Xilaskar mayor - FOTOLAR

13.03.21 09:00 2558

Şəhid Elnur Quliyev 6 nəfərlik qrupla düşmən mühasirəsini yararaq, 30-a yaxın hərbçimizi xilas edib

Vətən Müharibəsi başlayanda mayor Elnur Quliyev kəşfiyyat tabor komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsini daşıyıb. Xidməti vəzifəsindən irəli gələrək o, təxliyə rəisi təyin olunub. Bilavasitə işi, yaralıları hospitallara, şəhid olmuş hərbçilərimizin meyitlərini aidiyyəti üzrə rayon hərbi komissarlıqlarına təhvil vermək, döyüşə cəlb olunan şəxsi heyətlə mənəvi-psixoloji söhbətlər aparmaq, onların döyüş ruhunu artırmaq olub. Əgər bu işlərlə məşğul olsaydı, bəlkə də, indi həyatda olardı. Amma Elnur bu rahatlığı özünə rəva bilmədi. Kəşfiyyat tabor komandirinə müraciət edərək Vətən Müharibəsinin ilk günlərindən döyüşlərə atıldı. Təcrübəli zabit kimi əldə etdiyi kəşfiyyat məlumatları ilə ordu birləşmələrimizin irəliləməsinə öz dəstəyini verdi. Müharibə günlərində 30 nəfərə yaxın şəxsi heyətin mühasirəyə düşdüyünü öyrənən Elnur Quliyev, tabor komandiri, bir gizir və müddətdən artıq xidmət edən 3 hərbi qulluqçu ilə birlikdə hərbçilərimizin köməyinə yollanıb. Mühasirəni yarıb şəxsi heyəti xilas edə bilsələr də, özləri geri çəkilməyib, sona qədər mövqelərini qoruyub, müqavimət göstəriblər. Bu 6 nəfər xilaskar, o cümlədən mayor Elnur Quliyev qeyri-bərabər döyüşdə son damla qanına qədər vuruşub, oktyabrın 2-də şəhidlik zirvəsinə ucalıb.

Məcburi köçkün həyatının yaşatdığı sarsıntılar

Məlumat üçün qeyd edək ki, şəhid zabitimiz Elnur Eldar oğlu Quliyev 25 iyul 1984-cü ildə Füzuli rayonunda anadan olub. 1990-cı ildə Füzulidə birinci sinfə gedən E.Quliyev Ermənistanın işğalçılıq siyasəti nəticəsində məcburi köçkünə çevrilib. Orta təhsilini Beyləqan rayonunun Qəhrəmanlı qəsəbəsindəki məktəbdə davam etdirib. 2001-ci ildə orta məktəbi bitirən E.Quliyev, bir il sonra Heydər Əliyev adına Ali Hərbi Məktəbə qəbul olub. 2006-cı ildə hərbi təhsilini başa vuraraq artilleriyaçı ixtisasına yiyələnib. 26.07.2006-22.06.2007-ci il tarixdə Silahlı Qüvvələrin Təlim Tədris Mərkəzində yerüstü artilleriya taqım komandiri kursunu bitirib. 2007-ci ildə Gəncə şəhərindəki "N” saylı hərbi hissəyə təyinat alıb və leytenant hərbi rütbəsi ilə xidmətə başlayıb. 2013-2015-ci illərdə Gədəbəy rayonundakı "N” saylı hərbi hissədə bölük komandiri olub. 2015-2019-cu illərdə Ağstafa rayonundakı "N” saylı hərbi-hissədə maddi-texniki təminat bölüyü komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsini daşıyıb. 2019-cu ildə Beyləqan rayonundakı hərbi hissələrdə xidmətini davam etdirib. O, hərbi xidmət dövründə mayor rütbəsinə qədər yüksəlib. Divizion komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsində çalışıb. Sonuncu xidmət yeri Beyləqan rayonundakı "N” saylı əlahiddə kəşfiyyat taboru olub. O, tabor komandirinin şəxsi heyətlə iş üzrə müavini vəzifəsini icra edib. E.Quliyev xidmət illərində Azərbaycan Prezidentinin adından Müdafiə Nazirinin 7 mart 2013-cü tarixli əmri ilə "Silahlı Qüvvələrin 90 illiyi”, 24 iyun 2013-cü ildə "Silahlı Qüvvələrinin 95 illiyi” yubiley medalları, 26 iyun 2015-ci ildə "Qüsursuz Xidmətə Görə” III, 26 iyun 2020-ci tarixli əmri ilə "Qüsursuz Xidmətə Görə” II dərəcəli medalları ilə təltif edilib. Mayor E.Quliyev şəhidlik zirvəsinə ucalandan sonra Prezident İlham Əliyevin imzaladığı Sərəncamlarla "Azərbaycan Bayrağı” ordeni, "Vətən uğrunda” və "Füzulinin işğaldan azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.

