Zərif bir eşq şeiri
Əslində, şair ilə aşiq eynimənalıdır. Təsadüfi
deyil ki, Şərq ədəbiyyatında şairlər ağlı göylərdə, tilsimlənmiş adlandırıblar.
Məhz buna görə də böyük şairlərin hər zaman üçün bəlakeş sevgi həyatları olub.
Çox az istisna var ki, evlənmiş, ailə həyatları ömürlərinin sonlarına qədər
davam etmişdir. Cahid Zərifoğlu da bu istisnalardan biridir: Berat xanımı
sevib, onunla evlənən bir istisna....
Berat xanım Cahid Zərifoğlu ilə evliliyini və həyat
yoldaşının ona yazdığı yeganə şeirin hekayəsini OT-a danışdı.
Mən Van
müftisinin qızıyam. Bizim ev mədrəsəyə bənzəyirdi: onlarla tələbə var idi və
qonaqsız bir günümüz keçməzdi. Rasim Özdənörən də gəlib-gedənlər arasındaydı.
Xanımıyla birgə Cahit bəyə həyat yoldaşı axtaran zaman məni görüb bəyənmişdilər.
Beləcə Cahit bəylə tanış olduq və ailə qurduq.
Atam Cahit
bəyi Nəcib Fazil Qısakürəkdən soruşmuşdu. Ustad da "ona nikah şahidi olacaq
qədər kəfiləm” söyləmişdi.
Mənə
demişdilər ki, TRT-də işləyir və bir neçə kitab yazıb. Kitablarından birini
alıb nə yazdığına baxmaq istəyirdim, amma Vanda tapa bilmədim. Sonra bir
qohumuzun kitabxanasında sevənlərinin təkrar-təkrar oxuduğu "Yaşamaq” adlı
kitabına rast gəldim. O zamanlar gənc bir qız idim, təbii ki, şeirlərini
anlamamışdım. İllər sonra bunu Cahid bəyə
danışanda çox gülmüşdü.
Cahid bəy
ağıllı, mədəni, amma bir o qədər də fikirli biri idi. Məncə, tək mənfi cəhəti
az danışmasıydı. Savadına, mədəni səviyyəsinə rəğmən elə davranardı ki, heç
vaxt yanında özümü ondan zəif hiss etməzdim. Mənə "Berat xanım” deyə xitab
edərdi. Mən də ona "Əfəndim” ya da "Əfəndicim” deyərdim. Ona "əfəndicim”
deməyim çox xoşuna gələrdi. Kaş indi də deyə bilsəm...
Bir dəfə
"Qadın-ailə” jurnalında bir anketi cavablandırmışdım. "Həyat yoldaşınızın
xoşladığı yeməkləri bişirirsiniz?” , "Evdən ondan icazə alaraq çıxırsınız?”
suallarına "bəli” cavabını işarələmişdim. Sonda da "çox yaxşı həyat
yoldaşısınız” nəticəsi çıxmışdı. Cahid bəyə yemək hazırlayanda təsadüfən anketi
görmüş "bir neçə suala yanlış cavab vermisən. Məsələn, evdən heç vaxt məndən
icazə alıb çıxmazsan. Onsuz da buna ehtiyac yoxdur, sən nə edəcəyini bilirsən.
Yeməklə bağlı cavab da yanlışdır. Mən qarşıma qoyulan hər yeməyi yeyirəm. Sən
nə bişirsən, onu xoşlayıram. Bu cavabları dəyişdirirəm”. Cahid bəy cavabları
dəyişdirəndən sonra "yaxşı həyat yoldaşı olmağa çalışın” nəticəsi çıxdı. Bu
hadisəyə çox gülmüşdük.
Cahid bəy
evdə yazardı. Yazı makinası həmişə bir kənarda olardı. "Masamı səliqəyə salma,
gələndə nəyin harada olduğunu bilim” deyərdi. Uşaqlar balaca olduğundan
kağızları cırıb atırdılar deyə üzərində işlədiyi bir şeir, ya da yazı bitəndən
sonra son variantını başqa vərəqə köçürüb ağzıbağlı çəkməcəsinə qoyardı. Yazanda uşaq səsindən narahat olmaz, onlarla oynayar,
sonra yenə masasına qayıdardı. Gecələri də yazır və mənə "qonşulardan soruş,
gör, makinanın səsindən narahat olan varmı? Varsa, gecələr işləməyim” deyərdi.
Uşaqlara
qarşı çox həssas idi. Onlara nağıllar danışır, "mənim ən gözəl dinləyicilərim
uşaqlardır” deyirdi. Yazarkən uşaqlardan "bu hekayənin sonu necə bitsin?” soruşardı.
Çox
təvazökardı. Geyiminə, səliqə-sahmanına
önəm verər, amma brend məsələsini düşünməzdi. Uzun müddət eyni paltarı
geyinə bilərdi. Ərdəm Bəyazid ən yaxın dostu idi. Rasim Özdənörən, M.Ruhi
Şirinlə və digər dostları ilə də arası yaxşı idi.
Bir gün ona
"Məndən savayı hamıya şeir yazmısan....” dedim. Bir az dayandı. "kağız, qələm
gətir mənə” dedi. "yox” dedim, "ilham gələndə yaz, belə istəmirəm”. "Mən
şairəm, yazaram. Gətir sən” cavabını verdi. "Berata” adlı bir şeir yazdı.
Oxuyub "başından elədin məni” deyəndə "yox, çox gözəl şeir oldu” cavabını
verdi. Daha sonra şeiri R.Özdenörenə verdim. "Cahit bəy mənə şeir yazıb,
şeirdirmi bu?” sualıma "əməlli-başlı şeirdir ki” cavabını vermişdi.
Söhbətləşən:
Ferzande Kaya
Türkiyə
türkcəsindən uyğunlaşdıran: Aytac Quliyeva