“Qazancım bir köynək və bir şala çatdı” - Keçmişdəki mən
"Mənim
gənclik illərim 80-ci illərə təsadüf edib. O dövrdə biz SSRİ-nin tərkibində
idik. Dövlətin ideologiyası başqa, mühit tamamilə fərqli idi. O dövrün
özünəməxsus zövqləri, baxışı var idi. Ümumilikdə götürsək, bu gün gənclərimiz o
dövrün ənənələrini davam etdirir. Vətənpərvərlik, elmə maraq, böyüyə-keçiyə
olan hörmət indi də var”. Bu sözləri bizimlə söhbətində millət vəkili Aydın Hüseynov söylədi. Bu dəfə millət vəkilinin
keçmişinə qiyabi səfər etdik.
Müsahibim Tovuz rayonunun Çataq kəndində beş
uşaqlı ailədə dünyaya göz açıb: "Üç bacı, iki qardaş olmuşuq. Atam sürücü idi,
anam isə kəndimizdəki orta məktəbdə əmək təlimi dərsi keçirdi. Bizim kənd
dağların qoynunda yerləşən gözəl və balaca bir yerdir. Təxminən 60-a yaxın ev
olan bu kənddə böyüyən hər kəsin uşaqlığı demək olar ki, eyni xatirələrlə yadda
qalıb. Mən də öz uşaqlığımı o dağların qoynunda xatırlayıram. Qış aylarında elə
gözəl qar yağırdı ki... İndi ən çox o qarın həsrətini çəkirəm. Uşaqlarla
yorulub əldən düşənə qədər qartopu oynayırdıq. Yayın gəlişini də həsrətlə
gözləyirdik. Əslində, hər kəsin uşaqlıq illəri maraqlı keçir, amma məncə, kənd
yerinin uşaqlığı daha gözəl olur. Kəndimizdə əksər ailələr əkinçiliklə məşğul
olurdu. Biz elə o illərdən özümüzü zəhmətə öyrəşdirmişdik. Kənddə hər bir uşaq təsərrüfat
işləri ilə məşğul olurdu. Odun yarmaq, qoyun-quzu otarmaq uşaqların başlıca
vəzifəsi idi. Hər bir ailənin fərdi təsərrüfatı var idi. Əksər ailələr kartof
əkib-becərirdi. Bu işlərdə biz də valideynlərimizə kömək edirdik. Hamı öz
üzərinə düşən vəzifəni bilirdi. Bu, bizim fiziki inkişafımıza müsbət təsir
edirdi”.
"Kənddə hamı bir-birini tanıyırdı”
Həmsöhbətim
orta məktəbi fərqlənmə ilə başa vurub: "Bizim vaxtımızda dərsə, elmə böyük
həvəs var idi. Təkcə bizdə deyil, kənddəki bütün ailələr uşaqlarının təhsilinə
ciddi fikir verirdilər. Müəllimlərimiz tərbiyəmiz, dərslərimizlə maraqlanmaqla
yanaşı, bizə həm də həyat dərsi keçirdilər. Məktəbdə nümunəvi şagirdlərdən
idim. Hələ məktəb illərində müxtəlif ictimai işlərlə məşğul olurdum. Dram
dərnəklərində tez-tez müxtəlif əsərlər səhnələşdirirdik. Bu, hamı tərəfindən
böyük maraqla qarşılanırdı. O vaxtı kənddə televiziya tutmurdu, evlərdə radioya
qulaq asılırdı. Radio bizim ailəmizin bir üzvü idi. Bizim kənd balaca
olduğundan orada hər kəs bir-birini yaxşı tanıyırdı. Böyüyə-kiçiyə hörmət var
idi. Hamı kimi bizim də dəcəllik etdiyimiz vaxtlar olub. Bəzən hətta dərslərdən
də qaçırdıq. Məktəbimizin direktoru rayonda həm bir pedaqoq, həm bir şəxsiyyət
kimi böyük nüfuzu var idi. O, mənim valideynlərimə də dərs keçmişdi. Böyük Vətən
müharibəsinin iştirakçılarından idi. Məktəbdə elə nizam-intizam yaratmışdı ki,
hər kəs qaydalara əməl edirdi. Bəzən bu ciddilikdən şikayət etsək də, indi
bunun əhəmiyyətini dərk edirəm. Dövrünə görə məktəbimiz çox yaxşı təchiz
olunmuşdu. Kimya, fizika laboratoriyalarımız var idi. Təmizliyə xüsusi riayət
edilirdi. Hətta universitet illərində oxuyarkən zibili cibimdə saxlayırdım ki,
zibil qabına atım. Bu, hamıya qəribə gəlirdi. Bu vərdiş bizə məktəbdən
qalmışdı. Məktəbdə oxuyarkən komsomol katibi idim. Məktəbin ictimai işləri
yaxından məşğul olurdum. Bunun mənə sonradan böyük faydası oldu. İşlərimi
planlaşdırmağımda məktəbdə qazandığım vərdişlər mənə çox kömək etdi”.
