"Şeir söyləmək iki ürək tələb edir"
Günel Həmidova: "Mənə elə gəlir ki, yumaq öz
qaydasında dolanır, hələ ki, ilişməyib”
Günel Həmidova
Bakı Bələdiyyə Teatrının aktrisasıdır. Biz
onu məhz bu teatrda canlandırdığı obrazları ilə tanımışıq. Daha sonra filmlərin,
serialların baş qəhrəmanı kimi insanların qəlbinə yol tapdı. Səsləndirdiyi
şeirləri ilə daha böyük sevgi qazandı. Son bir neçə ildə isə aparıcı kimi incəsənət
aləmində fərqli amplualarda
görünür. İndi isə "Kaspi" nin qonağıdır.
- Pandemiya...koronavirus...karantin... Çox ağır bir
dönəmdən keçirik. İncəsənət adamarının daha həssas və ruh insanları olduğunu nəzərə alsaq, bu dönəm sizə necə təsir
edir?
- Sənət adamı kimi deyil, sıradan bir vətəndaş olaraq cavab
vermək istərdim. Virus gələndə nə sənət,
nə vəzifə, nə də alim tanımır. Amansız, vaxtsız bir qonaq kimi dünyanı
ağuşuna alır. Belə bir dönəmdə isə sənət adamlarının, xüsusən də televiziya
işçilərinin işi ikiyə vurulur. Mən öz işimdən nümunə olaraq göstərə bilərəm.
İnsanların çoxu virusdan qorunmaq
üçün
evə məhkum olundular. Bu dönəmdə güc telekanalların üzərinə düşdü. Belə ki,
verilişlər hazırlanmalı, reportajlar
edilməli, serialların davamı gəlməli idi. Səbirləri tarıma çəkilən tamaşaçılara onlara material təqdim etmək
lazım idi. Buna görə də televiziya işçilərini
bioloji müharibənin ön cəbhədə vuruşan əsgərləri adlanandırıram. Çünki ən çətin
anlarda belə biz iş başında idik. Telekanalların bir neçə əməkdaşı bu xəstliyə yoluxdu. Yaranan vəziyyəti
gözə almadan çalışdılar. Biz bu çətin
dönəmdə xalqa xidmət göstərməyək,bəs hansı dövrdə göstərək? Tamaşaçı bizi sevir, alqışlayır, pərəstiş
edirsə,
bizim də borcumuz onlara xidmət etməkdir. İnşallah, az itkilərlə
bu çətin sınaqdan alını açıq, üzü ağ çıxarıq. Bu dönəmdə bir-birimizə arxa durmalıyıq.
- Hazırda Tovuzdan düşmən təxribatı ilə bağlı xəbərlər
alırıq, şəhidlərimiz var. Belə
dönəmdə birlik nümayiş etdirmək əsas
məsələlərdəndir.
- Elədir. Onsuz da ürəyimiz dağlıdır. Torpaq uğrunda
saysız şəhidlər vermişik. Neçə-neçə
anaların, gəlinlərin, uşaqların bacıların, ailələrin gözü yaşlı qalıb. Mən vətənə
bağlı, vətənini sevən vətəndaşam. Ali baş komandanımız tərəfindən döyüş əmri
verilərsə,
sənətimi unudub, oxuduğum illərin üstündən xətt çəkib, bir tibb bacısı olaraq
könüllü sürətdə cəbhə bölgəsinə yollanmağa hazıram. Torpaqlarımızın geri
qaytarılması uğrunda zərrə qədər əməyim olarsa, nə xoş mənə. Anam tibb işçisidir,
ondan öyrəndiklərimi tətbiq edərəm. Yetər ki, torpaqlarımız geri
qaytarılsın və mənim də bu torpağın üzərində gəzməyə, suyunu içməyə haqqım
olsun...
-
Bir mövsümü də geridə
qoyduq. Bu mövsümü bir aktrisa necə dəyərlənidirsiniz?
-
Hazırda bir aktrisanın ömrünü yaradıcılığına, işinə peşəsinə, sevdiyi sənətinə həsr etdiyi dönəmi yaşayıram. Baxmayaraq ki, bu il ölkəmiz
üçün bir az ağır il hesab edilsə də, çox qəribədir ki, mənim yaradıclığımda
daha çox canlanma, məhsuldarlığı ilə yadda qalır. İllər
sonra da bu tarix mənim yadımda belə qalacaq. Çünki teatrda iş fəaliyyətinin məlum
səbəblərdən dayandırlmasına baxmayaraq, televiziya, film sahəsində məhsuldar
bir il oldu. Televiziyada bir layihə təhvil verdik. Yay ayı üçün görkəmli kino
rejissorumuz, Xalq
artisti Vaqif Mustafeyev "Həyat sevgi və göz yaşları" layihəsini mənə təklif etdi. Burada tanınmış
sənət nümayəndələrinin
həyatından və yaradıcılığından bəhs edilir, həyat yolu, durduğu yer, ilk sevgiləri
müzakirə edilir. Çox maraqlı bir televiziya layihəsidir. Bundan başqa, dövlət sifarişi ilə çəkilən bədii seriala dəvət
aldım. Hazırda çəkilişlər davam edir.
