“Qərbçi” müxalifətin anti-Türkiyə çağırışları

27.06.18 19:07 1157

Azərbaycan ilə Türkiyə arasında əlaqələrin böyük tarixi var. Ortaq kök, dil, din birliyi, oxşar mədəniyyət, adət və ənənələr bu əlaqələri şərtləndirən amillər sırasında yer alır. Azərbaycanın beynəlxalq aləmlə inteqrasiyasında, regional təhlükəsizliyin qorunmasında və ümumiyyətlə, ölkəmizin siyasi-iqtisadi və elmi-mədəni maraqlarının reallaşmasında Türkiyə ilə hərtərəfli əməkdaşlığın genişlənməsinə xüsusi əhəmiyyət verən ümummilli lider Heydər Əliyev də 1993-cü ildə yenidən hakimiyyətə qayıtdıqdan sonra qardaş ölkə ilə münasibətlərə xüsusi diqqət yetirib. 2003-cü ildə Azərbaycan prezidenti seçilən İlham Əliyev də Türkiyə ilə münasibətlərin inkişafına müstəsna diqqət ayırıb. Fəxrlə deyə bilərik ki, Mustafa Kamal Atatürkün "Azərbaycanın sevinci bizim sevincimiz, kədəri isə bizim kədərimizdir” və Heydər Əliyevin "Biz bir millət, iki dövlətik” fikirləri artıq həm Türkiyədə, həm də Azərbaycanda iki ölkə arasındakı münasibətlərin tarixini, bu gününü və perspektivlərini özündə dəqiq ifadə edən ən mükəmməl formul kimi qəbul edilməkdədir.

Türkiyə və Azərbaycan öz tarixlərinin ən mürəkkəb dövrlərində bir-birinə dəstək olduqlarını nümayiş etdiriblər. Sevindirici haldır ki, bu ənənə - qarşılıqlı dəstək müasir dövrümüzdə də davam etdirilməkdədir. Misal üçün, 2016-cı il iyulun 15-də Türkiyə Silahlı Qüvvələrinin bir qrup hərbçisi dövlət çevrilişinə cəhd etdi və bunun qarşısı türk xalqı tərəfindən qətiyyətlə alındı. Sadə türk vətəndaşları silahlı əsgərlərin, tankların qarşısına əliyalın çıxaraq Türkiyənin qanuni prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğanı, dövləti və dövlətçiliyi müdafiə etdilər. Türk xalqının iradəsi qarşısında məğlub olan üsyançılar sonradan hüquq-mühafizə orqanları tərəfindən ifşa edilərək məsuliyyətə cəlb edildilər. İstintaq materiallarından məlum oldu ki, Türkiyədəki çevriliş planı okeanın o biri tayında hazırlanıb və hazırda da ABŞ-ın Pensilvaniya ştatında xüsusi malikanəsində yaşayan Fətullah Gülənin "nurçu” şəbəkəsi tərəfindən icra olunub.

Azərbaycanda da müstəqilliyin ilk illərində dövlət çevrilişinə cəhdlər olduğundan və bu cəhdlərin qarşısı xalq tərəfindən alındığından ölkə vətəndaşlarımız, rəsmi qurumlar 2016-cı ildə Türkiyədə yaşananlara elə ilk vaxtlardan birmənalı münasibət sərgiləyib. Türkiyədə hərbi çevriliş cəhdinə qarşı ilk etiraz edən və qardaş ölkənin qanuni hakimiyyətinə açıq dəstək verən dövlət Azərbaycan Respublikası olub. Xarici İşlər Nazirliyi çevriliş cəhdindən dərhal sonra bəyanat verərək rəsmi Bakının Türkiyə xalqı və dövlətinin yanında olduğunu bildirib, Prezidentin İctimai-siyasi məsələlər üzrə köməkçisi Əli Həsənov isə ölkə başçısı İlham Əliyevin bu hadisəni birmənalı şəkildə dövlət çevrilişi cəhdi, Türkiyə xalqının milli maraqlarına, ölkənin demokratik əsaslarına və hüququn aliliyinə qəsd kimi dəyərləndirdiyini bəyan edib. Azərbaycan xalqının və iqtidarının bu cür qəti, birmənalı mövqeyi Türkiyənin hökumət və dövlət rəsmiləri, eləcə də Türkiyənin Bakıdakı səfiri tərəfindən dəfələrlə təqdir edilib.

