"Tanınmağa yox, peşəkar olmağa çalışıram" - Debüt
Asan sənət yoxdur, deyirlər. Ancaq mənə elə gəlir
ki, sənətlərin ən çətini aktyorluq sənətidir. Hələ teatr aktyorusansa, işin
ikiqat çətindir. Çünki bu işin nə düsturu, nə də teoremi var. Tamaşaçı
qarşısına çıxdınsa, potensialını ortaya qoyub, sənət nümayiş etdirməlisən.
Teatr isə canlı sənət növü olduğu üçün burada təkrara yol verilmir. Tamaşaçı
ilə göz-gözə gəldinsə, onu oynadığın rolun həqiqiliyinə inandırmağı
bacarmalısan.Bu günkü "Debüt” rubrikamızın qonağı Şahin Kazımov
da belə insanlardandır. O, sənətin ən çətinini seçib. 4 ildən artıqdır ki, Bakı
Uşaq Teatrında çalışan müsahibimiz öz təəssüratlarını bizimlə bölüşdü.
Şahin 1991-ci ildə Gürcüstanda anadan olub. 2013-cü
ildə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin aktyorluq fakültəsini
bitirib. 2013-cü ildən Bakı Uşaq teatrında çalışır.
Teatrda Tuncer Cucenoğlunun "Bir yoxsul olsaydım” tamaşasında oğlan, Arzu
Soltanın "Günahsız günahkarlar”ında Mafiya və "Həyatla oyunu”nda tələbə, Abdulla
Şaiqin "Əşxas”ında Mərhəmət, Arzu Soltanın "Qeyri-adi məhkəmə”sində şahid, türk
xalq nağılı "Ağıllı tülkü”də vəzir obrazlarını canlandırıb. Bundan başqa, "Həyat
Varsa” ("Taksi” bölümü), "Qız Yükü”, seriallarında və "Fədakar” filmində çıxış
edib.
- Nə zamandan hiss
etdiniz ki, siz məhz bu sənət üçün doğulmusunuz?
- Açığını deyim ki, bir çox aktyorlar kimi,
uşaqlıqdan bu sənəti sevdiyimi deyə bilməyəcəm. Mənim hekayəm bir az fərqlidir.
Uşaq yaşlarımda heç ağlımın ucundan belə keçməzdi ki, gələcəkdə aktyor olaram.
Bu istək məndə 8-9-cu sinifdən sonra yarandı. Belə ki, biz məktəbimizdə Novruz
şənliklərini qeyd edirdik. Həmin tədbirlərdə proqramlar hazırlayırdıq. Mən
tez-tez müəllimlərimizi parodiya edirdim. Müəllimlərimiz bu parodiyaları çox bəyənirdilər.
Hətta elə hallar olurdu ki, müəllimlərimizin özləri onları parodiya etməyimizi
xahiş edirdilər. Orta məktəbdə bəzi fənləri zəif oxuduğuma görə, müəllimlərim dedilər
ki, yaxşı ssenari yazıb, tamaşalar təşkil etmək məndə alınır. Buna görə təklif
etdilər ki, yaradıcılıq sahəsinə üz tutsam, bu sahədə uğur tapa bilərəm. Mən də
onların dediyi kimi etdim. Sənədlərimi hazırlayıb Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət
və İncəsənət Universitetinə verdim. Nəticədə "Estrada aktyorluğu” fakültəsinə
daxil oldum. Xalq artistimiz Valeh Kərimovun qrupunda idim. Səhnədə ilk addımlarımı
müəllimimin sayəsində atdım.
- Bəs ailənizdə
incəsənətlə məşğul olan kimsə var idimi?
- Qətiyyən. Bacım həkimdir, tibb sahəsi üzrə təhsil
alıb. Valideynlərim isə tamam başqa ixtisas üzrə çalışırlar. Nəslimizdə incəsənətlə
məşğul olan biri yoxdur.
- Aktyor olmaq
istəyini eşidəndə, valideynləriniz necə reaksiya verdilər?
- Onlar heç bir etiraz etmədilər. Əksinə, valideynlərim
seçimimə dəstək oldular, hər zaman da yanımdadırlar. Düzdür, bu sənətə gələn
bir çox gənclərin ailələrində qarşıdurmalar olur. Onlar ailədə təzyiqlərə məruz
qalırlar. Mən isə elə bir problem yaşamamışam.
- Bakı Uşaq
Teatrına necə gəldiniz?
- Diplom tamaşamda teatrımızın direktoru İntiqam
Soltan da gəlmişdi. Narkomaniya ilə bağlı bir layihədə iştirak etmişdim. O bu
tamaşaya baxıb, məni teatra dəvət etmişdi. Mən də bu təklifi dəyərləndirdim.
İndiyə qədər çalışıram ki, İntiqam müəllimin etimadını doğruldum.
- Qeyd etdiniz
ki, bu sənət sizin uşaqlıq arzunuz olmayıb. Bəs indi necə, işinizi
sevirsinizmi?
- Əlbəttə. İşimi sevməsəydim, bu sənətdə qalmazdım.
