“Nə qədər sağam, rejissorlar məndən istifadə etsinlər” - Fotolar
Onunla söhbətimiz maraqlı keçdi. Çünki heç bir kompleksi yoxdur,
rahat insandır, istənilən mövzuda sərbəst danışır. Qonağımız istedadlı aktyor Natiq Fərzəliyevdir. Biz onu
"Bala başa bəla”, "Yarımştat” televiziya tamaşalarından daha yaxşı tanıyırıq.
Gənc Tamaşaçılar Teatrında biri-birindən maraqlı obrazları ilə də
teatrsevərlərin qəlbində xüsusi bir taxta sahibdir. İndi isə Bakı Uşaq
Teatrında yeni bir tamaşa üzərində çalışır. Müsahibimizlə keçmişə səyahət etdik,
amma günümüzün problemlərindən də danışdıq.Boyunun kiçik olması ilə diqqət çəkən aktyor bildirir ki, onun əkiz tayı olan bacısının
boyu 1 metr 80 santimetrdir. Hətta
yarızarafat, bacısının onun payına sahib çıxdığını da deyir.
- Natiq bəy, simanız tanınır, tamaşaçılar
arasında xeyli populyarsınız. Bu da hər aktyora qismət olmur.
- Əlbəttə ki, bu, mənim uğurumdur. Tamaşaçılar tərəfindən sevilməyin özü də bir
şansdır. Gənc ikən "Karvan” qrupunun "Polismen” klipində çəkildim. Ondan sonra istedadlı rejissor Şərif
Qurbanəliyevin "Bala başa bəla”, "Yarımştat” teletamaşalarında çəkilmək mənə
uğur gətirdi. O illər bu tamaşalar ancaq bir kanalda nümayiş olunurdu. Bu qədər
kanallarımız yox idi. İndi kanallarımızın sayı çoxdur, amma tamaşaçılar öz
kanallarımıza baxmırlar.
- Televiziyanın dadı-duzunun
məhz həmin tamaşalarla getdiyinimi iddia
edirsiniz?
- Gərək səmimi danışaq, bəlkə də o dövrdə yalnız bir telekanal fəaliyyət göstərirdi, ona görə hər şeyin ən
gözəlini, yaxşısını seçməyə çalışırdılar. Özəl kanalları da qınamlı deyil, onlar sponsorların
hesabına fəaliyyət göstərirlər, reytinqə görə çalışırlar. O televiziya tamaşaları indi çəkilmir. Mən
kanallarımıza ancaq xəbər saatlarında
baxıram. Nə qədər əyləncə və ucuz şouya baxmaq olar? Bir verilişə qonaq
kimi dəvət olunuruq, fasilə zamanı deyirlər ki, kiməsə söz atın, qalmaqal
yaradın. Axı mən bu işin adamı deyiləm. Niyə mən qalmaqal yaratmalıyam? Deyir onda sponsor pul
vermir, reytinq düşür. Belə bir
vəziyyətdə efirdə iştirak edirsən, pis adam olursan, etmirsən də unudulursan.
Bayramlarda da ki, əvvəllər aktyorlar dəvət alırdı, bayram üçün tamaşalar,
səhnəciklər hazırlanırdı. İndi bayram günləri də efirə müğənniləri dəvət
edirlər. Müğənnilər həm oxuyur, həm də tamaşalarda rol alırlar, aktyorlara da
ehtiyac qalmır.
- Sizcə, niyə bayram
günlərində hazırlanan şənliklərə ancaq müğənniləri dəvət edirlər?
- Əsas səbəb maliyyənin başında dayanır. Aktyoru dəvət edəndə ona müəyyən
məbləğdə pul ödənilir. Elə buna görə də üstünlüyü müğənnilərə verirlər.
- Bəlkə müğənninin verdiyi
reytinqi aktyor verə bilmir? Səbəb bu ola
bilərmi?
- Təbii ki, bu gün gündəmdə olan məhz onlardır. Biz öz işimizlə məşğuluq.
Tamaşalarımız oynayır, seriallara dəvət
alanda gedib çəkilirik.
- Bəs bu gündəmi yaradan kimlərdir?
- Özləri.
- Necə?
