Xərçəngə qalib gələnlər
Adı Neslican idi. Artıq üç dəfə xərçəngə qalib
gəlmişdi. Deyirdi ki, mən xərçəngə mübarizə apararaq uduzacam. 21 yaşlı
Neslican Tay sağ ayağını itirsə də, ümidini və həyat eşqini itirməmişdi.
Çəkdiyi videolarda, sosial şəbəkədəki paylaşımlarında deyirdi ki, mən bir
ayaqdan ibarət deyiləm. Qardaş Türkiyədə xərçənglə mübarizə aparan videobloger bu
xəstəliklə mübarizənin ən gözəl simvoluna çevrilmişdi. Xərçəng olduğunu
öyrəndikdən sonra həyatına, xəstəliyinə dair videolar çəkməyə başladı və özünü,
çəkdiyi acıları orda zərrə-zərrə ifadə etməyə çalışdı.
O, xərçəngə makiyajı, həyat eşqi, gülüşü ilə meydan
oxuyurdu. Amma "yaşamaq istəyirəm. Çox istəyirəm” – deyərək göz yaşlarını da
gizlədə bilməmişdi. İzləyiciləri də ən az onun qədər xərçəngə qalib gələcəyinə inanırdı.
Bəlkə də son videosunda da gözəl, gülümsəyən biri kimi yadda qalmaq istədi.
Bütün Türkiyə onun xərçəngə bu dəfə də qalib gələcəyini gözləyirdi. Bir ayağı
protez, mini ətəklə şəhərə, insanların içinə çıxır, onlara gülümsəyir,
xəstəliyə necə meydan oxuduğunu göstərməyə çalışırdı. Neslican Türkiyədə bu xəstəliyə
qalib gələn gənc fenomenə çevrilmişdi. Xərçəng xəstəliyə ilə üzləşən insanlara
ümid olmağı bacarmışdı. O, xəstəliyə meydan oxuduqca xərçəng onun bədəninə hər
dəfə fərqli nahiyələrdən hücum edirdi. Bu dəfə isə xərçəng istəyinə nail oldu...
Neslicanın ölümü, ümid yeri olduğu insanların əlindən ümidini aldı... Neslicanın
mübarizəsi, "Ölmək istəmirəm” deyərək çəkdiyi videolar o gündən sosial şəbəkələrdə
bir simvola çevrildi. Onun üçün bütün Türkiyə ağladı. Neslicanın mübarizəsinin
səsi-sorağı sərhədi aşaraq bizlərə də gəlib çatdı. Neslicana haştaqlar, statuslar
həsr olundu. Xərçəng - adı belə çəkiləndə insanı vahiməyə salan bir xəstəlik
olsa da, bizim yerli məşhurlarımız arasında da ona qalib gələnlər az deyil. Bir
zamanlar mətbuatda onların da belə bir xəstəliyə tutulduqlarını və mübarizə
metodlarını bizlər də qələmə almışdıq. Şükürlər
olsun ki, onlar bu xəstəliyə qalib gəliblər, yaşadıqları o günləri isə
xatırlamaq belə dəhşətlidir. Onlar da belə gündə Neslicanın mübarizəsini
dəstəklədilər.
Aparıcı, aktrisa Zümrüd
Qasımova Neslican haqqında paylaşımları gördüyünü və onun
Türkiyədə xərçənglə mübarizə edən qadın simvoluna çevrildiyini bildirdi:
"Neslicanın ölüm xəbəri, açığı, mənə də çox pis təsir etdi. Ümumiyyətlə, bu
xəstəlikdən əziyyət çəkib, məğlub olan hər bir insanın məğlubiyyəti mənə
təsirsiz ötüşmür. Sıralarımızda sağalmış insanlar çox olanda, bu mənə daha da
ruh yüksəkliyi verir. Belə olduğu halda, özündə toxtaqlıq hiss edirsən ki,
həyat davam edir və sən bu sınaqdan qalib çıxmısan. Ancaq itkilər olanda, insan
məyus olur. Neslican doğrudan da xərçəngə qarşı ən gözəl mübarizəni göstərdi.
