Yeni il şənlikləri – valideyn narazılıqları, uşaq sevincləri
"Biz kollektiv olaraq bütün uşaq şıltaqlıqlarına, valideyn uşaqlıqlarına
dözməyə hazırıq, təki razı getsinlər”
Yeni ilin astanasındayıq. 2020-ci ilə sayılı günlər qalıb. İlin
əvəzlənməsinə ən çox sevinən isə, sözsüz ki, uşaqlardır. Çünki Yeni il onlar
üçün məktəblərin tətilə çıxmasından əlavə, həm də böyük əyləncədir. Həm
bayırda, həm də evlərdə bayram ab-havası yaşanır, Şaxta baba, Qar qız, şam
ağacı, nağıl qəhrəmanları ilə birlikdə əylənmək üçün ideal bir şərait yaranır.
Uşaqların bayram sevinci Yeni ilin atributları ilə birlikdə unudulmaz günlər
yaşadır.
Bayram olsun, mədəniyyət müəssisələrimiz bayramı və bu bayramın
həvəskarı olan balacaları diqqətdən kənar qoysun? Təbii ki, mümkün deyil.
Hər il olduğu kimi, bu dəfə də mədəniyyət müəssisələrimiz, xüsusən,
teatrlarımız bayram sevincini uşaqlarla birlikdə yaşamaqdan ötrü onlar üçün
xüsusi bayram repertuarı hazırlayırlar.
Əlbəttə, uşaqların olduğu yerdə maraqlı, məzəli hadisələrin olması
qaçılmazdır. Biz də bayram günlərində teatrlarımızın rastlaşdığı maraqlı
hadisələri xəbər almağa çalışdıq. Teatra övladını yedizdirmək üçün gələnlərdən
tutmuş, teatrın dənizin içində olduğunu düşünənlərə qədər müxtəlif hadisələrin
yaşandığını öyrəndik. Teatrlarımızın mətbuat katiblərinin "xatirə
dəftəri" belə maraqlı hadisələrlə kifayət qədər zəngin imiş.
Azərbaycan Dövlət
Akademik Milli Dram Teatrının mətbuat katibi Cavid Zeynallı deyir
ki, ümumiyyətlə, Yeni il şənliklərində valideynlər uşaqlardan daha çox "problem”
yaradırlar: "Bu "problemlər” müxtəlif rəngdə, fərqli şəkildə olur.
Məsələn, valideyn elə bilir ki, onun uşağı oturub tamaşaya baxırsa, bütün
uşaqlar da ondan nümunə götürməlidir, sakit, idarəolunan olmalıdır. Amma uşaq
olan yerdə elə səs-küy, hərəkət olar. Şənliyin gözəlliyi də burdadır. Gecikən
valideynlərlə, biletin üstündə yazılan tarixdə tamaşaya gəlməyənlərlə hərdən
sıxıntı yaşanır. Amma bütün bunlar keçib-gedən qayğılardır. Əsas odur ki,
uşaqlar sevinir, əylənir, bayram ab-havası yaşanır. Biz kollektiv olaraq bütün
uşaq şıltaqlığına, valideyn uşaqlığına dözməyə hazırıq, təki razı getsinlər,
növbəti tamaşalarda yenə bizi seçsinlər.
O ki qaldı konkret əhvalata, indi birini xatırlayıram. Bir valideyn
mənə yaxınlaşıb aqressiv şəkildə narazılıq elədi. Səbəb də bu idi ki,
gecikmişdi, uşağının qabaq sırada oturmağını istəyirdi. Valideyni birtəhər razı
saldıq, uşağı da tamaşaya maraqla baxdı. Çıxanda mənə dedi ki, siz hələ məni
yaxşı tanımırsınız, lazım olsa, bu teatrdan birini tikdirərəm, özümüz şənlik
təşkil edərik. Mən də cavab verdim ki, nə gözəl, təki siz teatr binası
tikdirin, söz verirəm, sizin teatrın şənliyində Şaxta baba özüm olacam".
Azərbaycan Dövlət
Musiqili Teatrının mətbuat katibi Fəridə Rüstəmova sosial şəbəkələr
üzərindən teatrsevərlərin suallarına böyük zövqlə cavab verdiyini deyir:
"Onlar bir gündə 100-dən artıq sualla müraciət edirlər. Əlbəttə, onların
içərisində elələri var ki, çox yaddaqalandır. Bəzən elə hallar olur ki, teatrın
yerini göstərən naviqatoru da əvəz edirəm. O gün biri yazıb ki, müəlliməm,
sinfimlə gəlirəm, teatrınız bulvarın lap içindədir? İstədim deyəm ki, yox,
dənizin lap içindədir. Əlbəttə ki, demədim, əksinə, ürəyimdə sevindim ki, heç
vaxt bizim teatrımızın ünvanını bilməyən bir müəllim rəhbəri olduğu sinifdə
teatra həvəs yaradır.
Bir dəfə də paylaşdığım şəkilləri, tamaşamızın repertuarını bəh-bəhlə
bəyənən bir xanım mənə yazmışdı ki, Akademik Musiqili Teatrı həddindən artıq
sevir və övladı da məhz musiqi təhsili aldığı üçün istəyir ki, Üzeyir
Hacıbəylinin səhnə əsərlərinə gəlib baxsınlar. Onlara seçdikləri tamaşa
haqqında dolğun məlumat verdim. Və o, bir neçə gün sonra yazdı ki, artiq bilet
alıb və mütləq gələcəklər. Hətta həmin xanım tamaşadan öncə teatrın
gözəlliyindən zövq almaq, tanış olmaq üçün bir az tez gəlmək istədiyini də
bildirdi. Aradan bir neçə gün keçmiş, mənə uzun-uzadı üzrxahlıq mesajları yazdı
ki, çaşıb o biri teatra getmişəm, sonra zaman etibarı ilə geri qayıtmaq mümkün
olmayıb və məcburiyyət qarşısında bilet alıb onların tamaşalarına baxmalı olmuşam.