- Aralarında süni qalmaqallar
yaradırlar. 5 dəqiqənin içində bir qalmaqal yaradıb, olurlar məşhur, reytinqlərdən
düşmürlər.
- Cahangir Novruz son
müsahibəsində "bu gün ərsəyə çıxmaq,
məşhur olmaq istəyənlərin çoxunun xisləti iyrəncdir” deyib. Onun fikirləri ilə
razısınızmı?
- Bu gün sənəti ilə məşhur olanlar var? Varsa da, onlar barmaqla
sayılası qədərdir. Ömrünü teatra həsr
edən, bu yolda canını fəda edən insanlar, bu məşhurluğu çətinliklər bahasına
əldə etsələr də, bəziləri yüngüllük etməklə və ya başqa əməllərlə, sosial
şəbəkələrin hesabına bir saniyədə tanınırlar.
- Hər aktyorun yaradıcılığının
dönüş nöqtəsi var. Misal üçün, Valeh Kərimov uzun müddət teatrda çalışdı, ancaq
tamaşaçılar onu Moşu obrazına görə tanıdılar. Bəs sizin yaradıcılığınızın dönüş nöqtəsi kimi hansı
obrazınızı göstərə bilərik?
- Hələ yaradıcılığım qabaqdadır (gülürük). Mən bu fikirlə
razılaşmıram, çünki canlandırdığım bütün obrazlarım mənim üçün dəyərlidir. Hər
birində özümdən oraya nələrsə əlavə etmişəm. Canlandırdığım obrazları biri-birindən
ayır edə bilmərəm... "Tıq-tıq xanım” tamaşasında Xan obrazını canlandırıram. Uşaqlar o
tamaşanı çox sevir, hətta məni şəhərdə
görəndə ya Xan, ya da Şirxan deyə səsləyirlər. Yaxud da "Onun iki qabırğası” tamaşasındakı professor obrazım daha məşhurdur.
- Həmin obrazı
xatırlayıram. Bu gün o gülüş də qalmayıb. Niyə sizi komediya janrında çəkilən
filmlərdə, seriallarda görmürük?
- Bu gün insanların zövqü korlanıb. Adi bir şit hərəkətə gülmək
dəbdədir. Hər şey peşəkar səviyyədə olmalıdır. Əgər tamaşaçını güldürmək
istəyirsinizsə, bunun ucuz gülüşlə etməyin tərəfdarı deyiləm. Təbii ki, hər şey
rejissordan asılıdır. Əgər peşəkar rejissor olarsa, bu, qəbul olunacaq. Heç
zaman yüngül, şit hərəkətlərin tərəfdarı olmamışam və xoşlamıram da, ona görə
də siz bu layihələrdə məni görmürsünüz.
- Vaxtilə Azərbaycanın
tanınmış sənətkarları ilə çalışıbsınız və indi də çalışırsınız. Sözün əsl
mənasında sənətkar dediyiniz insanların çoxu dünyada yoxdur. Onların boşluğunu
hiss edirsinizmi? Nəsillərin əvəzlənməsi sizcə, uğurlu bir prosesdirmi?
- Nəsillərin əvəzlənməsi təbiidir, bu, hər zaman olub və olacaq da.
Bizim sənətimizin intibah dövrü məhz o köhnə sənətkarların zamanında oldu. Hələ
ki, susqunluqdur. Bu gün istedadlı gənclərimiz çoxdur. Təbii ki, köhnə
sənətkarların yeri görünür. Bu gün Səyavuş Aslanı, Hacıbaba Bağırovu, Yaşar
Nurini, Nəsibə Zeynalovanı kim əvəz edə bilər?
- Natiq Fərzəliyevin yolu
teatrdan təsadüfən düşüb, yoxsa bu sənət sizin uşaqlıq arzunuz olub?
- Məktəb illərində - 4-cü sinifdə oxuyanda dərnəyə yazıldım. Orada
dram, rəqs, kamança dərsləri alırdım. Rayonun bütün tədbirlərinin aparıcısı
idim. 7-ci sinifdə oxuyanda Yevlaxda Xalq Teatrında çalışırdım və maaş da
alırdım. Sonra sənədlərimi İncəsənət Universitetinə verdim və qiyabi təhsil aldım.
- Sizi yeni tamaşada görə
bilərik?