"Bakıda kirayə qalırdım”
1979-cu
ildə məktəbi bitirdikdən sonra Bakı Dövlət Universitetinin mexanika-riyaziyyat
fakültəsinə qəbul olan həmsöhbətim deyir ki, əslində, tarix üzrə təhsil almaq
istəyirmiş: "Amma qismət belə gətirdi. Məndən böyük bacım bizdən əvvəl Bakıya
gəlmişdi. Sonradan mən və əkiz bacım da universitetə qəbul olduq və Bakıya
gəldik. Bakıda kirayədə yaşayırdıq. Tələbəlik illərimiz çox maraqlı keçib. Dərs
başlayandan 20 gün sonra bizi bir aylıq Neftçalaya pambıq yığmağa apardılar.
Orada olduğumuz müddətdə biz bir-birimizi daha yaxından tanıdıq. Çünki iş
prosesində insanın yoldaşlarını daha yaxından tanıma imkanı olur. Birinci
kursun sonunda bizi Rusiyanın Krasnodar şəhərinə apardılar. Orada qalmaq üçün
yer də vermişdilər. Qaldığımız yerdə açılıb-yığılan dəmir çarpayılar var idi.
Onların əksəriyyəti sınıq olduğu üçün özümüzə yerdən döşək salmalı olduq. Orada
olduğumuz iki ay dünyagörüşümüzün artmasına xeyli təsir etdi. Çünki təsərrüfatı
idarə etməyi tələbələrə tapşırmışdılar və biz əsl iş rejimini orada öyrəndik.
Həmin tələbə yoldaşlarımla indi də əlaqələrimiz var. Tez-tez görüşür,
məclislərdə bir yerə yığışırıq”.
Millət
vəkili deyir ki, qazandığı ilk gəliri ilə özünə köynək, anasına isə yaylıq
alıb. Deyir ki, o pul bu ikisinə ancaq çatıb: "Krasnodarda işlədikdən sonra
qatarla Bakıya qayıtdıq. Bir-bir adlarımızı çağırmağa başladılar. Təəccübləndik
ki, görəsən, bizi niyə çağırırlar? Sən demə, zəhmətimizin qarşılığında pul
verəcəklərmiş. Gedib əməkhaqqı cədvəlinə qol çəkdik. O gün bizim sevincimizin
həddi yox idi. Rəhbərlik fikirləşib ki, pulu orada versələr, Bakıya çatmamış
xərcləyəcəyik. Bu, mənim ilk qazancım idi. Həmin pula özümə "Merkuri” adlanan köynək
almışdım. O köynək mənim üçün çox əziz idi. Qalan puluma isə anama şal aldım.
Səmimi desəm, qazancım elə bir köynək və bir şala çatdı”.
"Saat neçədir?”
Universiteti
bitirdikdən sonra üç ay Ermənistanın Gümrü şəhərində müvəqqəti hərbi kurs keçən
millət vəkili söylədi ki, universitetdə hərbi dərsləri keçdiklərinə görə
hərbi xidmətə çağırılmayıb: "Həmin üç ay
ərzində biz əsgəri xidmətin bütün tələblərini yerinə yetirirdik. Bundan sonra,
imtahan verib zabit olmalı idik deyə, nümunəvi olmağa çalışırdıq. Hərbi xidmət
başa çatdıqdan sonra isə Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Neft-Kimya Prosesləri İnstitutunda
riyaziyyat laboratoriyasında çalışmağa başladım. Bu, mənim ilk iş yerim idi.
