Məhdudiyyəti üstünlüyə çevirən xanım qəhrəman - Portret
"Şükür edirəm ki, belə doğulmuşam. Əks halda, mən, indiki mən
olmazdım". Heyrətamiz fikirdir. Müəllifi, doğuşdan mövcud olmayan qolunu,
tükənməz həyat eşqi, mübarizliyi ilə sözün əsl mənasında üstünlüyə çevirib. Elə
bir həyat yolu keçib ki, bunu qələmə almaq, bir dərslik qədər faydalıdır.
Söhbət parataekvondo üzrə dünya oyunlarının qalibi, ikiqat dünya və üçqat
Avropa çempionu Aynur Məmmədovadan gedir.
Davakar məktəb illəri və
təhsil ardınca evdən qaçış
Aynur 1979-cu ildə Ucar rayonunun Təzə Şilyan kəndində, kənd
zəhmətkeşi Tofiq Məmmədovun ailəsində dünyaya göz açıb. Orta təhsilini kənddəki
tam orta məktəbdə alıb. İdmançı potensialını gec kəşf etsə də, məktəb
illərindən emosional xarakteri ilə seçilib. Həm özünə, həm digər qızlara görə,
sinfin dəcəl oğlanlarına bəzən qulaqburması da verib. Onu "bacarmazsan"
sözü qədər heç nə qıcıqlandırmayıb. Həmişə gözlənilənin ikiqatını edib ki, bir
daha bu sözü eşitməsin. İlk vaxtlar dərslərinə ciddi yanaşmasa da, sonradan
təhsili prioritet kimi qəbul edib. Bunda da anası Ofeliya xanım böyük rol
oynayıb. Ana, hər zaman təhsil almasını tövsiyə edər, bunun gələcək həyatdakı
vacibliyini dönə-dönə vurğulayardı.
Atası isə fərqli düşüncədə idi. Ona görə ki, fiziki məhdudiyyətli
qızının şəhər mühitində baş çıxarmayacağından ehtiyatlanırdı. Qadağa qoymaqla,
onu qoruduğunu hesab edirdi. Əslində, ilk baxışdan, ataya haqq qazandırmaq
olur. Hər halda, valideyn övladının sadəcə, yaxşılığını istəyər, əsas gətirdiyi
arqumentə sidq ürəkdən inanar. Amma bu, sıradan yox, qəhrəman ruhunu hələ uşaq
ikən kəşf edən övlad idi. Tofiq bəy zamanla bunu hamıdan yaxşı dərk edəcəkdi.
Qəhrəmanlıq, həm də risk tələb edir. 1996-cı ildə məktəbi bitirən
Aynur, atasının bütün qadağalarına baxmayaraq, qarşısına qoyduğu məqsədin
arxasınca gedir. Ali məktəblərə sənəd qəbulu üçün elan olunan müddətin son
günü, uzun çək-çevirdən sonra anası ona getməyi məsləhət bilir. Həmin səhər
atası evin ön tərəfində həyət-baca işləri ilə məşğul olduğundan, yeganə çıxış
yolu arxa qapıdan çıxmaq idi. Aynur oradan kənd mərkəzinə yetişmək üçün
kələ-kötür, gediş-gəliş üçün əlverişsiz yoldan keçməli olur. Tez-tələsik,
palçıqlı ayaqqabılarını təmizləyə-təmizləyə Ucara, oradan da Göyçaya gedir. Anasının
bütün cəhdlərinə baxmayaraq, atası bundan xəbər tutur. Qayıtdıqdan sonra Aynur
xeyli danlanır. Zamanla o, Ofeliya xanım və digər ailə üzvləri ilə birlikdə
atasını yola gətirərək, imtahana qatılır, lakin uğursuzluqla üzləşir. Növbəti
il də ali məktəb üçün arzulanan balı yığa bilmir. Bu dəfə Aynur, universitet
sevdasından vaz keçməli olur. Bakı Maliyyə-İqtisad Kollecini seçir və maliyyə
işi ixtisasına qəbul olur.
Aktiv tələbəlik və idmanda
ilk cəhd
Bakıya gəldiyi ilk günlərdən aktiv həyata meyllənir. Kompüter, dil,
dərzilik kurslarına gedir, müxtəlif QHT-lərdə işləyir, qazandığı ilə kirayə
haqqını ödəməyə, özünü təmin etməyə çalışır. Bir gün də yeni yaranan Azərbaycan
Milli Paralimpiya Komitəsinin varlığından xəbər tutur. Məlum olur ki, onun
məhdudiyyəti üçün sadəcə, güllə atıcılığı növü uyğundur. Lakin bir əngəl vardı:
Tapançalar Aynurun əngəlli olduğu sağ əli üçün nəzərdə tutulmuşdu. Buna
baxmayaraq, o, başladığı işi yarımçıq qoymaq istəmir. Bir müddət məşğul olur,
həmin arada bəzi nailiyyətlər də qazanır. İki ildən sonra bu idman növündən
uzaqlaşır.