- Yazıçı Samir Sədaqətoğlunun bir hekayəsi var, istəyirəm ki, onu mono-tamaşa
kimi hazırlayım. Bu hekayə boyu kiçik olan bir insanın dramından bəhs edir. Cəmiyyətin
bu cür insanlara reaksiyası, münasibəti və sair bu hekayədə əks olunub. Sonda
bu insan cəmiyyətin təzyiqindən bezərək özünü asır. Mən bu hekayəni mono-tamaşa
kimi işləmək istəyirəm, ancaq bu sonluqla deyil. Həyatda insan mübariz
olmalıdır. Əgər çalışıb mübarizə aparsaq, mütləq qalib gələcəyik.
Köhnə tamaşalarım var ki, onlarda da oynayıram. Bakı Uşaq Teatrı ilə
müqaviləli şəkildə işləyirəm, bir tamaşa üzərində çalışırıq. Bu ayın sonuna
kimi təhvil verəcəyik. Maraqlı, kiçik bir komediyadır.
- Cəmiyyət boyu kiçik olan insanları
necə qarşılayır?
- Normal və qeyri normal.
- İstəyərəm bu sualıma
Natiq Fərzəliyev kimi cavab verəsiniz.
- İndi mənim üçün insanların reaksiyası adiləşib. Tək mənə deyil, digər fiziki qüsurlu insanlara baxıb
gülmək bir acizlikdir. Məsələn, yoldan keçən insanlar əli ilə səni göstərir.
Yaxud da kiçik yaşlı bir uşaq
valideynlərinə səni göstərərək deyir ki, ona bax, valideyn də övladına nəyisə izah
etməkdənsə, başlayır var gücü ilə
gülməyə. Düzü, indi mənə belə hadisələr təsir etmir. Ancaq uşaq yaşlarımda böyük
kompleks yaşayırdım. İnsanlardan qaçmağa çalışırdım, depressiyaya düşürdüm ki,
mənə baxıb gülür. Ancaq zamanla öyrəşirsən, həyatdır, insanın başına hər iş
gəlir. Mən istəyirəm ki, bunların hamısını mono-tamaşa kimi hazırlayıb
göstərim. Bu, cəmiyyətə bir mesaj olsun. Mən təkcə insanlara Natiq Fərzəliyevi
göstərmək istəmirəm. Bu tamaşa ilə fiziki qüsurlu insanların gündəlik
yaşantılarını, çəkdiyi iztirabları onlara göstərməyə çalışacağam. Bəlkə bundan
sonra insanların münasibəti dəyişər. Allah hərəni bir cür yaradıb. Əsas,
insanın həyata baxışı, daxili aləmi, gördüyü işidir.
- Rejissorlar sizinlə
çalışmağa maraq göstərirlər?
- Bizim bu gün barmaqla sayılası qədər peşəkar teatr rejissorlarımız
var. Ötən gün onlardan birini - Rövşən Almuradlını itirdik. Çox istəyərdim ki,
rejissorlar kimlərinsə himayəsinə keçməsin və kənar şəxslərin sözləri ilə
oturub-durmasınlar. Çünki onların sayı çox azdır.
- Yəni deyirsiniz ki, sizin
potensialınızdan yetəri qədər istifadə edilmir?
- Bu, bir az kobud səslənir. İstəyirəm ki, mənim nə gücüm,
potensialım varsa, onu teatrda ortaya qoyum. Hazırda teatrımızda 3 tamaşanın
məşqləri başlanılıb və mən heç birində yoxam.
- Səbəb?
- Aktyorların sayı çoxdur. 70 nəfərə yaxın adam var. Onların hamısına
da obraz vermək mümkün deyil.
- Yaşlı nəsil aktyorlardan istifadə edilirmi?
- İstifadə edilir, amma elə adam var ki, ona uyğun rol yoxdur. Gərək
bunların hamısını rejissor nəzərə alsın. Rejissor nəzərə almalıdır ki, mənim
truppamın bu tamaşanı oynamağa gücü çatar, yoxsa yox. Hər şey vaxtında olanda
yaxşı olur. İstərdim ki, nə qədər sağam, rejissorlar məndən istifadə etsinlər.
Sonra heyfslənməsinlər.
Xəyalə Rəis