Müxalifətin uydurma həyəcanı
AXP (Azərbaycan Xalq
Partiyası) sədri Pənah Hüseyn ötən gün bəyanat verərək qeyd edib ki: "Bu il may
ayının sonunda Azərbaycanı Şimal və Cənub regionları üzərindən çox böyük təhlükələr
gözləyir. Hətta "etnik separatizm” meyillərinin alovlanacağı belə istisna
deyil”. Beləliklə də siyasi proseslərdə süni şəkildə "gündəm”də qalmaq üçün bu
ideya ilə cəmiyyətdə çaşqınlığa yol açan fikirlər irəli sürüb. Halbuki, Pənah
Hüseyn və onun təmsil olunduğu "Azərbaycan Xalq Hərəkatı” adlı qrupun mövqeyini
ifadə edərək heç bir əsası olmayan mövzularla cəmiyyətdə çaşqınlıq yaratmağa
çalışılıb.
Olamayan "kürsü”yə sahib
çıxmaq iddiası
AXP-AXH deyəndə bu gün iki fikir ağla gəlir. Bunun birincisi Pənah Hüseynin sədri
olduğu AXP, yəni xalq partiyası, digəri 28 il bundan öncə eyforik siyasətin
başında duranların bir araya gələrək elan etdikləri AXH-dir (xalq hərəkatı). Bu
ilin yanvar ayında ötən əsrin 90-cı illərinin eyforiyasında ilişib qalan,
aradan 29 il keçməsinə baxmayaraq, hələ də müasir dünyanın şərtlərindən uzaq
olan bir qrup özlərini "Müxalifətin zirvəsi” adlandıraraq bu hərəkatın
yarandığını elan ediblər. Aradan düz iki aydan çox zaman keçsə də, heç bir
ciddi təkliflərlə, alternativ layihələrlə, ölkəmizin inkişafı ilə bağlı yeni
standartlara uyğun zəruri addım atmayıblar.
İstənilən demokratik dövlətdə müxalifətin olması normal qarşılanır. Demokratik
prosesin inkişafı baxımından müxalifətin mövcud olması çox vacibdir. Müxalifət
sosial, ictimai və siyasi baxımdan o zaman önəmli mövqelərə sahib olur ki, ölkənin
inkişafı prosesində ən önəmli dəyərləri gündəmə gətirir. AXH isə yarandığı gündən
olmayan "kürsü”nün üçün burada toplananlar arasında gərgin mübarizə aparılır.
AXH-nin yaranması ideyasının müəlliflərindən biri olan Pənah Hüseyn bir qədər
"kölgə”də qalsa da, bəzi analitik fikirləri ilə gündəmdə olmağa üstünlük
veribdir. Buna görə də zamanla heç bir dəyəri və əsası olmayan fikirləri
müxalifətin adından ictimaiyyət üçün dövriyyəyə buraxır. Elə onun son
açıqlaması da bu qəbildəndir.
"Mitinq”.... "mitinq”...
