“Qorxunun əcələ faydası yoxdur”
Azərbaycanın istedadlı gənc aktyorları kifayət qədərdir.
Onlardan biri də Bakı Uşaq Teatrında çalışdığı vaxtdan tanıdığımız Vüsalə Bəşirovadır.
Vüsalə hazırdaTürkiyədə yaşayır. Aktrisa Türkiyəyə gedər getməz orada
böyük reytinq toplayan "Beni affet” serialının bir neçə bölümündə çəkilib. O,
Türkiyədə fəaliyyət göstərən özəl teatrlarla çalışmaqla bərabər müğənniliklə də
məşğul olur.
1986-cı il avqustun 29-da Bakıda doğulan Vüsalə ailələrinin
kiçik və ərköyün övladı olub. Məktəbi əla qiymətlərlə bitirib. 2006-cı ildə Vüsalənin
Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin "Musiqili teatr
aktyoru” fakültəsində tələbə həyatı başlayıb. Onun aktrisalığı seçməyi tam təsadüf
nəticəsində baş verib. Məktəbi bitirdiyi 2003-cü ildə "Bakı payızı” adlı musiqi
müsabiqəsinə qatılan Vüsalə burada əməkdar artist Tünzalə Ağayeva ilə duet ifa
edib. Bu müsabiqə onun həyatını dəyişib.
Uşaqlıqdan müğənni olmaq istədiyini deyən müsahibim peşəkar ifaçı olmağı
qarşısına məqsəd qoyub. Yaxın dostları ona
İncəsənət Universitetinin təkcə musiqini yox, musiqili teatr aktyoru fakültəsini
seçməyi məsləhət görüblər. O gündən Vüsalə xanım teatrda müxtəlif obrazlar
canlandırıb. Bakı Uşaq Teatrının tamaşalarında çox sayda maraqlı rollar ifa
edib. Bundan əlavə "Qaynana”, "Kolxoz” kimi seriallarda da rol alıb. Ancaq
uşaqlıq arzusu olan müğənnilikdən də uzaqlaşmayıb.
- Teatra
marağın məhz musiqidən qaynaqlandığını deyirsiniz. Bəs sonra?
- 2006-cı ildə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət
Universitetinə daxil olanda düşünürdüm ki, gələcəkdə teatrda işləməyəcəyəm.
Açığını desəm əvvəllər teatrda işləmək üçün çox da həvəsli deyildim. Bilirdim
ki, yaradıcılığıma ifaçı kimi davam edəcəyəm. Ancaq bu sahədə çalışdıqca sənətimi
sevməyə başladım. Gördüm ki, teatr daha maraqlıdır. Çalışaraq aktrisalıq sənətinin
incəliklərinə yiyələndim. Özümü bu sənətin bir parçası hesab etməyə başladım.
4-cü kursda oxuyarkən kurs rəhbərimiz Telman müəllim məni uşaq teatrına aktrisa
kimi göndərəcəyini deyəndə əvvəlcə bir az tərəddüd etdim. Ancaq bugünə qədər
heç vaxt Bakı Uşaq Teatrında çalışdığıma görə peşman olmamışam. Mənə elə gəlir
ki, bizim - mən hələ də özümü o teatrın bir parçası hesab edirəm - teatr qədər
səmimi kollektiv heç yerdə yoxdur.
- Bəs, sizi
Türkiyəyə aparan səbəblər nələr oldu? Buradakı fəaliyyətiniz sizi qane etmədimi?
- Mən elə deməzdim. Türkiyəyə getmək səbəbim bir az
başqa idi. Belə ki, az da olsa dəyişik həyat tərzi yaşamaq istəyirdim. Bizim sənətimiz
elədir ki, hər yerdə fərqli nələrsə öyrənirsən. Bu sənətlə iç dünyanı daha fərqli
səhnələrdə açmaq şansın olur. Digər tərəfdən, uşaqlıqdan Türkiyədə musiqi fəaliyyətimi
davam etdirmək arzusunda olmuşam. Bu səbəb məni Türkiyəyə gətirdi. Amma
Ankarada qalmağım tamamən bir təsadüf nəticəsində baş verdi.
- Bir müddət
eşitdik ki, Türkiyədə teatrların birində çalışmısınız...
- Hazırda heç bir teatrda fəaliyyət göstərmirəm.
2016-cı ildə bir neçə ay Matıne Suare adlı teatr toplumunda çalışdım. Ondan
sonra "Onuncu Koy” media adlı uşaq teatr qrupunda işlədim. Burada uşaq
obrazları yaratmalı oldum.
- Türkiyədəki
teatrlarla bizim teatrlar arasında nə kimi fərqlər var?
- Mən Bakıda professional teatrda məşğul idim.
Bütün teatrlarımıza tamaşaçı olaraq gedirdim. Teatr camesindən olan insanlarla
yaxından tanışlığım vardı. Ancaq Ankarada demək olar ki, özfəaliyyət qruplarla
çalışmışam. Onlarla bizim teatrın fərqi çox böyükdür. Buraya dekor, geyim,
aktyorluq qabiliyyəti daxildir. Aktyorların tamaşaçı uşaqlarla münasibəti də bir başqadır.
Burada teatra maraq çox böyükdür. Hər məktəbdə, bağçada valideyn və müəllimlər maarifləndirici
əsərlərin, övladlarının həmin tamaşadan nəyisə öyrənə biləcəyi ssenarilərin
olmasını tələb edir.
- Türkiyədə
azərbaycanlı aktyorlara münasibət necədir?
