Yenə aldatdılar
NATO Gürcüstan və Ukraynanı
Brüssel sammitinə dəvət etmədi
İllər uzunudur ki, "Gürcüstan və Ukrayna üçün NATO-nun qapıları
açıqdır" deyən Qərb hər iki dövləti iyunun 14-də Brüsseldə keçiriləcək
sammitə adi qonaq qismində belə dəvət göndərməyə cürət etməyib. NATO-nun
Ukrayna və Gürcüstana qarşı taktikasının bu formada dəyişməsi ondan xəbər verir
ki, Qərb Rusiya ilə dialoqda onunla ciddi gərginliyə getmək istəmir. İstisna
olunmur ki, bu, ABŞ və Rusiya prezidentləri Co Bayden və Vladimir Putinin
qarşıdakı görüşü ilə bağlıdır. Maraqlıdır ki, 2003-cü ildə Gürcüstanda
"qızılgül”, sonrakı ildə isə Ukraynadakı "məxməri” inqilab"dan sonra
hər iki ölkə sürətlə Qərblə yaxınlaşma xətti götürmüşdü. Və o illərdə hər kəsdə
belə bir təəssürat yaranmışdı ki, belə getsə, yaxın illərdə Alyans üzvlərinin
sırasına daha iki dövlət də daxil olacaq. Buna da o zaman ən çox inanan
Gürcüstan prezidenti Mixail Saakaşvili idi. Hətta o qədər buna inandı ki, bir
gün Rusiya sülhməramlıları ilə döyüşə girməkdən belə çəkinmədi. Nəticəsi də hər
kəsə bəllidir. Rus qoşunları az qalmışdı Tbilisinin ələ keçirsin. Sonra da
Saakaşviliyə hər cür dəstək və üzvlük vədi edən dövlətlər kənarda qalıb, sadəcə
bəyanat verməklə kifayətləndilər. Məhz bu qısamüddətli müharibədən sonra tək
Saakaşvili yox, bütövlükdə gürcü xalqının NATO-ya üzvlük arzusunun üstündən
xətt çəkildi. Və bu gün keçirilən rəy sorğuları da bu arzunun artıq arxivə
atıldığını göstərir. Özü də tək Gürcüstan deyil, NATO-ya üzvlük istiqamətində
torpaqların yarısını itirən Ukrayna da eyni taleni yaşayır. Elə ki,
rusiyapərəst prezidenti yıxdılar və Qərbə inteqrasiyadan danışdılar, dərhal rus
qoşunları əvvəlcə Krımı, sonra da şərq torpaqlarını ələ keçirdilər. Alyans isə
hələ də vədlər verir.
Hər iki ölkəni Brüssel sammitinə dəvət etməyən Qərb, gürcülərin
könlünü almaq üçün Tbilisiyə yüksək ranqlı nümayəndələrini göndərib. Səslənən
bəyanatlarda vurğulanıb ki, Gürcüstan qarşıdakı sammitdə iştirak edə bilməyəcək,
lakin Alyansla yaxınlaşma siyasətini davam edəcək. Bəhanələri də o olub ki,
islahatlar davam etdirilməli və ölkədəki siyasi böhran başa çatdırılmalıdır.
Halbuki, problem çoxdan həllini tapıb və mandat alan Saakaşvili tərəfdarları
parlamentə qatılıb. Tbilisidə səfərdə olan ABŞ Dövlət katibinin Avropa və
Avrasiya məsələləri üzrə müavini Filipp Rikerdən əvvəl isə amerikalı
senatorlardan ibarət heyət Tbilisiyə gəlib. Və gürcü tərəfini inandırmağa
çalışıblar ki, Rusiya avrointeqrasiya və Qərb yolunu seçən Qafqaz regionu
ölkələrini qorxutmağa çalışır. Bu fikri amerikalı senator açıq şəkildə gürcü
kütləvi informasiya vasitələrinə müsahibəsində də deyib. Senator media
vasitəsilə gürcü rəhbərliyinə və xalqına belə bir çağırış da edib: "Biz bura
sizə dəstək vermək və səylərinizə yardım göstərmək üçün gəlmişik”.
Lakin gürcülər də əvvəlki tək optimist deyillər. Bu illər onlara çox
şeyi göstərdi. Neçə ildir ki, qərbyönümlü Mixail Saakaşviliyə deyil, müəyyən
mənada Rusiya ilə yaxınlaşma tərəfdarı olan qüvvələrə səs verirlər. Məsələn,
Gürcüstan prezident administrasiyasının keçmiş rəhbəri Petre Mamradze hesab
edir ki, Gürcüstan, hətta Ukrayna heç bir halda Şimali Atlantika Alyansına üzv
qəbul edilməyəcək. Strategiya və idarəetmə Mərkəzinin rəhbəri qəti şəkildə
bildirir ki, bu məsələ NATO-da dəqiq və sərt şəkildə qoyulub. Rusiya tərəfi də
gözəl anlayır ki, NATO hər hansı bir hava şəraitində nə Ukraynanı, nə də
Gürcüstanı öz tərkibinə daxil etməyəcək. Düzdür, hər iki ölkənin liderləri
kütləyə yönəlik üzvlük bəyanatları səsləndirsələr də, onların heç biri həqiqəti
əks etdirmir. Gürcü analitik hesab edir ki, bu liderlərdə cəsarət və müdriklik
yoxdur ki, həqiqəti etiraf etsinlər: "Əks təqdirdə bundan da pis olacaq. Bu
həddən artıq uzun sürən tərtəmiz taftalogiyadır. Bu gün Gürcüstan əhalisi
inteqrasiya məsələləri ilə heç maraqlanmır da. Həddən atıq şablon frazalar
təkrarlanır”. Tək NATO yox, bura Avropa İttifaqına üzvlük də daxildir. İndiki
mərhələdə heç kim genişlənmə haqqında fikirləşmir də. Məsələn, Fransa
prezidenti Emmanuel Makron qəti şəkildə bəyan edib ki, genişlənmə məsələsi
indiki mərhələdə başa çatıb. Ən paradoksal hal odur ki, sıfır iqtisadiyyatla,
həddən artıq borclarla, birdən-birə Gürcüstan və Ukrayna Aİ üzvü olan dövlətə
çevrilir - bu da qeyri-real görünür. Gürcü analitik tam məsuliyyəti ilə
bildirib ki, bu, baş verməyəcək. Misal kimi də Türkiyəni göstərir. Əlbəttə,
əməkdaşlıq etmək olar, lakin yaddan çıxarmaq lazım deyil ki, Türkiyə 60 ildir
Aİ ilə azad ticarət haqqında müqavilə imzalayıb. Gürcüstan isə bu müqaviləni
təzə imzalayıb. Nə qədər acı olsa da, bu, reallıqdır. Və bu reallığı da hər iki
ölkənin siyasi elitası bilməlidir.
Azər NURİYEV