Özünü uşaqlıqdan döyüşçü kimi yetişdirmişdi

Qardaşı Nicatın söylədiyinə görə, Elnur Quliyev hələ uşaq vaxtlarından müharibə zorakılığına məruz qalıb, öz evindən didərgin düşüb, məcburi köçkünə çevrilib, məhrumiyyətlər, sarsıntılar yaşayıb. Həm bu hadisə, həm də bölmə komandiri olmuş əmisi Nazim Məiş oğlu Quliyevin birinci Qarabağ müharibəsində qəhrəmancasına şəhid olması Elnurda düşmənlərimizə qarşı sonsuz nifrət formalaşdırıb. Elə hərbçi olmasına, hərb elminə yiyələnməsinə səbəb də bu hadisələr olub: "Qardaşım olduqca nizam-intizamlı, tərbiyəli, dərslərinə diqqət yetirən idi. Məcburi köçkünə çevrilməyimiz, rayonumuzun işğalı ona çox pis təsir etmişdi. Atam Eldar Məyiş oğlu Quliyev, əmim Nazim Quliyev və dayım Sehran Surxay oğlu Həsənov birinci Qarabağ müharibəsində iştirak etdiyindən, onların da hər bir xəbərini böyük həyəcanla qəbul edirdi. Nazim əmim şəhid olandan sonra elə hey deyirdi ki, böyüyəndə hərbçi olub onun qisasını alacam, rayonumuzu, evimizi işğaldan azad edəcəyəm. Onda ermənilərə qarşı böyük nifrət, güclü intiqam hissi var idi. Rəsm albomlarına çəkdiyi şəkillərin, asfalt və ya torpaq üzərindəki cizgilərinin məzmunu döyüş səhnələrindən, erməni qəsbkarlarını məhv etməkdən ibarət idi. Deyərdim ki, o, lap uşaq yaşlarından özünü bu müharibəyə hazırlamışdı. Özünü döyüşçü kimi yetişdirmişdi. Yaş üstünə yaş gəldikcə, böyüyüb dünyanı dərk etdikcə, biliklərini artırdıqca, hərbçi olmaq istəyi daha da artırdı. Qarabağ qazisi olan atamın və dayımın müharibə xatirələrini, döyüşlər barədə söhbətlərini dinləməkdən yorulmazdı. Böyüdükcə, onun Vətən sevgisi də artırdı və o, sadəcə öz evimizi, rayonumuzu deyil, bütün işğal altında olan torpaqlarımızın azadlığı barədə düşünür, mənən bütün qaçqın və məcburi köçkünlərin qayğısını çəkirdi. 20 Yanvar, 20 Noyabr faciələrinin, Xocalı soyqırımının, həmçinin rayonlarımızın işğal tarixlərinin ildönümlərində qaş-qabağı açılmaz, üzü gülməzdi. "Şəhidlərimizin qisasını almalıyıq, torpaqlarımızı azad etməliyik, özümüzdən sonrakılara belə faciələrlə dolu tarix qoyub getməməliyik” deyərdi”.

Əsgərlərinin böyük qardaşı idi

N.Quliyev qardaşı Elnurun çətinlikdən qorxmadığını, Silahlı Qüvvələrimizin peşəkar zabiti kimi ən müxtəlif hərbi hissələrdə xidmət etdiyini, vəzifəsinin öhdəsindən şərəflə gəldiyini bildirdi: "O, öz peşəsini sevirdi. Buna görə də hansı rayonda, hansı hərbi hissədə xidmət etdiyinin bir önəmi yox idi. Əsas bu idi ki, o, sevimli peşəsi ilə məşğul olur, bilik və bacarıqlarını, təcrübəsini gənc əsgərlərə həvəslə öyrədirdi. Baxmayaraq ki, ailəli idi, Eldar və Dəniz adlı iki körpəsi var idi, Elnur ailə qayğısından daha çox işinin qayğısını çəkirdi. Əsgərlərinin böyük qardaşı idi. Müharibənin başlamasını səbirsizliklə gözləyirdi. Onun sonuncu iş yeri əlahiddə kəşfiyyat taboru olub. Bu, bir növ, ayrıca bir hərbi hissə idi. Elnur bu taborda komandirin şəxsi heyət ilə iş üzrə müavini vəzifəsini daşıyırdı. Şəxsi heyəti mənəvi-psixoloji cəhətdən hazırlamaq, onlar arasında ictimai-siyasi iş aparmaq, bu çərçivədə əsgərlərin biliklərini artırmaq, ruhlandırmaq idi vəzifəsi. Vətən Müharibəsi başlayanda isə ön cəbhədə təxliyə rəisi vəzifəsinə təyin olunmuşdu. Əsas işi geridə təxliyə prosesini idarə etmək idi. Yəni arxa cəbhədə hospitallarda olmalı, yaralıları, huşunu itirənləri, şəhidləri ayırd etməli, onları müvafiq ünvanlara göndərməli idi. Amma o, arxa cəbhədə olmağı özünə sığışdırmadı. Vətən Müharibəsinin ilk günlərindən kəşfiyyat qrupları ilə birlikdə döyüşlərə qatıldı. Füzuli və Cəbrayıl rayonlarında bir sıra yaşayış məntəqələrinin, strateji yüksəkliklərin azad edilməsində iştirak etdi. Sonuncu dəfə Füzuli döyüşlərinin birində mühasirəyə düşən şəxsi heyəti xilas etmək üçün tabor komandiri - polkovnik-leytenant Orxan Əkbərov, bir gizir və müddətdən artıq hərbi xidmət edən 3 əsgərlə birlikdə düşmənlə qeyri-bərabər döyüşə girib. Məqsədləri mühasirəyə düşən 30-a yaxın şəxsi heyəti xilas etmək olub. Onlar düşmən səngərinə keçərək ermənilərin xeyli sayda canlı qüvvəsini məhv edib öz hərbçilərimizi xilas ediblər. Uzun müddət döyüşərək düşmənin irəliləməsinin qarşısını alıblar. Lakin qeyri-bərabər döyüşdə qardaşım Elnur və tabor komandiri Orxan Əkbərov, eləcə də digər silahdaşları qəhrəmancasına həlak olublar. Yalnız Elnurla deyil, bütün şəhidlərimizlə, qazilərimizlə qürur duyuram. Ali Baş Komandanımız İlham Əliyevin rəhbərliyi altında onlar, 30 ilə yaxın müddətdə mümkün olmayanı etdilər. Bütün şəhidlərimizin qisasını aldılar, torpaqlarımızı azad etdilər. Necə deyərlər, qisas qiyamətə qalmadı”.

Rufik İSMAYILOV