, o, Azərbaycan dilində mükəmməl danışacaq. İndi hər hansı mədəniyyəti mənimsəməsi üçün
hələ çox balaca olsa da, bizim milli, mənəvi dəyərlərimiz eyni olduğu üçün hər
ikisini də mənimsəyəcəyini düşünürəm. Hər şeydən öncə cəmiyyət üçün yararlı
vətəndaş yetişdirməyə çalışıram. Əgər Teoman cəmiyyətə yararlı şəxsiyyət kimi
yetişsə, mən öz missiyamı tamamlamış olacam.
- Uşaqlığınızda
yaşaya bilmədiyiniz, həsrətində olduğunuz nələri övladınızın həyatında
gerçəkləşdirmək istəyərsiniz?
- Mən istəmirəm ki, oğlum mənim yaşadığım uşaqlığı
yaşasın. Onun gözəl gələcəyi və xoş xatirələrlə xatırlayacağı uşaqlığının
olması üçün əlimdən gələn hər şeyi edəcəm, hətta gəlməyənləri də etməyə çalışıram.
Eyni zamanda, mən uşaq vaxtı necə anlayışlı, səbrli, valideynlərini çətin
vəziyyətə salmayan bir uşaq olmuşamsa, ümid edirəm ki, Teoman da elə bir övlad
olar.
- Oğlunuzu
dədə-baba qaydası ilə tərbiyələndirirsiniz, yoxsa sizin öz tərbiyə metodikanız
var?
- Atam mənə hər şeyi söhbət edərək, sözlə izah
etməyə çalışırdı. Hər insan ayrı-ayrılıqda bir fərddir. Hər kəsin özünəməxsus
düşüncəsi, həyata baxışı var. Mən bu metodika ilə böyümüşəmsə, o demək deyil
ki, mənim övladım da həmin metodika ilə böyüməlidir. İndi dövr, zəmanə də
əvvəlki deyil. Mənim uşaqlıq illərimdən bu yana çox şey dəyişib. İndi böyüyən
uşaqlar da bizim kimi deyillər. Onlar daha müasir, gözüaçıq, həyata fərqli
baxışları olan uşaqlardır. Bu günün uşaqlarını bizim dövrümüzdə tərbiyə edilən
metodika ilə yetişdirməyin tərəfdarı deyiləm. Hər valideynin də öz yanaşma
tərzi və düşüncəsi var. Mən oğlumu öz tərbiyə metodikama görə böyütməyə
çalışıram. Düzdür, bəzən səbrim çatmır, səsimi yüksəldirəm və o anda özümü ələ
almağa çalışıram. Oğlumla dost olmağa çalışacam, nəinki ana-övlad kimi
münasibət qurmaq. Oğlumun ən yaxın dostu özüm olacam. Əgər nümunəvi övlad
yetişdirmək istəyiriksə, dəyişməyə ilk növbədə özümüzdən başlamalıyıq. Bu gün
mən övladıma "bunu olmaz” deyib özüm edirəmsə, sabah o uşaq əlbəttə ki, ona
daha çox meyl edəcək. Ümumiyyətlə uşaqların şəxsiyyət kimi formalaşmasında
valideynlərin rolu çox böyükdür.Dünyaya övlad gətirdikdə, çalışırıq ki,
onu cəmiyyətimizə layiqli şəkildə yetişdirək. Mənim üçün dünyaya gətirdiyim
uşağın sayı deyil, onun təhsili, savadı, tərbiyəsi daha çox önəmlidir.
Cəmiyyətimizin yaxşı və ya pis olması biz valideynlərin verdiyi tərbiyədən
asılıdır. Ona görə hər zaman deyirəm ki, əgər övladımız varsa, biz cəmiyyət
qarşısında böyük məsuliyyət daşıyırıq. Övladlarımızı tərbiyə edərkən heç bir
boşluğa yol verməməliyik. Çünki bunun nəticəsini uşaqlarımız çəkir. Valideynin
məsuliyyətsizliyinin fəsadı çox böyük olur. Belə ki, uşaqlar yaxşı tərbiyə
almadıqda, sabah cəmiyyət üçün bir yükə çevrilir. Tərbiyə də valideynin uşağına
olan sevgisindən doğur.Əslində uşağın kökünə bağlı olması, milli
dəyərlərinə sevgi bəsləməsi üçün bizim əvvəlki o sərt tərbiyə metodikasına
ehtiyac yoxdur.
- Ana olduqdan
sonra çox qısa zamanda əvvəlki çəkinizə və bədən quruluşunuza geri döndünüz. Bunun
xüsusi səbəbi və ya pəhriz resepti varmı?
- Ana olmadan öncə 52 kilo idim. Övladımı dünyaya
gətirən ərəfədə isə 84 kiloya qədər
çəkim qalxmışdı. Övladımı dünyaya gətirəndən 6 ay sonra yenidən əvvəlki çəkimə
geri qayıtdım və 53 kiloya endim. Heç bir pəhrizdən, dietik üsullardan, hətta idmandan
da istifadə etmədim. Ümumiyyətlə pəhriz saxlamaq mənlik deyil. İndi
bir az çəkim artıb, 58 kiloya qalxmışam. Arıqlamağın yolunu axtarıram.
Xəyalə Rəis