- Artıq il yarımdır ki, Ankaradayam. İndiyə kimi işə
başlamaq üçün müxtəlif yerlərə müraciət etmişəm. Demək olar ki, hər dəfə də təhsil
aldığım yerləri deyəndə eyni reaksiyanı almışam. Azərbaycanın musiqisi və teatr
təhsili Türklər üçün əlçatmaz görünür və təbii ki, bizim bu sahədə daha güclü
olduğumuzu qəbul edirlər.
- Bildiyimiz
qədər siz müğənniliklə də məşğulsunuz, orada bu sənətə tələb necədir?
- 13 ildir ki, ifaçılıqla məşğulam və sadəcə
aktyorluqla dolanmaq qeyri-mümkündür. Ona görə də burada musiqi fəaliyyətimi
davam etdirirəm. Müxtəlif vaxtlarda toylarda, bəzən canlı musiqi ifa olunan
restoranlarda iştirak edirəm. Azərbaycana nəzərən burada musiqili məkanlar
çoxdur, ona görə də iş tapmaqda heç bir çətinlik çəkmirəm. Və ifaçılıq sənətimi
daha yaxşı inkişaf etdirə bilirəm.
- Türkiyəyə
getdikdən sonra da orada Uşaq tamaşalarında rol almanız sizə də qəribə gəlmirmi?
Yəqin ki, bu sizin uşaqlara olan sevginizdən qaynaqlanır.
- Mən ölkəmdə də Bakı Uşaq Teatrında çalışırdım.
Orada nağıl qəhrəmanlarının obrazını yaratmışam. Türkiyədə çalışdığım teatr da
Uşaq Teatrı idi. Ancaq bu teatrda fəaliyyətimi dayandırmalı oldum. Çünki orada
peşəkarlıq yox idi. Həm də çox işləyir, az maaş alırdım. İntiqam (Soltan-red.) müəllim məni bu sahədə
ixtisaslaşdırdı. Bir sözlə burada Uşaq Teatrına məni bağlayan elə Bakı Uşaq
Teatrı oldu.
- Azərbaycan
Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin diplomu Türkiyə teatrları tərəfində
tanınırmı?
- Çalışdığım teatrlarda məndən diplom tələb etməyiblər.
Yəni mənim diplomumla maraqlanmayıblar. Dövlət teatrına getsəydim yəqin ki,
onlara diplom lazım olardı. Çalışdığım teatrlar özfəaliyyət teatrları olduğu
üçün o qədər də buna əhəmiyyət verməyiblər. Mən Azərbaycanda teatr təhsili
almışam deyəndə onlar bunu yüksək qiymətləndirir.
- Bəs
seriallara, filmlərə necə dəvət alırsınızmı?
- Burada o işlərə prodakşınlar baxır. Mən də
prodakşınların birinə üzv olmuşdum. İndi Fox Televiziyasında yayımlanan
"Esaretim sensin” serialının bir iki bölümünə çəkilmişəm. Böyük rollara təklif
ala bilmirəm.
- Orada dövlət
teatrlarına müraciət etmək şansınız olduğu halda, niyə özəl teatrlara üstünlük
verirsiniz?
- Nədənsə dövlət teatrlarına müraciət etmirəm. Əvvəla
orada çalışan hər hansı bir tanışım yoxdur.
Həm də eşitdiyimə görə Türkiyədə dövlət teatrlarında ancaq türk vətəndaşlarını
qəbul edirlər. Onlar da bizim kimi dövlət teatrında işçiləri müqavilə ilə işə
götürürlər. Düşündün ki, dövlət teatrında çalışsam zamanın çoxu elə teatra gedəcək.
Mənim burada başqa işlərim də olduğu üçün açığı bir az risk edə bilmirəm. İstəmirəm
ki, bir yerə bağlı şəkildə qalım. Ona
görə də hələ ki, müraciət etmirəm.
- Son bir neçə
ildə Türkiyədə ard-arda terror hadisəsi baş verir. Belə olan halda vətənə geri
dönməyi düşünürsünüzmü?
- Terror hadisəsi Türkiyədə yaşayan insanları narahat
edir, həyəcanlandırır. İnsanların qulağı səsdədir ki, birdən haradasa bomba
partlayar. Partlayışların davamlı xarakter alması insanları rahat yaşamağa da
imkan vermir. Ankarada belə bir şayiə gəzir ki, guya 2 gün sonra da nəsə
olacaq. Hətta xəbərdarlıq da edilib ki, bir müddət insanların çox toplaşdığı mərkəzlərdən
uzaq olsunlar. Ancaq terror hadisələri
heç də mənim gözümü qorxutmayıb. Bundan sonra da Türkiyədə yaşamağa davam edəcəm.
Heç bir narahatlıq hissi keçirmirəm. Əgər alnıma PKK-çılar tərəfindən öldürülmək
yazılıbsa, qismətdən qaçış yoxdur. Açığı, heç nədən qorxmuram. Bizə əvvəlcədən
xəbərdarlıq edilib ki, hər an hər şey ola bilər. Burada vətən sevgisinə bir
daha şahid oldum. Onlar vətənlərini canları bahasına belə olsa, qorumağa
hazırdırlar. Gözlərində qəzəb var. Qorxmuram, sadəcə təlaşlanıram. Çünki insan
belə vəziyyətlərdə mənən sakit yaşaya bilməz. Yoxsa ölməkdən qorxmuram. Onsuz
da bir gün biz də bu dünyadan köçəcəyik. Qorxunun əcələ faydası yoxdur.
Xəyalə Rəis