Özünə, bədəninə yayılan o xəstəliyi heç kimdən gizlətmədi, açıq şəkildə
mübarizə apardı. Mən bu xəstəliyə tutulandan iki il sonra bu haqda danışdım,
çünki öz-özlüyümdə ölüm-dirim savaşı aparırdım. Bu savaşdan qalib, yoxsa məğlub
çıxacağımı bilmirdim. Qalib gələndən sonra rahat şəkildə danışa bildim”.
Aktrisa qeyd edir ki, hər şeydən önəmli zamanında
onun aşkar edilməsi və xəstəliyin dəqiq diaqnozunun qoyulmasıdır: "Neslicanın
həyatsevərliyi çoxlarına örnəkdir. Mən də həyatı çox sevirdim, böyük ümidlərim
vardı. O dönəmlər düşünürdüm ki, mən ölməməliyəm. Çünki hələ çox arzularım vardı. Artıq 9 ildir ki, bu
xəstəliyə qalib gəlmişəm. Həmin illər mənim də qurbanlarım oldu. Mən gənc xanım
idim, ana olmaq istəyirdim. Ancaq analıq xəyalımdan vaz keçdim. Həyatımda olan
bəzi şeylərdən imtina etmişəm ki, əsas mənim canım sağlam olsun. Mənim üçün
həyatda ondan önəmli heç nə yoxdur. Bundan başqa, ətrafımda olan insanların
sevgisi də məni möhkəm tutdu. Özümü motivasiya edirdim ki, hər şey yaxşı
olacaq. Ölümlü dünyadır, hər kəs öləcək. Ancaq mən belə bir xəstəlikdən ölmək
istəmirdim. Allahıma çox şükür, mən yenə həminki Zümrüdəm, əvvəlki həyatıma
davam edirəm. İnsan özünü lazımlı, dəyərli olduğunu biləndə, daha güclü olur”.
Tanınmış aparıcı
Zülfiyyə Bayramova Neslicanın başına gələnlərdən xəbərdar
olduğunu və bu xəbərdən məyusluğunu ifadə etdi. Qeyd etdi ki, insan özünü nəyə
daha çox inandırsa, o da gerçək olur: "Əgər sən uğuru çağırsan, uğur səni daima
izləyəcək, mübarizə də həmçinin. İnanırsan ki, hər şey yaxşı olacaq və bütün
gücünü ona səfərbər edirsən. Bizi Allah yaradıb və biz ölümə məhkum
varlıqlarıq. Ancaq hansımızın ölüm zamanının nə vaxt gəldiyini isə heç birimiz
bilmirik. İstər xəstə olsun, istər sağlam və biz bunu dərk etməliyik. Əgər "mənim
ölümüm Allahın əlindədir, sağlam da olsam gedib hardasa ölə bilərəm” - kimi
düşünsək, o zaman xəstəliyi heç vaxt dərd etməyəcəyik. Düzdür, canın ağrıyacaq,
ancaq qalib gəlməyə çalışacaqsan. İnsan neqativ olanda, bədəndə immunitetin
düşür və immunitet də düşürsə, bu o deməkdir ki, xəstəlik üçün bədənində gözəl
şərait yaranır”.
Zülfiyyə Bayramova o dönəmlər ailəsinin,
dostlarının yanında olduğunu bildirdi: "Onlar məni bir dəqiqə belə məyus olmağa
qoymadılar. Hətta xəbəri eşidəndə, biz onu gülərək qarşıladıq. Saç kəsmə
mərasimində də məndən öncə yoldaşım, oğlanlarım, qardaşım və qardaşımın
uşaqları, dostlarım, hətta saç ustamın özünə qədər hamısı saçlarını keçəl etdirmişdilər.