2005-ci ildə sevib-seçdiyi şəxslə ailə həyatı qurur. Yeni ailə quran
əksər cütlüklər kimi, maddi sıxıntılar onları da rahat buraxmır. Kirayə
haqqını, yeni dünyaya gələn övladlarının xərclərini ödəmək üçün Aynur yoldaşına
dəstək olmağa çalışır, bunun üçün variantlar axtarır. Bir gün yenidən atıcılığa
qayıtmağı qərara alır. İl yarım məşğul olur. Zaman keçdikcə anlayır ki, bu
idman növü onda heç cür alınmır. Ona görə də idmançı olmaq sevdasını bir müddət
ertələməli olur. Ta ki, Azərbaycanda parataekvondo yarananadək.
Ard-arda düzülən
çempionluqlar
Parataekvondo, 2006-cı ildə, bir və ya hər iki qolu amputasiya
olunmuş əllilərin idmana və beləliklə, cəmiyyətə inteqrasiyası üçün yaradılıb. Çox
əlamətdar haldır ki, bu idman növü üzrə ilk dünya çempionatı paytaxtımız Bakıda
təşkil olunub.
Bir gün fiziki göstəricilərini nəzərə alan yaxın tanışı, Aynura bu
idman növü ilə məşğul olmağı məsləhət görür. Təklif 2009-cu ildə edilmişdi,
həmin vaxt onun artıq 30 yaşı vardı. İlk baxışdan bu yaşdan sonra uğur qazanmaq
bir yana qalsın, başlamağın özü belə, çətin görünür. Amma Aynur əzmi, qətiyyəti
ilə bunadək çox işin öhdəsindən gəlmiş, mübariz şəxsiyyət olaraq formalaşmışdı.
Bir müddətlik götür-qoydan sonra bacaracağını hiss edir və parataekvondo üzrə
yığmanın çalışdırıcısı Əvəz Tağıyevlə birgə şərəfli yola qədəm qoyur.
İlk vaxtlar çətinliklə üzləşsə də, getdikcə taekvondonu sevməyə
başlayır. Hazırlıq prosesindəki bacarıqları, işinə məsuliyyəti ilə məşqçinin
sevimlisinə çevrilir. Beləliklə, Tağıyev, onu Rusiyanın Sankt-Peterburq
şəhərində təşkil olunan dünya çempionatına aparmaq qərarına gəlir. Hazırlığı,
bununla da özünəinamı yüksək olsa da, bir məsələ onu qayğılandırır: Taekvondo
ilə məşğul olduğunu yoldaşına demək. Xeyli müddət atıcılığa getdiyini demiş,
fiziki yorğunluğuna, axsam məşqləri ilə bağlı müxtəlif bəhanələr gətirmişdi.
Lakin bu, artıq elə bir məqam idi ki, heç cür gizlədə bilməzdi. Təbii ki,
eşitdikdə, həyat yoldaşı əməlindən narahatlıq keçirir. Aynur üzrxahlıqlar, min
bir xahiş-minnətlə onu yola gətirir. Söz verir ki, bu yarışda fərqlənməsə,
taekvondodan birdəfəlik uzaqlaşacaq.
İlk cəhdindəcə dünya çempionatında üçüncü olur. Beləliklə, həyatında
yeni dövrün əsası qoyulur. Vətənə qayıtdıqdan sonra Azərbaycan Taekvondo
Federasiyasının prezidenti Kəmaləddin Heydərov onu qəbul edərək, yüksək şəkildə
mükafatlandırır. Bu, Aynurun həvəsini birə beş artırır, yeni qələbələrə sövq
edir. İstəyinə, əməyinə verilən qiyməti görən həyat yoldaşı, onun bu idman növü
ilə məşğul olmasına qadağa qoymur, əksinə, dəstək nümayiş etdirir.
Növbəti il Rusiya Federasiyasının paytaxtı Moskvada keçirilən Avropa
çempionatının qalibi olur. 2012-ci ildə dünya çempionatında da hamıdan güclü
olaraq, himnimizi uzaq Arubada səsləndirir. 2013-cü il isə bir qədər uğursuz
alınır. O, dünya çempionatında mükafatçılar sırasına düşə bilmir, Rumıniyanın
paytaxtı Buxarestdə keçirilən qitə yarışında isə üçüncülüklə kifayətlənir. Səhvlərindən
dərs çıxaran Aynur, 2014-cü ildə dünya ikincisi və ikinci dəfə Avropa çempionu
olur. 2015-ci il isə fantastik alınır. Belə ki, o, əvvəlcə Türkiyənin Samsun
şəhərində keçirilən dünya çempionatının, bir ay sonra Rusiyanın Soçi şəhərində
keçirilən dünya oyunlarının qalibi adını qazanır.
Bundan sonrakı iki ildə xroniki zədələrinin ağırlaşması ona mane
olur. Aynur sadəcə, 2016-cı ildə Polşada keçirilən Avropa çempionatında bürünc
medal qazanır.