Aktyorluq sənəti doğrudan da çətin sənətdir. Bəzən bizi başa düşmürlər. Elə
bilirlər ki, işimiz çox asandır. Deyirlər ki, səhnəyə çıxıb, bir-iki kəlmə
deyirsiniz, bununla işiniz bitmiş hesab olunur. Ancaq onlar bilmirlər ki, biz
bu tamaşanı ərsəyə gətirmək üçün hansı çətinliklərdən keçirik. Hər kəs bilir
ki, teatr aktyorluğu pullu sənət deyil. Gərək bu sənəti sevəsən ki, orada qala
biləsən.
- Gələcəyə doğru hədəfləriniz
nələrdir?
- Sənətə yeni gələn gənclərdən bu barədə soruşanda
deyirlər ki, beynəlxalq arenada tanınmağı, Hollivud səviyyəsində bir aktyor
olmağı hədəfləyirəm. Ancaq mənim elə böyük bir hədəfim yoxdur. Hər şeyi zaman
həll edəcək. Sabah nələrin olacağını indidən demək mümkünsüzdür. Bu işdə şansın
da böyük rolu var. Mən sizə söz verə bilmərəm ki, sabah bu gündən daha yaxşı
olacaq. Bəlkə də hədəfsizlik mənim mənfi xüsusiyyətimdir. Ancaq mənim heç bir
hədəfim yoxdur. Həyatda böyük məqsədlər hədəfləyən biri deyiləm.
- Hədəflərinizin
olmadığını deyirsiniz, amma insanda təşəbbüskarlıq da olmalıdır axı.
- O, mütləqdir. Mən demirəm ki, oturum gözləyim və
gələcəkdə tanınan və peşəkar bir aktyor olum. Tanınmaq iki cür olur. Biri
əziyyət çəkə-çəkə istədiyin zirvəyə qədər gəlib çatmaq. Bu, insandan uzun bir
müddət tələb edir. Biri də var ki, hansısa yüngül bir xasiyyətinlə və ya
danışığını bilməyərəkdən mətbuatda tanınmaq. Mən birinci üsulu seçirəm. Bilirəm
ki, bu məndən zaman tələb edəcək. Mənim istəyim tanınmaqdan çox peşəkar
olmaqdır. Bunun üçün də hər şeyi zamana buraxıram. Hədəflərimin olmadığını ona
görə deyirəm ki, reallıq üzərində düşünə bilirəm. Əlbəttə ki, mənim də
arzularım var. Gəlin qəbul edək ki, həyatda qismət deyə bir şey var.
Təsadüflərə də inanan insanam. Azmı olub, küçədən kimisə gətirib peşəkar
səhnədə və ya filmdə aktyor kimi təqdim etmələri? Nədən olmasın?
- Son bir neçə
ildə seriallarımızın sayı durmadan artır. Bu seriallarda çəkilmək üçün müraciət
etmisinizmi?
- Seriallarımızın sayının günü-gündən artması çox
yaxşı haldır. Kənarda qalan aktyorlarımız da işlə təmin edilir və eyni zamanda
simaları tanınır. Seriallarda çəkilmək üçün kastinqlər keçirirlər. Ancaq elə gənc aktyorlar var ki, onlar bu
kastinqlərdən keçə bilməyib, kənarda qalıblar. Nə qədər bu seçim turları olsa
da, rejissorlarımız yeni sima seçməyə bir qədər ürək etmirlər. Hər zaman tanıdıqları
aktyorlarla işləyirlər. Düşünürlər ki, birdən yeni gələn aktyor onun etimadımı
doğrultmaz. Ona görə də kastinqlərə getmirəm. Həm də ürəyimcə ola biləcək kastinq
yoxdur. Mənim getdiyim kastinqlərdə yeni gələn aktyorlara yuxarıdan aşağı
baxırlar.
- 4 ildir
ki, Bakı Uşaq Teatrında çalışırsınız. Bu 4 ildə həyatınızda nələr dəyişib?
- Yaradıcılıq baxımından həyatımda çox şey dəyişib.
Mən burada aktyorluğun nə olduğunu, hansı proseslərdən keçdiyini gördüm.
Universitetə daxil olanda bilmirdim ki,
aktyor olmaq üçün kompleksi sıfırlamaq lazımdır. Savad da burada böyük rol oynayır.
Sən bilmirsən ki, sabah sənə hansı obrazı verəcəklər. Həmin obrazı yaratmaq
üçün gərək hər tərəfli məlumatı olasan. Bütün bunları mənə həvalə olunan obrazların
üzərində işləyə-işləyə öyrənmişəm. Hesab edirəm ki, teatra hazırlıqlı gəlmək
lazımdır.
- Səhnə sizin üçün
nədir?
- Səhnə böyük bir məsuliyyətdir. Elə insanlar var ki,
səhnəyə çıxan andan böyük həyəcan keçirirlər. Bu həyəcan onların oyununa da təsirsiz
ötüşmür. Buna görə də bəzən səhnəyə müqəddəs deyirlər. Səhnəyə çıxmaq və oradan
tamaşaçıya söz demək hər adamın işi deyil.
Xəyalə Rəis