Mən də dedim, çox gözəl, ürəyinizi sıxmayın, əsas odur ki, teatrlara doğru hərəkətiniz başlayıb.
Bir dəfə də bir xanım yazmışdı ki, elə bilirəm, teatr təkcə
qalstuklular üçündür. Maraqlı o qədər hallar olur ki, bəzilərini ifadə edə
bilmirəm. Amma bir şeyə sevinirəm ki, insanların fikirlərində teatr özünəməxsus
yer tutmağa başlayır.
Elə insanlar var ki, çox kübar və incə yanaşırlar teatrlara. Elə insanlar da
var ki, gələn kimi restoran ab-havası ilə teatrı dəyişik salırlar".
A.Şaiq adına Azərbaycan Dövlət
Kukla Teatrının mətbuat katibi Həmidə Rüstəmovanın xatırladığı maraqlı
əhvalatların personajları təkcə uşaqlar və valideynlərlə məhdudlaşmır, hətta
qəhrəmanlar arasında həmkarlarımız da var: "Teatrda çalışmaq, xüsusilə də
mətbuat məsələlərinə cavabdeh olmaq maraqlı və bir xeyli də məsuliyyətli işdir:
Niyə məsuliyyətli? Çünki bizim teatrın əsas siması onun kuklaları, yəni obyekti
bu personajlardır. Məsələn, rolları qeyd edərkən daha çox heyvan adları yazıldığı
üçün, xüsusən gənc jurnalistlərimiz məsələni gülüşlə qarşılayırlar. Bir dəfə
adını çəkməyəcəyim bir saytın xanım yazarı, həm də çox gənc jurnalisti ilə
məşqə baxırdıq. Reportaj edirdi. Təbii ki, ondan əvvəl butafor sexi, əlbisə
otağı və rəssamların, konstruktorların
işləri ilə tanış
olmuşdu. Bu mənada müəyyən yeni bilgilərin işə yarayacağını düşünmüşdüm. Beləcə, məşqi
izləyirik. Xeyli baxdıqdan sonra gözlənilməz bir sual verdi: "Həmidə xanım,
heç eşşək olmaq istəyən könüllü aktyorunuz olub?" Özlüyümdə izaha
başladım: "Kukla Teatrında istənilən personaja və hətta cansız əşyalara da obraz gözü
ilə baxıldığı üçün bu kimi məsələlər siz deyən kimi başa düşülmür”. Elə bu an
gözəl qızımız: "Hə də vallah, eşşək nə bilir zəfəran nədi", – dedi. Sonra nə
isə əlavələr etsə də, mən artıq tərkidünya idim və ağlayana qədər güldüm. Bir
dəfə böyük bir ali təhsil müəssisəsinin həmkarlar komitəsinə rəhbərlik edən
xanım nümayəndə yaxınlaşıb, Yeni il biletlərini soruşdu. Təbii ki, mən də
vəzifəm çərçivəsində məlumat verdim, tamaşanın təsvirini etdim. O yan, bu yana
boylanan xanımın dediklərimlə ilgilənmədiyini sezdikdə, dayandım. Qadın bunu
başa düşdü, "a "padarok?", - sual verdi. Mən də səliqəli geyinmiş xanıma "biz,
əsasən mənəvi qida veririk", - dedim. "Əşi, nə mənəvi qida e, uşağa "padarka”
maraqlıdı", - dedi. Mən də öz növbəmdə "biz o hədiyyələrin içərisindəki qida
məmulatlarının keyfiyyətinə cavabdeh deyilik", - söylədim. Qadın yenə heç
nəyə qulaq asmadıqda, biz də "kuklalar heç, əsas "padarkadı"
fikrində olan xanımı yola saldıq. On dəqiqədən sonra xanımın foyedəki kuklalarla
selfi etdiyini, hətta bir kuklanı az qala sıradan çıxaracağını görüb sevindim:
deməli, o da mənəvi qida axtarır.
Bunlardan başqa, kürkünü qarderoba verməyən, qazançada dolma gətirən
analardan, popkornunu qarderobçu yeyər - deyə ağlayan uşaqdan, foyedəki kuklanı
aparmaq istəyən və icazə verilmədikdə, "kukladı da, təzəsin düzəldərsiz", – deyən atalardan
da danışmaq olar".
Bakı Usaq Teatrının mətbuat
katibi Leyla
Həşimova da xatirələrini bizimlə bölüşdü: "Keçən il teatrımız Gədəbəyə
Yeni il şənliyi keçirməyə getmişdi. Gecə saat 3-də aktyor Rauf Hüseynli hamını
yalandan oyadıb ki, iclasdı. Bütün heyət 3-də geyinib müəllimin otağına gəlib...
Gədəbəydə hava çox soyuq olur və hər tərəf buz bağlayır. Konsert vaxtı
həyətdə yerə xalça sərmişdilər ki, iştirakçılar yıxılmasın. Buna baxmayaraq,
uşaqlar Şaxta babanı çağırırlar. Şaxta babanın elə xalçanın üstünə çıxmağı ilə
yerə yıxılması bir oldu. Həmin il yollar buz bağladığı üçün kollektiv dekabrın 31-də
evə gəlib çıxa bilməmişdi. Yeni ili elə yolda qarşılamışdılar”.
Teatrlarımıza 2020-ci ildə də bir-birindən gözəl səhnə əsərləri, tamaşaçıların
sevgisi və həvəsindən doğan maraqlı hadisələr arzu edirik.
Xəyalə Rəis