-
Günel qadın kimi daha xoşbəxtdir, yoxsa aktrisa kimi?
- Xanım aktrisa kimi daha xoşbəxtəm. İşimi o qədər
çox sevirəm ki... İşimin aşiqi və vurğunuyam. Bəlkə özümü başqa sahədə bu qədər
xoşbəxt hiss edə bilməzdim. Mən sevdiyim işlə məşğulam. İşinə sevərək
yanaşdıqda, onun
ağırlığını hiss etmirsən.
-
Həyatda nəyə gecikib, nəyə
tələsibsiniz?
- Dəqiq və punktual insanam. Həyatımda hər şeyi vaxtı-vaxtında etməyə çalışmışam. Həyatımda
yaşadığım bütün məqamlar yerli-yerində
olub. İstər təhsilim, istər işim, istər şəxsi həyatım, övladım hamısı zamanında
yaşanıb. Artıq olanı vaxtında əksiltmişəm, əksik olanı da zamanında artırmışam.
Həyat, əlindəki
bir topa ip yumağını necə və hansı şəkildə istiqamətləndirməyə bənzəyir. Əvvəlində nəsə düz getmədikdə, bu ip hardasa dolaşığıa düşür.
Hardasa sən gecikmiş olursan, ya da tələsirsən. Mənə elə gəlir ki, yumaq öz
qaydasında dolanır, hələ ki, ilişməyib. Həyatdır, hər şey yağ-bal kimi getmir. Olur ki, hardasa
dolaşığa düşürəm və
bunu anında
sezirəm, sezdiyim
anda da yerində həll edirəm. Yolun başında bilirəm ki, hansı yola çıxıram. Hər
zaman, hər şeyin pis tərəfini fikirləşirəm ki, yaxşı olanda buna sevinə bilim.
İşimi elə qururam ki, xırda çətinlikləri həll edə bilim. Həlli bilinməyən yola, çalışıram ki, çıxmayım. Zamanımı mənə
və ətrafıma, çevrəmə, sevdiklərimə xeyir gətirən işlərə yönəldirəm.
-
Geriyə dönmək şansınız olsaydı,
həyatınızda nələri dəyişərdiniz?
- Mən geriyə baxmıram. Geriyə baxmağı sevmirəm.
Geridə olanların
geridə qaldığını düşünürəm. Nə edirəmsə, gələcək üçün edirəm. Düşünürəm ki, geriyə baxsam, elə orda vaxt itirmiş olacağam, başım qarışacaq və gələcəyə dair
planlarımda gecikəcəyəm.
Çalışıram
ki, gecikməmək
üçün
arxaya baxmayım. İnsanlıq halıdır , hansısa məqamlarda yanlış edirik. Çalışıram ki, mənim
yanlışımdan kiməsə xələl gəlməsin. Yanlışlarımdan mütləq dərs alıram. Həyat
pirinsiplərimdən biri də odur ki, yaşadıqlarımdan dərs alım. Çalışıram ki, növbəti
dəfə o yanlışı etməyim. Şükürlər olsun ki, həyatımda böyük səhvlərim olmayıb. Kiçik
səhvlər məni daha da müdrikləşdirib. Geridə olanlar, yaşadıqlarım, zatən ağlımdadır. Bunun üçün geriyə
baxmağa ehtiyac duymuram.
- Serial, aparıcılıq, teatr, film çəkilişləri... Sizə
elə gəlmir ki, bu gərgin iş prosesində qadın Günelə zaman qalmır?
- Evdə ana,
xanım, ailədə övlad, dost, sirdaşam. Açığı desəm, son zamanlar qadın Günelə
zaman qalmır. Mənə zaman yetmir. İşin öz məsuliyyəti, ailə qayğıları, teatrın
sevərək gördüyümüz işləri var ki, bu qayğılardan əsla şikayətlənmirəm.
Salonlarda, geyim dükanlarında, gözəllik mərkəzlərində çox da zaman sərf etmirəm.
Mən bu yükləri sevərəkdən çiynimə götürürəm. Bu gün övladımın təhsilinə,
savadına zaman ayırmasam, evimin həm xanımı, həm köləsi olmasam, anamın qulluğunda
dayanan övlad olmasam, Allahın mənə verdiyi istedadı, teatrda, serialda, filmdə
göstərməsəm, televiziyada qatqılarım olmasa, bəs bunları nə zaman edəcəm? Nə qədər
ki, məqamdır, bu işləri indi icra etməliyəm. Təki, sevdiklərim sağ-salamat
yanımda olsunlar.
