Özü özünə qadağalar tətbiq edən adam - Keçmişdəki mən
Həyatda
daim gözəllik axtaran, ən pis hadisənin belə mütləq yaxşı tərəfinin olduğuna
inanan və onu tapan insandır. Deyir ki, insan əlində olana şükür etməyi və
xoşbəxt olmağı bacarmalıdır. Ona görə, həyatda xoşbəxtlik də, bədbəxtlik də
insanın əməllərinin nəticəsidir. Gözəllik axtarırsansa, onu mütləq tapacaqsan.
MüsahibimizMilli Məclisin Mətbuat katibi Akif Təvəkküloğludur. Həmsöhbətimizlə onun
uşaqlıq, məktəb və tələbəlik illərinə boylandıq...
Gizlənqaç, çilingağac, futbol...
Rubrikamızın
qəhrəmanı 1962-ci ildə İmişlidə, zəhmətkeş ailəsində anadan olub. Deyir ki,
uşaqlığını doya-doya yaşayıb: "Uşaqlığımı qayğısız yaşayıb, normal ailədə böyümüşəm.
Valideynlərim də, qohumlarım da əllərindən gələni ediblər ki, cəmiyyət üçün
xeyirli övlad yetişdirsinlər. Rayon mühitində yaşayan hər bir uşaq kimi
çilingağac da oynamışıq, ağacdan at düzəldib "çapmışıq”, futbol da oynamışıq,
gizlən qaç da... O vaxtlar, indiki kimi, uşaqların məşğul olması üçün texnika -
planşetlər, kompüterlər, maraqlı oyuncaqlar yox idi. Amma o dövrün də
özünəməxsus gözəllikləri var idi”.
Müsahibimizin
sözlərinə görə, dəcəl uşaq olmayıb: "Uşaq var ki, ancaq oyunlara meyillidir, uşaq
da var, fikri-zikri kitabda, oxumaqdadır. Mən əyləncəmdən də qalmırdım,
oxumağımdan da. Dəcəl uşaq deyildim. Dəcəllik edib kiminsə qəzəbinə tuş gəlmək,
kiminsə qəlbinə dəymək, əsəbiləşdirmək, özündən çıxarmaq kimi xüsusiyyətlərim
olmayıb. Məktəb illərində futboldan tutmuş, stolüstü oyunlara qədər, hamısı ilə
məşğul olurdum. O vaxtlar müxtəlif dərnəklər var idi. Dərnəklərdə aktiv iştirak
edirdim”.
O qədər borcluyam ki...
Həmsöhbətimizin
sözlərinə görə, uşaqlıq illərindən ailəsi tərəfindən heç bir qadağaya tuş
gəlməyib. Deyir ki, valideynləri ona o qədər güvənib ki, bütün qadağaları məhz
valideynlərini incitməmək, güvənini qırmamaq üçün özü-özünə qoyub: "Atamın ruhu
və anamın qarşısında özümü o qədər borclu hiss edirəm ki... Ola bilsin ki, o
dövr üçün inandırıcı deyil, amma mənə heç bir qadağa qoyulmayıb. Valideynlərim
tərəfindən "ora getmə”, "bura getmə” kimi söhbətlər olmayıb. Sadəcə, ailədə elə
mühitdə böyümüşəm ki, qadağaları özüm özümə qoymuşam. Hər dəfə addım atanda
düşünürdüm ki, bu addımım atamı, anamı əsəbiləşdirməyəcək ki? O addımı nə qədər
çox atmaq istəsəm də, özümdən çox valideynlərimin nə hiss edəcəyini düşünür,
hesablayırdım. Halbuki heç bir qadağam yox idi. Onların inciyib, pərişan
olmamaları üçün o qadağaları özüm təyin edir və qoyurdum. Düşünürdüm ki, ailəm
mənə bu qədər inanırsa, o etimadı doğrultmalıyam”.
"Özümü çərçivələməyə məcbur idim”
A.
Təvəkküloğlu məktəb illərində də nümunəvi şagird olub. Bütün fənlərdən "5” alsa
da, texniki fənləri sevərək oxumayıb: "O vaxt müxtəlif təşkilatlar olurdu.
