“İşim mənim namusumdur”

02.04.19 09:30 645

"O, həqiqətən bir əfsanədir. Çox sevdiyimiz bir sıra məşhur mahnıların bəstəkarı və müəllifidir. İllər keçir, ancaq onun mahnıları hələ də sevilir, köhnəlmir, zamana məğlub olmur. Necə edirsə, gənc nəsilləri də özünə cəlb etməyi bacarır. Selami Şahin çox fərqli insandır, təvazökardır. Eyni zamanda, bir filosofdur. Əlbəttə ki, bir tərəfi də şairdir” - bu sözləri Türkiyənin "Hüriyyet” qəzetinin yazarı Ayşe Arman Selami Şahinlə müsahibəsinə giriş olaraq qeyd edib. Ayşe Arman yazır ki, bu aralar ifaçının "Başdan-başa sən” adlı albomu işıq üzü görüb.

- Əfsanə olduğunuz qədər həm klassik, həm də müasir bir ifaçısınız. Təvəllüdünüz çox köhnədir, amma heç zaman fiziki, mənəvi olaraq köhnəlmirsiniz. Özünüzü tamaşaçılara dinlətdirirsiniz. Bunun səbəbi və sirri nədir?

- Daim gözəl əsərlər ifa etsəniz, təbii ki, köhnəlməzsiniz. Sirr bundadır. Nə edirsinizsə-edin, hər şeyin ən yaxşısını görməyə çalışın və onu hiss edərək hazırlayın. Mən 4 mövsümlük, zamansız əsərlər hazırlayıram. Bəzən mahnılarımı 8-9 yaşındakı uşaqların dinlədiyini görürəm, hansı ki, həmin mahnıları 80-90 yaşındakı insanlar da dinləyir. Şükürlər olsun ki, Türkiyədə bəstələrimi oxumayan ifaçı qalmayıb. Bu, bir bəstəkar üçün çox böyük xoşbəxtlikdir. Hazırladığım mahnılarım mükəmməl olmasa, mən onlara imzamı qoymaram. İşim mənim namusumdur. İllərdir xalqın sevgisində varam. Şükürlər olsun ki, mən yaddaqalan biriyəm.

- Sizi yaddaqalan edən nə oldu? Çox mahnı bəstələməyinizmi, yoxsa zamanın ruhunu tutmağınızmı?

- Mənim işim duyğularladır. Mahnı bəstələdiyim zaman özümü onu dinləyəcək insanların yerinə qoyuram. O insanları məhz qəlbindən tutmaq istəyirəm. Ona görə də çoxluğun diqqətini çəkən mövzuları tapmağa çalışıram. Bu işdə hamımızın yaşadığı şeyləri fərqli izah edə bilmək önəmlidir. İşlənməmiş musiqini təhvil vermək mənim işim deyil. İstəyirəm ki, mahnılarım o qədər iddialı, yaddaqalan olsun ki, məndən daha çox yaşasın.

- Mahnılarınızın sözləri çox gözəldir, bu sözləri haradan tapırsınız?

- Bəzən yaşadığımız sevgilərdən, bəzən dərdini danışan dostlarımdan təsirlənib yazıram. Bir anlıq özümü onların yerinə qoyuram və hisslərimi qeyd edirəm. Masamın başında oturub, "bu gün bir mahnı bəstələyəcəyəm” deyə düşünüb yazmıram. Bu mümkün deyil. İlham birdən gəlir, məcburi şəkildə heç nə istehsal etmək olmur.

- İlham ən çox hardan gəlir?

- Heç bəlli olmur. Gözləmədiyim bir anda sanki qapı döyülür, bir də baxıram ki, melodiya gəlib və həmin an onu nota köçürürəm. Bilirsiniz ki, mən ali məktəb məzunu deyiləm, ancaq buna baxmayaraq, notların hamısını özüm öyrənmişəm. Heç zaman müəllimim olmayıb.

- Əgər təhsil alsaydınız, sizcə, mahnılarınız daha yaxşı olardı?