"mitinq”.... sonu bəlli olmayan enerji
Azərbaycanda müxalifətin tək
önəm verdiyi mövzu hər zaman mitinq keçirmək olubdur. Təbii olaraq, demokratik
ölkələrdə mitinq, küçə yürüşü və digər vasitələrdən istifadə etmək çox
vacibdir. Ancaq, o da bəllidir ki, mitinq və ya yürüş keçirmək istənilən qurum
üçün son vasitədir. Ölkəmizdə ötən əsrin 80-ci illərinin sonlarında keçirilən
mitinqlərin mahiyyətini hər kəs müdafiə edirdi. Ona görə ki, səriştəsiz
hakimiyyət Ermənistandan doğma yurd-yuvalarını zor gücünə tərk etmək məcburiyyətində
qalmış soydaşlarımızın hüquqlarını müdafiə etməkdə acizlik göstərirdi. Dağlıq
Qarabağın Ermənistana ilhaq edilməsi barəsində ermənilər tələblər irəli
sürürdülər və buna etiraz əlaməti olaraq, Azərbaycanın hər yerində xalqımız
hakimiyyətin səriştəsiz addımlarını kəskin şəkildə mitinqlər keçirərək sərt şəkildə
tənqid edirdi. Aylarla halal maaşlarını ala bilməyən vətəndaşlar haqlı yerə
hakimiyyətdəki mafioz klanlara qarşı qəzəblərini etiraz şəklində ifadə etməkdən
çəkinmirdilər. Televiziya kanallarında və ölkə mətbuatında əhalini min bir
yalanla aldadan hakimiyyətin yalanlarına insanlar küçə və meydanlarda qarşı
çıxırdı. Məhz belə bir məqamda meydan hərəkatına qoşulmuş və əhalinin
emosiyalarından öz karyeri üçün saxtakarlıqla qəhrəmanlara çevrilənlər elə
indinin özündə də həmin illərin "şirin yuxusu”ndan ayıla bilməyiblər.
Bu gün müxalifət o zaman güclü ola bilər ki, Azərbaycanda dövlətin inkişafı
üçün daha üstün səviyyədə proyektləri, təklıifləri və qanunvericilik bazasının
möhkəmlənməsi üçün alternativ baxışları irəli sürə bilsin. Halbuki, 26 ildir
müxalifətdə olan bu ənənəvi zümrə bir dəfə də olsun cəmiyyətə bu istiqamətdə
adicə mesajlarını verə bilməyib. Problem də budur. Mitinq keçirməklə, 30 il
bundan əvvəlki qaydada hakimiyyəti tənqid etməklə heç bir uğur əldə edə bilməmələrinin
səbəbi də budur. Çünki, Azərbaycan ötən 29 ildə çox dəyişib.
Azərbaycana qarşı bəd niyyətlər
hər zaman olub
1994-cü il "Oktyabr hadisələri”,
1995-ci il "Mart hadisələri”, 2006-cı ildə "Bakı-Tiflis-Ceyhan Neft Kəməri”nin
işə salınması ərəfəsi, 2007-ci ildə "Bakı-Tiflis-Ərzurum qaz boru xətti”nin
açılması dönəmində, 2012-ci ildə TANAP layihəsi ilə bağlı imzalanan beynəlxalq
müqavilə, 2016-cı ildə "Bakı-Tiflis-Qars Dəmir Yolu” xəttinin işə salınması və
digər beynəlxalq strateji əhəmiyyətli layihələr və müqavilələr ərəfəsində Azərbaycana
qarşı düşmən mövqeyini sərgiləyən xarici qüvvələr daim ölkə daxilində hərcmərclik
yaratmağa çalışıblar. Hətta silahlı qiyamla mövcud hakimiyyəti devirməyə
çalışıblar. Hər dəfə olduğu kimi, bu təşəbbüslər boşa çıxıb və iflasa
uğrayıbdır. Çünki, Azərbaycanın etibarlı iqtidarı və hakimiyyətə dəstək verən
xalqı var.
Bu gün ötən 29 il ərzində özlərini müxalifət düşərgəsinin liderləri sayanlar bilərəkdən
və ya naşılıqdan bəzi xarici qüvvələrin dövlətimizə qarşı strateji hədəfləri və
bəd niyyətlərini əsas götürərək onların siyasi ruporu qolunda çıxış etməsi çox
üzücüdür. "Milli Şura”nın son 2-3 ildə keçirdiyi mitinqlərdə fəallıq edən və
daha çox nümayəndə ilə təmsil olunan zümrə Azərbaycanda mövcud Demokratik
Konstitusiya quruluşunu devirərək "şəriət dövləti” qurmaq istəyənlər olmuşlar.
"Azərbaycan İslam Partiyası”, "Müsəlman Birliyi Hərəkatı”, "DEVAMM” təşkilatı,
"Qarabağın Azadlığı Uğrunda İslami Müqavimət Hərəkatı” və digər qurumları buna
örnək göstərmək olar.