Oxumaqla yanaşı, həm də ictimai həyatda fəal şagird idim. Təşkilatlarda aparıcı
qüvvələrdən biri olmuşam. Təşkilatın özünün ağırlığı, sanballılığı olduğu üçün
hərəkətlərimi çərçivələməyə məcbur idim. Həmin təşkilatın üzvləri özlərini
nümunəvi aparmağa borclu idilər. Məktəbdə bütün fənləri yaxşı oxuyurduq və
çalışırdıq ki hamısından yüksək qiymət alaq. Amma təbii ki, onların içində hər
bir insanın sevdiyi və seçdiyi fənləri
olur. Mən humanitar fənləri daha çox oxuyurdum və gələcək həyatımı
müəyyənləşdirən fənn kimi görürdüm”.
"Müəllim olmağı arzulayırdım”
Həmsöhbətimiz
deyir ki, uşaqlıqda müəllim olmağı çox istəyib. İndi də müəllimlik sənətinin
vurğunudur. Hətta onun müəllimi ilə səhv dialoqu belə, bu sənəti sevməsinə mane
ola bilməyib: "Məktəb illərində müəllim olmağı çox arzulayırdım. Müəllimlik
sənətinə o qədər vurğun idim ki... Elə bilirdim ki, məndən çox bu sənəti sevən
yoxdur. Hətta bir dəfə müəllimim bizə
dedi ki, uşaqlar, çalışın müəllim olmayın. Müəllimlik əsəb gərginliyi yaradan,
insanı tez qocaldan peşədir. O qədər pis oldum ki... "Müəllim, siz niyə belə
deyirsiniz? özünüz müəllim kimi bunu təbliğ etmək əvəzinə, bizi bu sənətdən
soyudursunuz, müəllimlik sənəti mənim üçün alidir” dedim. Mənə dedi ki,
gələcəkdə müəllim olarsan, onda bilərsən
müəllimlik nə deməkdir. İndi də
müəllimlik sənətini çox sevirəm və müəllimlərə
böyük hörmətim var”.
"Əgər indidən belə alovlansan, tez kül
olarsan”
Həmsöhbətimiz
5-ci sinifdən şer yazmağa başlayıb. Lakin nəticəsi o qədər də, yaxşı olmayıb:
"Orta məktəb vaxtlarında, hardasa 5-6-cı siniflərdə oxuyanda bir şeir yazdım.
Bu şeir müəllimlərimizdən birinin əlinə keçdi. Məni çağırdı və "sən çox tez
yanmağa başlayıbsan, əgər indidən belə alovlansan, tez kül olarsan, bir də belə
şerlər yazma” dedi O vaxt sevginin nə
olduğunu yavaş-yavaş anlamağa başlayırdıq. O vaxtdan yazdığım şerləri də
gizlədir, ortaya çıxarmırdım”.
- Akif müəllim, indi sevginin nə
olduğunu tam anlayırsınızmı? Həqiqətən tez yanan, kül olur?
-
Sevgi insanı yandırar da, ucaldar da, endirər də. Yananlar sevgi yaşamayıb,
ondan oyuncaq kimi istifadə edənlərdir. Sevgidən necə yanmaq olar axı, onun
yanğısı da gözəldir, sərinlikdir...
İnsanı o oyunlar dəli edər, yandırar. Sevgi dəli etməz... Sevgi
insanları bir-birinə elə bağlayır ki, onu qırmaq mümkün deyil. O qırılırsa,
deməli orda sevgi olmayıb. Mən öz ailəmin timsalında sevgimi yaşamışam,
yaşayıram və nə qədər ömrüm var o sevgi ilə yaşayacağam. Sevgi əsas xətdir.
Sonra o sevgidən uşaq dünyaya gəlir. Bu sevgilər artdıqca, onu yaradan qadınla
kişinin də sevgisi arta-arta getməlidir. Sevgiyə heç nə xələl gətirə bilməz.
Əgər xələl gətirirsə o sevgi deyil.
"Universitet əsl həyat məktəbi idi”
Müsahibimiz
orta məktəbi 1979-cu ildə bitirib, əmək fəaliyyətinə İmişli Rayon
Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sistemində başlayıb. 1981-ci ildə Azərbaycan Dövlət
Universitetinin kitabxanaşünaslıq və biblioqrafiya fakültəsinə daxil olub.