Orada kimyəvi proseslərin riyazi modellərini qururduq. Orada elm adamlarının
mühitinə düşdüm, elmin fanatları ilə birgə işlədim. Bir müddət sonra komsomol
xətti ilə Qaradağ rayonunun komsomol komitəsində, indiki Ələt qəsəbəsində azad
komsomol katibi oldum. Eyni zamanda, imtahan verib İqtisad Universitetində
qiyabi təhsil almağa başladım. Çünki iqtisadiyyata çox marağım var idi. Bu, elə
bir dövrə təsadüf edirdi ki, artıq Qarabağda döyüşlər başlamışdı. 20 Yanvar
hadisələri vaxtı Bakıda idim. O hadisələrin hamısını canlı şahidi oldum. Həmin
ərəfədə Qaradağ rayonu ölkənin siyasi məkanına çevrilmişdi. Çünki İlham Əliyev
1995-ci ildə öz namizədliyini bu rayondan verdi və deputat oldu. Bir dəfə İlham
Əliyevin iştirak etdiyi konfransı mən
aparırdım. Çox həyəcanlı idim və yəqin ki, o, bunu hiss etmişdi. Qəfil məndən
soruşdu ki, saat neçədir? Mən saata baxdım və vaxtı dedim. Elə bununla da özümə
gəldim. Bir az keçəndən sonra gördüm ki, İlham Əliyevin qolunda saat var. Sən
demə, o, məndən həyəcanımın keçməsi üçün vaxtı soruşub. Mənə desəydi ki, özünə
gəl, həyəcanlanma, əksinə, daha çox həyəcanlana bilərdim. Bu hal zalda hər kəsə
aydın olardı”.
"Hər dövrün öz tələbi var”
A.Hüseynov
deyir ki, insan gənclik illərindən bir amal, məqsəd uğrunda vuruşmalıdır:
"Bəzən deyirlər ki, bizim vaxtımızda hər şey daha gözəl idi, indiki gənclər
yaxşı deyil. Şəxsən mən bu fikrin tərəfdarı deyiləm. Gənclərimizin çoxu kifayət qədər intellektli və dünyagörüşlüdür.
Hər dövrün öz gənclik illəri olur. Bunları müqayisə etmək düzgün deyil. Mənim
gənclik illərim 80-ci illərə təsadüf edib. O dövrdə biz SSRİ-nin tərkibində
idik. Dövlətin ideologiyası tamam başqa, mühit tamamilə fərqli idi. Bunu indiki
dövrlə müqayisə etmək məncə, kökündən yanlışdır. Bizim dövrümüzün özünəməxsus
zövqləri, baxışı var idi. Ümumilikdə götürsək, bu gün gənclərimiz o dövrün
ənənələrini davam etdirir. Vətənpərvərlik, elmə maraq, böyüyə-keçiyə olan
hörmət indi də var. Gənclik illərində insan bir məqsəd uğrunda vuruşur. Bu,
əvvəl də belə idi, indi də. Bizim vaxtımızda mobil telefonlar, kompüterlər yox
idi. Amma biz də öz dövrümüzün tələbinə uyğunlaşmışıq. Bu gün gənclərimiz
xalqımızı, dövlətimizi uğurla təmsil edir. Əksəriyyət çox böyük uğurlara imza
atıb. Üç-beş nəfərə görə indiki gənclərə pis deyə bilmərik. Belələri bizim
vaxtımızda da var idi”.
Müsahibim
deyir ki, ilk sevgi hər kəsin həyatında olur: "Bu hiss tez gəlir və tez də
keçib gedir. Çox vaxt biz onun sevgi olduğunu dərk edə bilmirik. Müəyyən yaş
dövründən sonra bu haqda danışmaq da mənasızdır. Mən insanın alnına yazılan
taleyə inanıram. 30 yaşımda qarşılıqlı sevgi əsasında ailə qurdum. Bu mənada
özümü xoşbəxt insan hiss edirəm. Bir qız və bir oğul atasıyam. Oğlum
əsgərlikdən yenicə qayıdıb. Qızım isə magistr pilləsi üzrə təhsil alır. Qızım
diqqət və qayğını çox sevir. Bu mənada oğlumun xarakteri təmiz fərqlidir.
Çalışıram ki, əlimdən gəldiyi qədər onlara vaxt ayırım”.
Sonda
millət vəkili gənclərə öz tövsiyəsini də verdi: "Əslində, gənclər özü hər şeyi
bizdən daha yaxşı bilir. Amma son illər oğlanların əksəriyyəti saqqal saxlayır.
Bunun fəlsəfəsi mənə çatmır. Məncə, təmizlik insanın gözəlliyidir. Ötəri həvəs
kimi bunu etmək olar, amma davamlı şəkildə saqqal saxlamağı anlamıram. Onlara
tövsiyə edərdim ki, bundan imtina eləsinlər”.
Şəbnəm Mehdizadə