Xarakteri elədir ki, heç cür iki və üçüncü yerlə barışa bilmir. Bu
yerləri ümumiyyətlə, uğur hesab eləmir. Məhz buna görə, iyunda Bolqarıstanın
Plovdiv şəhərində keçirilən qitə çempionatında bütün çətinliklərə baxmayaraq,
özündə güc tapıb, növbəti dəfə fəxri kürsünün ən yüksək pilləsində yer aldı.
Hədəf paralimpiya
zirvəsidir
Taekvondo tarixdə ilk dəfə olaraq Tokio Paralimpiya Oyunlarının
proqramına daxil edilib. Dördilliyin zirvə yarışında qalib gəlmək hər bir
idmançı kimi, Aynurun da ən böyük arzusudur. Artan yaşına, zamanla özünü kəskin
büruzə verən zədələrinə rəğmən, əzmlə, zəfərə sonsuz inamla iki il sonra baş
tutacaq böyük imtahana hazırlaşır. Hazırkı reytinqi Tokioya lisenziyanı təmin
edir. O, bir an belə arxayınlaşmaq, mövqeyini əldən vermək istəmir. Buna görə
də, gələn il baş tutacaq növbəti dünya çempionatında maksimumu hədəfləyib.
Ustada sonsuz məhəbbət
Aynurun idmanda bugünkü pilləyə çatmasında parataekvondo üzrə yığma
komandamızın mərhum baş məşqçisi Əvəz Tağıyevin rolu böyükdür. Onu özünə ikinci
ata hesab edən Məmmədova, yoxluğu ilə barışa bilmir: " Əvəz müəllim mənim
həyatımda böyük dəyərə sahibdir. Gözəl insan, əsl mütəxəssis idi. Onun üçün
"bacarmazsan" deyə, bir anlayış yox idi. "Ya bacaracaqsan, ya da bacaracaqsan,
başqa yolu yoxdur". Bu, onun başlıca prinsipi idi. Çox təəssüf edirəm, onu
erkən itirdik. Söz vermişdi ki, sağalıb, qayıdacaq, bizi paralimpiadaya özü
hazırlayacaq. Qismət. Tokioda qələbə qazansam, Əvəz müəllimin də ruhu da şad
olar".
Xeyriyyəçi
O, əlilliyi olan insanlar və onların valideynləri üçün stimul
mənbəyidir. Aktiv ictimai fəaliyyəti ilə seçilir. Televiziya proqramlarına
tez-tez dəvət alan Aynur, efir vasitəsilə hər dəfə fiziki məhdudiyyətli
yeniyetmə və gənclərə çağırışlar edir, valideynlərə öz həyatından əsaslı
nümunələr gətirir.
2016-cı ildə "Əlilliyi olan uşaq və gənclərin idmana
inteqrasiyası" adlı qurum təsis edib. Artıq iki ildir ki, sədrlik edir. Bu
gün ətrafına yüzdən çox fiziki məhdudiyyətli insanı toplayan qurum, gördüyü
işlərlə digər təşkilatlara parlaq nümunədir. İlkin məqsəd əlilliyi olan
insanları fiziki məhdudiyyətinin növünə görə idmana yönəltmək olsa da, hazırda
sərhədləri aşıb. Aynur onların məişət qayğıları ilə maraqlanır, həll
olunmasında əməyini əsirgəmir. Bu iş artıq həyat tərzinə çevrilib. Əlilliyi
olan uşaqların üzündə yaranan təbəssüm, ümid işığı Aynurun yaşam səbəbidir. O,
vaxtilə özünün keçirdiyi sarsıntıları onların da yaşamasını istəmir.
"Qürur hissi
keçirirəm"
Aynura daim dəstək olan bir insan da var ki, bu, karate üzrə dünya
çempionu, Azərbaycan Taekvondo Federasiyasının vitse-prezidenti Füzuli
Musayevdir. Musayevin Aynur haqqında fikirlərini təqdim edirik: "O, həm
güclü idmançı, həm də əsl xeyriyyəçidir. Bu gün yüzlərlə fiziki məhdudiyyətli
yeniyetmə və gəncə dəstək olur. Mən onun fəaliyyətini yaxından izləyirəm və
qürur hissi keçirirəm ki, vətənimin belə dəyərli övladı var. Aynurun Tokio
Paralimpiya Oyunlarında sözünü deyəcəyinə. karyerasını bitirdikdən sonra da
vətənə xidmətini ən yüksək şəkildə davam etdirəcəyinə inanıram".
Aynurun yaxşı əl qabiliyyəti var. Boş vaxtlarında balıqqulağından,
qaşlardan müxtəlif suvenirlər düzəldir, milli gəlinciklər hazırlayır.
Portret
Qürurlu, mübariz, humanistdir. Bacarmayacağı nə varsa, onları bu və
digər yüksək insani keyfiyyətlərin əksində axtarmaq lazımdır. Aynur şəxsiyyət
kimi özünü çoxdan sübut edib. İdmanda nail olduğu böyük uğurlar onun mükəmməl
elementlərlə zəngin portretinin sadəcə, kiçik bir hissəsidir.
Sahib