Deyir ki, tələbəlik illəri ömrün ən gözəl illəridir. 5 il yaşadığı o illərlə
fəxr edir: "Universitetə gələndə şəhər mühiti ilə tanışlığım var idi. Amma
ailədən kənarda qalmaq çətindir. İlk dəfə müstəqil həyatın nə olduğunu dərk
edirdik. Həyatı, özümüzü anlamağa başlayırdıq. Ata-anadan ayrılmaq nə qədər
çətin idisə, tələbəlik illərinin də bir o qədər şirinliyi var idi. Bu illərin
gözəlliyi onda idi ki, ilk növbədə şəhər mühitində tək yaşayırsan. Fərqli
regionlardan olan insanları tanıyır, fərqli aura ilə qarşılaşırsan. Tələbənin
işi oxumaq və vaxtında dərsə getməkdir. Bu qiymətləndirilirsə, bundan şirin nə
ola bilər ki? Üstəlik, nümunəvi tələbə olduğum üçün ikinci kursdan Komsomol
Təşkilatının fakültə üzrə katibi seçildim və universiteti bitirənə qədər bu
vəzifəni icra etdim. Bu, əsl həyat məktəbi oldu. Komsomol katibi olmağım üstümə
daha çox məsuliyyət qoyurdu. Hansısa fənni zəif bilməyə haqqım yox idi. Ona
görə dərslərimi əla qiymətlərlə oxuyur, əlaçı təqaüdü alırdım”.
"Çığırtma, bozbaş bişirirdim”
Müsahibimiz
tələbəlik illərində tək yaşadığı üçün yeməkləri özü hazırlamaq məcburiyyətində
qalıb. Deyir ki, dadlı çığırtma və bozbaş bişirir: "Çığırtma, bozbaş və kartof
ən çox sevdiyim yeməklər idi. Mexanizmini elə bilirdim ki, tez və rahat
hazırlayırdım. Bəlkə də bir xanımdan daha tez hazırlaya bilərdim. Tələbə
yoldaşlarım da dadını tərifləyirdilər”.
"Sağlamlıq ən böyük xoşbəxtlikdir”
A.Təvəkküloğlu
özünün də yuxarıda qeyd etdiyi kimi, əsl sevgini dadaraq ailə qurub və
həyatının hər anını xoşbəxt yaşadığını deyir. Düşünür ki, insan həyatda
xoşbəxtliyi də, bədbəxtliyi də özü seçir: "Biz artıq nənə-babayıq, amma
sevgimiz heç vaxt azalmayıb. İnsan özü-özünü xoşbəxt etməyi bacarmalıdır. Özünü xoşbəxt edən insan, qarşısındakını da xoşbəxt edəcək.
İnsan ətrafında gördüyü hər şeyi sevməlidir. Azla da eyni xoşbəxtliyi
yaşamalısan, çoxla da. Əgər xoşbəxtliyi maddiyat üzərində qursan, o, az olanda
bədbəxt olacaqsan, çox olanda xoşbəxt. Səhərin açılmağı da xoşbəxtlikdir,
gecənin gəlməyi də. Bir təam qəbul edirsənsə, yağ-bal da olsa, şor da olsa onu
xoşbəxt insan kimi yeməlisən. Yeyirsənsə, deməli sağlamsan, sağlamlıq ən böyük
xoşbəxtlikdir. ”
"Optimist olun”
Sonda
gənclərə məsləhət verən müsahibimiz vurğuladı ki, həyatda hər zaman gözəllik
axtarın ki, gözəllik də sizinlə olsun: "Mən öz övladlarıma da deyirəm ki, siz
nə edirsiniz edin, hansı sənət sahibi olursunuzsa olun, amma halallıq yolundan
çıxmayın. O yol sizi işıqlığa aparacaq. Bütün gənclərə arzum odur ki, optimist
olsunlar. Hər bir şeydə gözəllik axtarsınlar. Çünki həyatda nəyi axtarırsansa,
onu tapacaqsan. Gözəllik axtarırsansa, mütləq qarşına çıxacaq”.
Aygün
ƏZİZ