“Mühazirələri ilə tələbələri özünə cəlb edə bilirdi” - Fotolar
"İnsanlar dünyasını
dəyişəndən sonra, tədricən unudulur. İnsan da var ki, həmişə hamının qəlbində yaşayır.
Belələri xeyirxah əməllərinə, qayğıkeşliyinə, həssaslığına görə başqalarından seçilir”.
Bu barədə Bakı Dövlət Universitetinin (BDU)
professoru Akif Rüstəmov öz müəllimi - görkəmli pedaqoq, BDU-nun
Jurnalistika fakültəsinin "Jurnalistikanın nəzəriyyəsi və təcrübəsi” kafedrasının
vaxtilə professoru olan, "Bakı” –"Baku” qəzetlərinin yaradıcısı sayılan, uzun illər
bu qəzetlərə rəhbərlik edən Nəsir İmanquliyev haqqında danışarkən bildirib. O,
qeyd edib ki, N.İmanquliyev ucaboy, həmişə səliqəli geyimi ilə seçilən, üzündən
nur yağan müəllim olub.
"Nəsir İmanquliyev əsl tələbə adamı idi”
A.Rüstəmovun
sözlərinə görə, N.İmanquliyev I kurs tələbələrinə "Jurnalistikaya giriş” fənnindən
mühazirə oxuyub, jurnalistikanın sirlərini öyrədib. Professor deyib ki, böyük həyat
yolu keçmiş, mətbuatımızın siması olan Nəsir müəllim öz təcrübəsindən danışıb, jurnalistikanın
cəmiyyətdəki rolunu tələbələrə aşılayıb: "Auditoriyanı ələ almaq hər adama nəsib
olmur. Nəsir müəllim oxuduğu mühazirələrlə tələbələri özünə cəlb edə bilirdi. Çünki,
mühazirələri elmi-nəzəri cəhətdən zəngin idi, həm də onun "Bakı” - "Baku” qəzetlərindəki
təcrübəsi mühazirələrin maraqlı olmasına zəmin yaradırdı. Nəsir İmanquliyev əsl
tələbə adamı idi. O, tələbələrin yazılarını redaktoru olduğu qəzetdə dərc edər,
onlara yüksək qonorar yazardı. Beləliklə də onları mətbuata bağlayardı. Tələbələrlə
fərdi məşğul olmağı xoşlayardı. Onları redaksiyaya dəvət edər, tapşırıqlar verər,
bir sözlə, tələbələri redaksiyanın "mətbəxi” ilə tanış edərdi. Bir dəfə məni redaksiyaya
dəvət etmişdi. Onda mən fakültəni yenicə bitirib, mərhum Nurəddin Babayevin köməyi
ilə kafedrada laborant işləməyə qalmışdım. Qısa söhbətdən sonra dedi ki, səni işə
götürmək istəyirəm, necə baxırsan? Düzü, bu xeyirxah təklif məni çaşdırdı, bilmədim
nə deyəm. Bir anlıq tərəddüddən sonra eyni kafedrada işləyəcəyimizi dedim. Elə o
vaxtdan - 1969-cu ildən taleyimi "Jurnalistikanın nəzəriyyəsi və təcrübəsi” kafedrasına
bağladım. Hazırda həmin kafedranın girişində Nəsir müəllimin barelyefi, otaqda isə
portreti asılıb”.
"Burjua mətbuatı kapitalistin pul kisəsindən
asılıdır”
"Jurnalistikanın
nəzəriyyəsi və təcrübəsi” kafedrasında işə başlayandan sonra N.İmanquliyevlə əlaqələrinin
daha ardıcıl olduğunu söyləyən professor A.Rüstəmov bir zamanlar müəlliminin tədris
etdiyi "Jurnalistikaya giriş” fənnindən məşgələlərin aparılmasının sonradan ona
həvalə edildiyini vurğulayıb. Qeyd edib ki, kömək məqsədi ilə N.İmanquliyev onu
Nizami küçəsindəki mənzilinə çağırar, lazımi ədəbiyyatla təmin edərdi: "Nəsir müəllimgildə
çox olmuşam. O mənzildə duz-çörək kəsmişəm. Bu yaxınlıq onu mənə daha yaxşı tanıtdı.
Yeri gəlmişkən, bir hadisəni yada salmaq istərdim. Nəsir müəllim jurnalistikanın
funksiya və prinsiplərindən mühazirə oxuyurdu. Həsən bəy Zərdabidən, Cəlil Məmmədquluzadədən
misallar gətirirdi. "Burjua mətbuatı kapitalistin pul kisəsindən asılıdır” - deyəndə,
tələbələrdən biri yerdən dilləndi ki, o nə deyən şeydir? Nəsir müəllim çox təmkinlə
suala aydınlıq gətirdi və bildirdi ki, burjua cəmiyyətində mətbuat pullu insanların
maliyyə dəstəyi ilə çıxır. Bir neçə ölkədən nümunələrə də müraciət etdi.
Ümumiyyətlə, Nəsir müəllimin tələbələrə övladı kimi münasibət göstərirdi. Mən dəfələrlə
onun şahidi olmuşam”.