- Daha yaxşı olacağını deyə bilmərəm, amma bilirəm ki, fərqli olacaqdı. İmkansız ailədə doğulmuşam. Hətta uşaqlıq şəklim belə yoxdur. Bir dəfə ibtidai sinif müəlliməm səsimin gözəl olduğunu və gələcəkdə müğənni ola biləcəyimi dedi. O söz mənə çox cəsarət verdi. 15 yaşımda təkbaşına İstanbula gəldim.

- Sizcə, sizi Selami Şahin edən nədir?

- Musiqiyə dəlicəsinə aşiqəm. Əgər dünyaya bir daha gəlsəm, yenə bəstəkar, müğənni, şair olmaq istəyərəm. Yenə də mahnılarım heç kimin mahnısına bənzəməsin, yazılmış mövzulara toxunmayım - deyə düşünərəm.

- Bəs mahnılarınızı 30 yaşındakı insanlara dinlətdirməyi necə bacarırsınız?

- Bəzən yolda gedirəm və 9-10 yaşındakı uşaqlar mənə yaxınlaşıb şəkil çəkdirirlər. Marağıma güc gəlib, onlardan hansı mahnımı sevdiklərini soruşuram. 9 yaşındakı uşaq deyir ki, ən çox "Ben sevdalı, sen belalı” mahnınızı sevirik. Demək ki, o ailədə mənim mahnılarım dinlənilir. Əgər uşaqların valideynləri o mahnıları sevirsə, uşaqlar da normal olaraq həmin mahnıları sevir.

- Ruhunuz yaşlanmırmı?

- Özümü 20-25 yaşımdakı kimi hiss edirəm.

- Bir tərəfiniz filosof, digər tərəfiniz isə həyatı ciddiyə almayan şən bir insandır. Bunu necə bacarırsınız?

- Gülmək insan üçün ən böyük məlhəmdir. Bunu heç zaman unutmayın. Həyatı ciddiyə almıram, halımdan da çox məmnunam. Bu həyatdan gedənlərin heç biri geri dönməyib. Həyatın nəyini ciddiyə alacağam? Heç kimin qəlbini qırmadan xoşbəxt yaşamaq istəyirəm. Onsuz da bu həyatda qonağıq. İçimdə məndən üstün bir mən var. Çox duyğusal biriyəm. Yolda gedərkən qarışqaları belə əzib, öldürməmək üçün diqqət edirəm. Bəzən güzgünün qarşısına keçib özümlə danışıram. Deyirəm ki, kədərlənərək, məyus olaraq nəyi həll edəcəksən? Əgər sənə bir şey olarsa, bir həftədən sonra hər kəs səni unudacaq. Bu, dünya halıdır. Ona görə də heç bir şeyi dərd etmə. Əsas sən önəmlisən, başqalarını boş ver.

- Geriyə baxanda həyatınızdan film çəkmək olarmı? Parklarda yataraq bir albom çıxarırsınız və məşhur olursunuz.

- Türk filmi də çəkmək olar, gözəl bir roman da yazmaq mümkündür. Doğulduğum kənddən ayrılmağım... Antakyada iki ay bir kafedə çalışdım, sonra İskenderun, Adana, Ankara - hamısı ayrı bir hekayədir. Nəticədə "bu məmləkətdə müğənni olmaq mümkün deyil” deyərək İstanbula gəldim. Beyoğlunda Şato adlı oteldə iş tapdım. Tualet təmizləməklə işə başladım və bir çox işlər gördüm. Soğan-çörəklə günümü keçirirdim. Daha sonra başqa kafelərdə işlədim. Taksim və Gülhanə parklarında yatdığım günlər oldu. Valideynlərimə göndərəcəyim pul azalmasın deyə, otellərdə qalmadım.

- Bu qədər çətinliklər yaşadığınız dönəmlərdə necə oldu ki, birdən-birə məşhur oldunuz?