- Deyirlər, Amaliya Pənahovanın ölümü ilə Bakı Bələdiyyə
Teatrının uğuru da getdi. Deyilənlər nə qədər doğrudur?
- Əsla belə
deyil. Bu sözləri teatrı gözü götürməyən, teatrı istəməyən, teatrdan bixəbər
insanlar deyə bilər. Əvvəla Bakı Bələdiyyə Teatrı Amaliya xanımdan sonra onun qızına, Aynur
xanıma həvalə edilib, teatrdan bixəbər birinə həvalə olunmayıb. Bu gün ailənin mətbəxində varıq və bilirik
ki, Amaliya xanımın qoyub getdiyi şəkildə işlər davam etdirilir. Amaliya xanım zamanında teatrda çox istedadlı
aktyorlar yetişdirib. O, ən istedadlı
aktyorları Bakı Bələdiyyə Teatrına cəlb edib. Amaliya xanım bizim sənət aləmində
son mogikanlardan idi. O, öz teatrına
aktrisa seçəndə ən istedadlılara üstünlük verirdi. Bu gün müasir filmlərimizə,
serillara baxsanız, görərsiniz ki, orada
başqa teatrlardan bir-iki nəfər iştirak edirsə, bizim teatr heyətinin 90 faizi
iştirak edir. Əgər bizim teatrımızın aktyorlarının istedadı
olmasa, hansı prodüser istəyər ki, öz məhsulunu məhv etsin? Bakı Bələdiyyə
Teatrı bu gün də uğur qazanmaqdadır. İnşallah ki, biz öz sözümüzü yenə də deyəcəyik.
Tetarımız bina ilə təmin olunandan sonra siz bir də həmin aktyorların əzmlə işləməsini
və növbəti uğurlarını görün.
- Sizcə, bu gün bizə teatr lazımdır?
- Bizə hər
zaman teatr lazımdır. Lazım olub, olur və
olacaq da. Teatr bizə həm məvəviyyatımızı kamilləşdirmək, həm də mədəniyyətimizi
dünyada tanıtmaq üçün lazımdır. Teatr
insanı yetişdirir. Bu gün formalaşmağımda teatrın müstəsna rolu var. Teatr
insanları aktyor, rejissor olmağa çağırmır. Mən teatrda özümü tapdım. Burada bir vətəndaş kimi püxtələşdim.
Bu gün bir fərd kimi yetişməyimdə 50
faiz valideynlərimə minnətdaramsa, 50 faiz də teatra borcluyam. Teatr bizə dünən
də lazım olub, bu gün də lazımdır, gələcəkdə də lazım olacaq.
- Sizi həm də qiarətçi kimi tanıyırıq. Ümumiyyətlə,
şeir demək ürək istəyir. Sizcə, bu ürəkdən hər şeir söyləyəndə varmı?
- Həqiqətən də,
şeiri söyləmək qırtlaqdan gələn bir şey deyil. Şeir söyləmək ruh və könül məsələsidir.
İnsanın könlü dolu, ruhu yüklü olmalıdır. Şeiri hiss etdiyin kimi deyil, müəllif
necə yazıbsa, oxucusuna necə çatdırmaq istəyirsə, qiraətçi öz payını onun
ruhuna qataraq səsləndirməlidir. Burda nəinki bir ürək, hətta deyərdim ki, şeir
söyləmək iki ürək tələb edir. Bir yazanın ürəyi, bir də söyləyənin.
- Bəzən aparıcılıq etdiyiniz verilişlərdə üzünüz gülsə
də, gözlərinizi kameralardan yayındırdığınızın şahidi olmuşam. Halbuki siz
seriallarda gözləri ilə danışan aktrisalardansınız. Bəzən isə o gözlər sizi ələ
verir.
- Bunu mənə bir
çox insan deyib. Əslində bu nüans məni çox sevindirir. Gözlərinlə danışırsansa,
artıq sən 1:0 öndəsən. Bu, mənə Allahın vergisidir. Eləcə də, öz üzərində işləməyin,
bundan necə istifadə etməyin texnikasıdır. Obraz canlandırarkən, ən əsası, səmimiyyətə
önəm verirəm. Bütün rollarıma bu səmimiyyəti daxil edir, obrazı özünküləşdirirəm.
Özümdən bir parça o obraza əlavə edirəm. Nəticədə xarakter yerini alır və
ümumilikdə, həmin rol alınır. Ən əsası, təkrarçılıq olmur. Mənim obrazlarım bir-birini
təkrarlamır. Ola bilər ki, gözlərim məni ələ versin. Əgər tamaşaçı ilə aranda bağ yaradırsansa, onun arxasında
sevgi, səmimiyyət dayanırsa, onda da gözlər səni ələ verəcək.
Xəyalə Rəis