Heç vaxt dərsə gecikməyən, nizam-intizamlı müəllim
Professor A.Rüstəmov
bildirir ki, N.İmanquliyevlə aralarında yaş fərqinə baxmayaraq, onunla çox yaxın
münasibəti olub. Professorun sözlərinə görə, vaxtilə jurnalistika fakültəsinin
dekanı olduğu üçün həmişə səhər tezdən - dərslərin başlanmasına 10-15 dəqiqə qalmış
fakültəyə gəlib, Nəsir müəllimi də birinici saata gələn, heç vaxt dərsə gecikməyən
görüb. N.İmanquliyevlə tez-tez söhbət etdiklərini xatırlayan professor onu da qeyd
edib ki, ölkədəki ictimai-siyasi vəziyyət, mətbuatın durumu, qəzetlərdə etik normaların
gözlənilməməsi və sair kimi mövzular ətrafında saya-hesaba gəlməyəcək fikir
mübadiləsi aparıblar. A.Rüstəmov deyir ki, görünür bu söhbətlər onları daha da yaxınlaşdırıb.
"Müəllimlərim barədə təqdimat yazmaq mənim ücün
ağırdır”
BDU-nun
professoru A.Rüstəmov öz müəllimi N.İmanquliyev haqqında bir hadisəni də
xatırlayıb: "Keçən əsrin 90-cı ilin əvvəlləri idi. Fakültəyə yeni dekan seçilmişdim.
Ölkədə vəziyyət çox gərgin idi. Demək olar ki, hər gün olmasa da, həftədə 3-4 dəfə
rektorluğun iclası keçirilirdi. İclasın birində o vaxtkı rektor məni ayağa qaldırıb
ağsaqqal müəllimlərimiz Nəsir İmanquliyevlə, Seyfulla Əliyevin işdən azad olunması
barədə təqdimat yazmağı tapşırdı. Və dedi ki, növbəti iclasa təqdimatla gəlim. Rektor
onların hər ikisinin yaşlı olmasını əsas gətirirdi. Düzü, onun gözlənilməz təklifi
məni çıxılmaz vəziyyətdə qoydu. Bircə, çəkinə-çəkinə onu dedim ki, universitetdə
onlardan da yaşlıları var. İclas qurtardı, kor-peşiman fakültəyə deyil, evə getdim.
Səhərə kimi yata bilmədim. Növbəti iclas başlayan kimi rektorun işarəsi ilə ayağa
qalxdım. Təqdimatı soruşdu. Dedim Nəsir müəllim də, Seyfulla müəllim də mənim müəllimlərimdir.
Belə bir təqdimat yazmaq mənim ücün ağırdır. Əsəbi halda "Get yaz, gətir” deyib
əli ilə qapını göstərdi. Öz otağıma gəldim. Bir Allah bilir nələr çəkirdim. Rektorun
adına ərizə yazdım. Yazdım ki, xahiş edirəm məni tutduğum dekan vəzifəsindən azad
edəsiniz. Əlimdə ərizə yenidən geri qayıtdım. İçəri daxil olub onu rektora təqdim
etdim və dedim ki, dekan vəzifəsindən getməyim barədə ərizədir. Ərizəni almadı,
dedi iclasdan sonra gələrsən yanıma. Getmədim. Axşam həm Nəsir müəllim, həm də Seyfulla
müəllim mənə zəng vurdu. Görünür kimlərsə onlara məlumat vermişdi. Bircə onu dedim
ki, narahat olmayın. Səhəri gün rektor məni çağırdı. Kabinetində əvvəl çox mehriban
söhbətimiz oldu. Sonra mənim inadkarlığımı görüb soruşdu: "Niyə yazmırsan, nədən
çəkinirsən, belə məsləhətdir”. Dilim dinc durmadı, soruşdum ki, məsləhəti kim verib.
Sanki rektoru od götürdü. Elə bil əvvəlki adam deyildi: "Bircə o qalıb ki,
rektor dekana hesabat versin, get, sənə bir həftə vaxt verirəm, yaxşı-yaxşı fikirləş"
- deyib ayağa qalxdı, qapıya tərəf gəldi. Bu o demək idi ki, otağı tərk elə. Beləcə
bir neçə dəfə məni çağırdı və istədiyi təqdimatı ala bilmədi. Aramızda sərinlik
yarandı, çalışırdım gözünə az görünəm”.
"Öz vicdan borcumu yerinə yetirdim”
Professor
A.Rüstəmovun söylədiyinə görə, sözügedən hadisədən xəbərdar olan Nəsir müəllim,
onu qucaqlayıb, təşəkkür edib və tövsiyə edib ki, Seyfulla müəllimdən muğayat
olsun: "İndi olmasın, məni qucaqlayıb dedi ki, özün yaxşı bilirsən, bütün bunlar
mənim başımdadır, çalış Seyfulla müəllim qalsın, mən getsəm də olar, onsuz da iki
qəzetin redaktoruyam, sən yeni seçilmisən, qal işlə. Təvazökarlıqdan bir qədər uzaq
da olsa, deyim ki, mən sadəcə, öz vicdan borcumu yerinə yetirdim. Hər ikisinin getməsinə
imkan vermədim. Mənə elə gəlir ki, müəllimə hörmət qoyan hər bir kəs belə edərdi.
O günləri xatırlayanda deyirəm nə yaxşı bəzi insanların sözünə qulaq asmadım. Yoxsa
indi müəllim həmkarlarımın, məni tanıyanların üzünə necə baxardım? İndi Nəsir müəllim
də, Seyfulla müəllim də haqq dünyasındadır. Allah hər ikisinə rəhmət eləsin.
Nəsir müəllim hər zaman mənim və onu tanıyanların xatirində qayğıkeş, uzaqgörən
insan, müdrik alim, bacarıqlı müəllim kimi qalıb və beləcə də qalacaq”.
Rufik İSMAYILOV