2012-ci ildə Azərbaycanda "Beynəlxalq Avrovizion Mahnı Müsabiqəsi”nin, 2015-ci
ildə "Avropa Oyunları”nın, 2017-ci ildə "İslam Həmrəyliyi Oyunları” və digər
beynəlxalq əhəmiyyətli tədbirlərin keçirilməsi ərəfəsində də ölkəmizə qarşı
daim siyasi avantüralar dolusu hədyanlar yağdırılıb. Hər dəfə Azərbaycan dövləti
bu qlobal tədbirlərdən üzüağ çıxıbdır. 29 ildir Azərbaycan bir dövlət olaraq
qarşısına çıxan bu keşməkeşli sədləri dəf edərək daim irəliyə doğru addımlayır.
Bu uğurların əldə olunmasında hakimiyyətin möhtşəm imzası vardır. Ancaq, bütün
bunlar həm də dövlətimizin və xalqımızın adına qızıl hərflərlə yazılan bir
tarixdir.
Regional problemlər
illüziyası
29 ildir Azərbaycanın Ermənistan
silahlı qüvvələri və xarici dövlətlərin dəstəyi ilə işğal olunmuş əraziləri,
Dağlıq Qarabağ probleminin həll edilməməsi üçün, bir çox fitnələr yaşanılıbdır.
Ermənistanın işğalçılıq siyasətinə dolayı yolla "hüquqi don” geyindirilməsi
üçün bəzən "milli azlıqlar” adı altında "muxtariyyət” hədəfləri də sərgilənir.
Yəni ölkəmizə qarşı olan bəzi qüvvələr milli azlıqlar üçün muxtar dövlət
qurumlarının yaradılması kimi ideyasını irəli sürürlər. Halbuki, demoqrafik və
coğrafi etno sistem baxımından bu şərtlər qeyri mümkündür. Yüzillərdir birgə
yaşayan, etnomədəni həyat düzəninin bir-birinin əlavəsinə çevrilən xalqları
ayırmaq, onlara ayrılıqda "muxtar regional dövlət sistemi”ni qurmaq mümkün
deyil. Bir də Azərbaycanda Ermənistan və digər postsovet məkanına aid olan dövlətlərdən
fərqli olaraq, bütün milli azlıqların hüquqları ən yüksək səviyyədə əməl
olunur. Hər xalqın dini, milli, yerli adət-ənənələri və digər məsələlərə daim
dövlət qayğısı vardır.
2010-cu ildən indiyə kimi hər il Azərbaycanda multikulturalizm və tolerantlıqla
bağlı beynəlxalq miqyaslı tədbirlər keçirilir. Bu möhtəşəm tədbirlərdə ölkəmizdə
yaşayan milli azlıqların bütün nümayəndələri də iştirak edirlər. Dünyanın dörd
bir bucağından gəlmiş mütəxəssislər Azərbaycanda yaşayan milli və dini
azlıqların real həyat şəraiti ilə tanış olurlar. Bütün bunları görməzlikdən gələn
müxalifət və onun liderləri ya ölkəmizdəki son durumdan xəbərsizdir, ya da
yenidən hansısa xarici qüvvənin sifarişçisi rolunda çıxış edir. Pənah Hüseynin
"mayın sonunda Azərbaycana qarşı Şimal və Cənub bölgələrində təhlükə
yaranacağı” iddiası da bu qəbildən olan mövzulardan biridir. Fikrimizcə bu növ
uydurma həyəcanlı açıqlamaları gündəmə gətirməklə Azərbaycanı kimsə təhdid edə
bilməz. Azərbaycan Afrika və ya Cənubi Amerikadakı bəzi dövlətlərdən deyil ki,
kim yuxudan erkən oyansa dövlətin başına gələ bilsin, hakimiyyəti təhdid
etsin.
Ə. Yusifoğlu