Hamının xoşbəxtliyi

Biri var idi, biri yox idi. Öz əzəmətli görünüşü, ağır addımları, zəhmi ilə seçilən sərkərdə atasının vəfatından sonra taxta çıxmış – böyük bir vilayətin padşahı olmuşdu. Hələ sərkərdə olanda həmişə el-oba, xalq onun ədalətindən, insanlara xoş münasibətindən və mərhəmətindən danışardı. Taxta çıxandan sonra isə insanlar gözləyirdi ki, görəsən, indi o hansı ibrətamiz əməli ilə xalqa örnək olacaq? Çünki bu günə qədər belə yaddaqalan, insanların qəlbində çox illər yaşayacaq əməlləri, hərəkətləri, söhbətləri çoxlarının xatirində idi. Belə hadisələr sonralar rəvayət və əhvalat kimi uzaq-uzaq ellərə də yayılır, camaat arasında danışılırdı. Bu baxımdan, insanlar padşahdan növbəti ürəklərə şükranlıq bəxş edən ibrətamiz addım gözləməkdə haqlı idilər...
Padşahın qarşısında səf-səf, sıra-sıra dayananlar da onları nəyin, hanı aqibətin gözlədiyindən xəbərsiz idilər və arxalarında dayanan adamların kimliyi çoxları üçün bəlli deyildi. Xalq sıra-sıra dayanmış adamları düzülüşündən bir məna anlaya bilmirdilər...
Sıra isə bu şəkildə düzülmüşdü: Birinci səfdə zənginlər, arxa tərəfdə kasıblar, üçüncü sırada əlillər, naxoşlar, dördüncü sırada qolları qandallı dustaqlar, beşinci sırada isə daha ağır cinayət işləyən qatillər...
Nəhayət, padşah gözətçiyə işarə etdi. Sıranın qarşısında dayanmış gözətçi səflərə baxıb səsinin qalın yerinə salıb qışqırdı: "Geriyə dön!”
Əmri eşidən kimi hər kəs geri çevrildi. Belə olan təqdirdə sıradakı varlılar qarşılarındakı yoxsulları görüb öz aqibətlərinə sevindilər, yoxsullar onlardan öndə dayanan xəstələrə nəzər salıb sağlamlıqlarına görə Allaha şükür etdilər. Xəstələr çevrilib dustaqları görəndə gen dünyada asudə gəzə bilməyin gözəlliyini anladılar, dustaqlar isə daha ağır cinayət işləmiş qatillərə baxıb cəzalarının daha tez başa çatacağını düşünüb toxtaqlıq tapdılar. Qatillər isə çevrilib gen dünyanı qarşılarında açılan ucsuz-bucaqsız nəhayətsizliyini – ümid yolunu görüb həyata daha çox bağlandılar...

Fərid Hüseyn