- Kasetlərin hazırlandığı bir studiyada özümə bir iş tapdım. Bir gün Avni Anıl Yusuf adlı bəstəkar dostları ilə iş yerimə gəlmişdi. Cəsarətimi toplayıb "mənə kaset çıxarın” dedim. Bəstəkar mənə baxıb dedi ki, sənin hələ 16 yaşın var. Türk dilini də güclə öyrənmisən, not da bilmirsən. Gördüm ki, o mənə yanaşmaq istəmir. Başladım qəfildən dərdli-dərdli "Qürbətdə ömrüm keçəcək” mahnısını oxumağa. Səsimi dinlədikdən sonra onlar ayağa qalxdılar, "bu nədir?” deyib bir-birlərinə baxdılar. Səsimi sevdilər. 16 yaşımın sonlarında artıq məşhurlaşdım. Valideynlərimə dəstək olduğum üçün Allah mənim üzümə baxdı. Mən çox yaxşı övlad oldum. Valideynlərimin bir dediklərini iki etmədim. Onları kənd həyatının çətinliklərindən xilas etdim. Həcc ziyarətinə göndərdim və yanıma gətirdim. Əgər sən ata-anana yaxşı baxarsansa, Allah da o zaman səni qiymətləndirər.

- İlk bəstənizi aldatma hekayəsi üzərində yazmısınız. Sizi kim necə aldadıb?

- Bir sevgilim vardı. O zamanlar tətili çadırda keçirmək daha çox dəb idi. İnsanlar çadır kirayələyib orada yaşayırdılar. Həmin tətillərin birində alman gəncləri ilə tanış oldum. Onlardan iki qız, bir oğlan idi. Birinin sevgilisi yox idi, çox da gözəl idi. Onunla bir-birimizə baxırdıq. Mən onları bir kluba apardım. Klubda səhnəyə çıxıb, mahnı oxudum. Qız mənə, mən də ona vuruldum. Onunla 3-4 günlük bir eşq yaşadım. Əcnəbi bir qızla sevgili olduğum üçün çox havalıydım. Sevgili olduğumuz 4-cü günü yuxudan ayıldım ki, sevgilim yanımda yoxdur. Düşündüm ki, yəqin səhər yeməyinə düşüb. Onu axtarmağa başlayanda gördüm ki, yanında başqa birisi var. Sən demə, bu qızın sevgilisi imiş. Qız məni uzaqdan görən kimi göz-qaş etdi ki, sevgilim gəlib, mənə yanaşma. Beləliklə, mən bu sevgilimi yalançı dünyaya bənzətdim. "Yalançı dünya kimi yalançısan, sevgilim” mahnısını məhz həmin qıza həsr etmişəm. O mahnı ilin əsəri, bəstəsi seçildi. Hətta "Altın kələbək” mükafatı aldı.

- Siz yaxşı aşiq idinizmi?

- Vallah, dürüst bir aşiq idim. Heç bir bicliyim, kələkbazlığım yox idi. Mənə edilməsini istəmədiyim şeyləri başqasına etmərəm. Birisi ilə eşq yaşayıramsa, "səninlə evlənəcəm” kimi vəd verib, o insanı ölsəm də aldatmaram. Bu, böyük günahdır. Həyat yoldaşımla tanış olana qədər heç kimə evlilik təklif etməmişəm.

- Qadınları nəyiniz cəzb edir?

- İnsanlarla münasibətdə olarkən ikinci bir maskadan istifadə etmirəm, olduğum kimiyəm. Hər zaman eyni olmağa çalışmışam. İlk gün necə olmuşamsa, son gün də elə olmuşam. Bir də heç kimdən küsmürəm. Pis münasibət göstərmirəm. Əgər kimsə məni yarı yolda qoyursa, ona "nə üçün belə etdin?”, "mən sənə nə etdim?” kimi suallar vermirəm. Ağır danışıb insanların qəlbini qırmıram. Məndə şiddət, hiddət, bağırma-çığırma yoxdur.

- Ən çox nəyinizdən şikayət edirlər?

- Ən çox şorgöz olduğumu deyirlər.

- Bəs nə zaman düzəldiniz?

- Evləndikdən sonra. Həyat yoldaşım mənə dünyanın ən gözəl 3 hədiyyəsini verdi, indi paklanmışam. Dalğalandım və duruldum.

Xəyalə Rəis