Hələ heç mənim saçlarım keçəl deyildi, onlar artıq saçlarını keçəl edib məni
gözləyirdilər. Belə bir situasiyada məyus olmağa dəyməzdi. İndi 3 aydan bir
müayinələrdən keçirəm, şükür Allaha, hələ ki, hər şey qaydasındadır. Neslican
üçün də çox məyusam. Ümumiyyətlə, bu xəstəlikdən əziyyət çəkən tanınan simaların
mübarizəsi digərləri üçün də nümunədir. Adi müharibədə belə insanlar kiməsə
baxıb, ruhlanıb döyüşə gedirlər. Bu xəstəliyə tutulanda düşündüm ki, insanlar
mənə baxır və o insanlara ruh verməliyəm. Onlar aciz, zəif olmamalıdırlar, saçları
kəsiləndə depressiyaya düşməməlidirlər. Əvvəllər sosial şəbəkələrdə o qədər də
aktiv deyildim. Bu xəstəlikdən sonra aktiv olmağa başladım. Məqsədim isə budur
ki, xərçəngdən əziyyət çəkən insanlara mənəvi dəstək olum. Gördüm ki, nəticəsi
çox gözəl olur. Bu xəstəlikdən əziyyət çəkən insanlar mənimlə əlaqə qurmaq,
görüşmək, danışmaq istəyirlər. Etiraf edirlər ki, sizdən sonra daha güclü
olduq. Bu məni sevindirir, az da olsa o insanlara köməkliyim dəydi”.
Jurnalist, aparıcı
Tahirə Məmmədqızı deyir ki, xərçəng qorxunc bir dünyanın
başlanğıcıdır: "Bu xəstəliyə qarşı güclü motivasiyan olmalıdır, eynən Neslican
Tayın motivasiyası kimi. İnsan əslində ruhən yaşamağı bacarmalıdır. Ən ağır
xəstəlikdə sənin tutuna, güvənə biləcəyin, səni həyata bağlaya biləcək kimlərsə
varsa, o xəstəliyə qalib gələ bilirsən. O dönəmdə mənim oğlum və çevrəmdəki
insanlar mənə dəstək olmasaydılar, iki-üç ay ərzində yəqin ki, bu dünyadan
köçərdim. Həmin ərəfələr o qədər çökmüşdüm ki, həm fiziki, həm də mənəvi
cəhətdən gücüm qalmamışdı. Buna baxmayaraq, içimdə bir analıq məsuliyyəti var
idi və düşünürdüm ki, öhdəliyimdə tamamlanmamış işlər var. Mənim üçün ən böyük
motivasiyam oğlum oldu. Mən istənilən halda onu yarı yolda qoymaq haqqına sahib
deyiləm. Bilirdim ki, məndən başqa onun kimsəsi yoxdur, uduzmağa haqqım yox
idi. Bəlkə sözdə o qədər asan görünür. Əməldə bunları həyata keçirmək o qədər
də asan deyil. Neslicanın da həyatda tutunacağı yaxşı şeylər olub. Amma mən bacardım.
Mən Allaha inanan insanam. Son anda da mən Allahdan ümidimi kəsmədim. Allahın
gücünü o dönəmlərdə daha çox gördüm”.
Həmkarımız qeyd edir ki, xərçəngə qalib gəlmək üçün
ilk növbədə pis insanlardan, mənfi enerji ötürən çevrədən uzaq durmaq lazımdır:
"O dönəmlər çalışdım ki, maksimum dərəcədə güzgüdən uzaq olum. İnsan o an özünü
güzgüdə görəndə halı dəyişir. Çünki çökdüyünü görürsən. Çevrəndəki insanlar
sənə hər nə qədər "yaxşı olacaqsan” desə də, sən güzgüdə özünü görürsən. Başa
düşürsən ki, yaxşı deyilsən. Cizgilərin, baxışların dəyişib. O dönəmlər sanki beynimdə
iki Tahirə var idi. Biri deyirdi ki, hər şey bitdi, bu da sondur. Digər Tahirə
isə hər şeyin yaxşı olacağına inanırdı. İndi hər şey yaxşıdır, müayinələrə
gedirəm, qidama diqqət etməyə çalışıram. Çalışıram ki, işimdə də dayanmayım.
Bəzən iş insanı o pis auradan uzaq edir. Pis nələr varsa, onlar haqqında
düşünməyə vaxtın olmur. Çalışırsan ki, işinlə, yaradıcılığınla uğur qazanasan
və o dönəmdə ayaqda qalasan. Artıq yeni layihəmə başlamışam. Üç ay səkkiz
gündən sonra oğlum gəlir. Çalışıram ayaq üstə durum ki, o gələndə xəstə ananı
bir də görməsin. İstəmirəm ki, oğlum qarşısında xəstə, yorğun bir ana görsün.
Həyatda onun üçün vuruşuram”.
Xəyalə Rəis