YUĞ Teatrın həmişə var olsun!
Bu gün
Azərbaycan teatrının böyük simalarından biri, YUĞ Teatrının yaradıcısı rejissor
Vaqif İbrahimoğlunun doğum günüdür. Kaspi qəzetinin teatr əlavəsinin bütün əməkdaşları
adından müəllimlərin müəllimi Vaqif İbrahimoğlunun xatirəsini ehtiramla yad
edir və ustad sənətkarımıza tanrıdan rəhmət diləyirik. Vaqif müəllimin tələbəsi
olmuş Türkiyə vətəndaşı rejissor Rasim Aşının ustadı ilə bağlı bir xatirəsini
paylaşmaq istərdik.
Vaqif
İbrahimoğlu mənim həm taleyimdə, həm də həyatımda var, hər zaman da var olacaq!
1998-ci
ilin dekabrında Bakıda təhsil aldığım dönəmdə üzləşdiyim problemlərdən dolayı
Türkiyəyə qayıtmağa qərar verdim. Elə qərar verdiyim gündəcə müəllimlərimdən
birinin tövsiyəsilə Yuğ teatrının "Modus vivendi” tamaşasını izləməyə getdim.
Tamaşa məni o qədər təsirləndirmişdi ki, seyrçilər zaldan çıxdıqları halda mən
oturduğum yerdəcə fikrə getmişdim. Dünyasını dəyimiş doğmalarımla, əzizlərimlə
söhbətə dalmışdım. Heyrət içində idim, Azərbaycan teatrında daha öncə belə bir
tamaşa izləməmişdim. Dörd gündən sonra Türkiyəyə qayıdacaqdım, təyyarə biletimi
də almışdım.
Tamaşanın
təsirindən oturduğum yerdən hələ də qalxmamışdım. Teatrın aktyorlarından biri
yaxınlaşıb mənə tamaşanın bitdiyini və gedə biləcəyimi dedi. Mənsə heyrətlər
içində tamaşanın yaradıcı heyəti ilə tanış olmaq və söhbət etmək istədiyimi
bildirdim. Məni Vaqif müəllimin otağına apardılar. Otaqda qələbəlik vardı.
Vaqif müəllim bir kənarda əyləşməyimə işarə elədi. Hamı gedəndən sonra mənə ilk
sualı belə oldu: "Türkmüsən, kürdmüsən?”. Mən də "Bir fərqi varmı?”- deyə suala
sualla cavab verincə - "Sənin üçün yoxdursa, mənim üçün heç yoxdur” – deyə söhbətinə
davam elədi. "Tamaşada ilgini çəkən nə oldu?” – sualına "Ölmüş nənəmi yadıma
saldı, tamaşa boyu sanki onunla söhbət eləmişəm kimi hiss etdim” – deyə cavab
verdim. Vaqif müəllim təəccübləndi və ətrafındakılara "Aha, bizim daha bir
yuğçumuz peyda oldu. Bizi duya bilən biri öz ayaqları ilə gəlib bizi tapdı”-
deyib məni qucaqladı. Bundan sonra nə zaman istəsəm, Yuğ teatrına gələ biləcəyimi
bildirdi, saatlarla Yuğ teatrının poetikasından, fəlsəfəsindən söhbət açdı. O
gecə metronun sonuncu qatarının gəlişinəcən Azərbaycan və Türkiyə teatr düşüncəsinin
özəlliyindən, fərqlərindən doyunca danışdıq.
Ertəsi
gün ilk işim təyyarə biletimi geri qaytarmaq və Azərbaycanda təhsilə davam etmək
odu. Vaqif müəllim mənim uşaq teatrı sahəsində peşəkar təhsil almaq və
araşdırmalar aparmaq istədiyimi bildiyindən Yuğ teatrında mənə uşaq teatrı
araşdırmaları üçün şərait yaratdı. Beş il bu sahədə bir sıra işlər gördük,
ciddi araşdırmalar apardıq.
O gün,
bu gündür, Vaqif İbrahimoğlu mənim həm həyatıma, həm də taleyimə qızıl hərflərlə
yazıldı. Nə yaxşı ki, yazıldı… Vaqif müəllim teatr yaradıcılığımda hər zaman mənə
yol göstərdi, məsləhətlər verdi, yaradıcı mesenantlıq elədi. Dünyasını dəyişdikdən
sonra belə ruhu ilə həmişə mənə doğru yol göstərməkdədir. Cismi bu dünyadan
getsə də, ruhu ile hikmətini tələbələrindən əsirgəmir.
Ruhun
şad olsun, Vaqif müəllim.
Allah səndən
razı olsun. YUĞ Teatrın həmişə var olsun!
Rasim
Aşın