2018-ci il iyunun 24-də Türkiyədə keçirilən növbədənkənar parlament və prezident seçkilərindən sonra da qardaş ölkəni və seçkinin qalibi R.T.Ərdoğanı ilk təbrik edən Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev olub. Azərbaycan-Türkiyə münasibətlərinin xarakterini nəzərə alsaq, bütün bu davranışları sadəcə diplomatik jest kimi qiymətləndirmək olmaz. Fakt budur ki, Azərbaycan xalqı və onun siyasi rəhbərliyi qardaş ölkədə baş verən proseslərə həssas yanaşır və iki ölkə arasında siyasi, mədəni, iqtisadi əlaqələrin daha da inkişaf etdirilməsində maraqlı olduğunu nümayiş etdirir.

Lakin təəssüflər olsun ki, Azərbaycan iqtidarının birmənalı mövqeyi, o zaman ölkəmizin siyasi palitrasının heç də bütün seqmentləri tərəfindən bölüşülmür. Cəmiyyətimizin müəyyən təbəqələri bəzi hallarda verdikləri açıqlamaların, səsləndirdikləri bəyanatların dövlətlər və xalqlararası münasibətlərin ruhuna zidd olduğunun fərqini varmırlar. Misal üçün, 2016-cı ilin iyul hadisələrindən sonra AXCP sədri Əli Kərimli, onun təsiri altında olan Milli Şura, rupora çevrilən "Azadlıq” qəzeti, "N!DA”çılar, həmçinin AXCP tərəfdarları, xüsusən də Natiq Ədilov, Qənimət Zahid, Mahmud Şərifov, Rəşid Cəfərov Vüqar Niftiyev və digərləri F.Gülənə dəstək olaraq təbliğatlarını davam etdirib, Türkiyədə bu şəbəkənin darmadağın edilməsini pisləyiblər. Ə.Kərimlinin mətbuat katibi Natiq Ədilov həmin vaxt sosial şəbəkələrdə, - "Məxməri islam”ın iki mükəmməl modeli-Misirdə "Müsəlman qardaşları”, Türkiyədə-Gülən camaatı. Təəssüf ki, hər iki müsəlman qardaşlarımızı terrorçu elan etdilər”, - deyə fikirlərini bölüşüb. O, Türkiyədə yaşananlarla bağlı digər qeydində Bakıda gülənçilərə qarşı mübarizəni pisləməyə başlayıb: "Fətullah Gülən məktəblərini üç ölkə bağlayıb: Somali İordaniya və Azərbaycan. Bu, acınacaqlı və gülməlidir!”.

Göründüyü kimi, o dövrdə Ə.Kərimli "çetesi” tam gücü ilə F.Gülən şəbəkəsinin müdafiəsinə qalxıb. Kor tutduğundan buraxmadığı kimi, Ə.Kərimli və "çetesi” də "gülən sevgisini” ürəklərindən çıxara bilməyiblər. Cari il iyunun 24-də Türkiyədə keçirilən növbədənkənar prezident və parlament seçkilərindən öncə, eləcə də seçkidən sonra bu şəxslər sözügedən "sevgini” növbəti dəfə bəyan ediblər. Belə ki, AXCP sədri Ə.Kərimli, Müsavat sədri Arif Hacılı, "REAL” funksionerlərindən Natiq Cəfərli, Milli Şura fəalları, o cümlədən Gültəkin Hacıbəyli, Anar Məmmədli və başqaları, müxalifətin nəzarətində olan "Azadlıq” qəzeti, "MeydanTV”, onlara yaxın saytlar, sosial şəbəkədəki səhifələr seçkinin son saatlarınadək öz izləyicilərini, oxucularını Türkiyədə seçki mühitinin ədalətsiz olduğuna inandırmağa çalışıblar. Qeyd edilib ki, müxalifətin əsas namizədi olan Məhərrəm İncə qalib gəlməlidir və ya ikinci tur keçirilməlidir. Bu baş verməsə, seçkinin saxtalaşdığını söyləmək olar. Belə dəyərləndirmə seçki ərəfəsi Qərbin aparıcı media qurumları tərəfindən R.T.Ərdoğan əleyhinə aparılan qaralam kampaniyası ilə üst-üstə düşüb. Çünki, 2016-cı ilin iyulunda olduğu kimi, indi də eyni tezislər, fikrilər tirajlanıb. Hətta seçkinin nəticələri barədə verdikləri "proqnozlar” da Qərbin bəlli beynəlxalq QHT-lərinin və media qurumlarının qaralama kampaniyası çərçivəsində səsləndirdikləri "proqnozlarla” eyni olub. Seçki başa çatandan sonra isə bizim radikal müxalifət hazırda CHP və onun namizədi Məhərrəm İncəni "ümidləri doğrultmayan qorxaq” kimi epitetlərlə aşağılamağa başlayıblar.

Qeyd edək ki, Türkiyəyə, türk dövlətinə və xüsusən R.T.Ərdoğan iqtidarına qarşı belə münasibətin digər səbəbləri də var. Uzun illərdir Kərimlinin ən yaxın tərəfdaşlarından olan jurnalist Qənimət Zahidin "Azərbaycan saatı” adlı verilişi Türkiyənin "Barış TV” kanalının tezliyindən yayımlanırdı. Dövlət çevrilişi cəhdindən dərhal sonra Türkiyə hakimiyyəti "Barış TV”-ni F.Gülənin qruplaşmasının nəzarətində olan bir çox KİV-lərlə birlikdə bağladı. Mediada yer almış məlumatlara görə, Ə.Kərimli F.Gülən piramidasının baş maliyyəçisi olan Murat Kılıclının vasitəsilə pul yardımı alıb.

Bundan başqa, 2000-ci illərin ilk yarısından başlayaraq Müsavat Partiyasına yaxın gənclər təşkilatları AKP-nin müvafiq strukturları ilə əlaqələr qurmağa cəhd etsə də, bu cəhdlər effektsiz qalıb. Bu da klassik radikal müxalifətin ikinci əsas partiyasını da R.T.Ərdoğan hakimiyyətinə qarşı narazılar cərgəsinə salıb. Digər tərəfdən, həm AXCP, həm Müsavat, həm də "REAL” Azərbaycanda "Müsəlman Birliyi” kimi radikal dini müxalifətlə əməkdaşlıq edərək, onların sosial bazasına iddia etməkdədir. Həmin sosial baza isə İranı yaxın, Türkiyəni, xüsusən də R.T.Ərdoğan iqtidarını özünə düşmən hesab etməkdədir. Ona görə də bu sosial bazanı itirməmək üçün "qərbçi” müxalifət anti-Türkiyə, anti-Ərdoğan çağırışlardan çəkinmir. Bütün bunlar bir daha göstərir ki, Azərbaycanda özlərini "demokrat” adlandıran radikal müxalifət və onlara yaxın adamlar daim xarici qüvvələrin əlində maşa olublar, indi də bu rolu oynamaqdadırlar. Onlar üçün Azərbaycanın milli dövlətçilik maraqlarının keşiyində dayanmaq, Türkiyə-Azərbaycan münasibətlərinin davamlı inkişafını arzulamaq önəmli deyil.

Rufik İSMAYILOV