Bakı 21°C
İnam və əzmin qələbəyə daşıdığı güləşçi - Portret
İdman sürprizlərlə doludur. Adətən favoritlər qələbəni qeyd edirsə, bəzən heç kimin gözləmədiyi biri də fəxri kürsüyə qalxa bilər. Ancaq bu o demək deyildir ki, əyarından asılı olmayaraq qazanılan medal təsadüfidir. Hər bir uğurun arxasında böyük əziyyət, zəhmət, çalışma durur. Bu gün həyatı və karyerası haqda söhbət açacağımız idmançı da belələrindəndir: London Olimpiadasının bürünc medalçısı Emin Əhmədov.
Zəhmətkeşlər ailəsi
6 oktyabr 1986-cı ildə Bakıda, zəhmətkeş ailəsində anadan olan Eminin ən kiçik yaşlarından güləşə həvəsi olub. Anası oğlunun zədələnəcəyindən qorxduğu üçün onun bu istəyinə qarşı çıxıb. Ancaq qələbələr qazanmaq, hamıdan güclü olmaq arzusu hər şeyə üstün gəlib. Atası sadə zəhmətkeş – zavod işçisi, anası isə ali təhsilli olsa da ömrünü uşaqlarına həsr etmiş evdar xanımdır. Vaxtilə güləşməyinə qarşı çıxan anası, həmçinin də bütün ailəsi indi onunla fəxr edir. Güləşə isə 11 yaşında gəlib. Dayısının yazdırdığı “Xəzər” idman klubunda ilk məşqlərini edib, cəmi bir il sonra yarışlara qatılıb. Qarşıdakı dörd ildə yetərincə yaxşı təsir bağışlayan Yunan-Roma güləşçisi milli komanda səviyyəsinə qədər yüksəlib. Hələ 16 yaşı tamam olmamış Ukraynada yeniyetmələr arasında Avropa çempionatına qatılıb və 5-ci yeri tutub. İlk beynəlxalq yarışında çox yaxşı təsir bağışlasa da, karyerasında böyük fasilə yaranıb.
Kölgədən işığa doğru
O vaxtlar çıxış etdiyi 66 kq çəki dərəcəsində böyük rəqabətin olması Əhmədovu məşqçilərin gözündə ikinci plana salır. 2004-cü il Afina Olimpiadasının qalibi Fərid Mansurovun Pekindəki yarışa da eyni əzmlə hazırlaşması, üstəlik Fuad Əliyevin də bu mübarizəyə qatılması Emin üçün çətin bir sınaq olur. Hər halda Çinə yollana bilməyən güləşçi ruhdan düşmür. Məşqlərdəki çalışqanlığı, səbr və dözümlülüyü yavaş-yavaş öz bəhrəsini verir. 2009-cu ildə Azərbaycan Kubokuna sahib çıxan Emin, İrandakı mötəbər “İmam Yadigar Kuboku”ndan bürünc medalla qayıdır. Elə həmin il mərhum prezident Heydər Əliyevin xatirəsinə həsr olunmuş “Qızıl Qran-Pri”də eyni nəticəni təkrarlayan Əhmədov Londona doğru uzun və çətin yolun başlanğıcına qədəm qoyur. 2010-cu ildə Bolqarıstanda “Dan Kolov - Nikola Petrov Turniri”, bir il sonra isə Qazaxıstanda “Prezident Kuboku”nda uğursuz çıxış edir. Bu müddətdə Avropa və dünya çempionatlarına da qatılmaması, məşqçilərinin inamını qazana bilməməsi, üstəlik, özünü yeni, daha ağır – 74 kq çəki dərəcəsində sınaması Emin üçün aşılması çətin bir sədd yaradır. Bunun üçün tək fiziki yox, həm də psixoloji hazırlığın varlığı vacibdir. Ki, məhz Əhmədovun timsalında buna şahidlik edə bilirik. Bakıdakı “Qızıl Qran-Pri”dəki 8-ci yer bir çox güləş mütəxəssislərinin onun üçün bədbin proqnozlar verməsinə səbəb olur. Amma Emin toparlanır. 2011-ci ilin noyabrında “Moskva İşıqları” beynəlxalq turnirində gümüş medal qazanan güləşçi ümid işığını yandıra bilir. Millimizin baş məşqçisi Salih Bora ondakı potensialı görərək Əhmədova böyük bir şans verir. Türkiyəli mütəxəssis London Olimpiadasına cəmi 3 ay qalmış Çində keçirilən son lisenziya turnirinə onu da aparır. Emin ona verilən bu şansdan maksimum yararlanaraq çempion olur və Böyük Britaniyanın paytaxtında güləşməyə vəsiqə qazanır.
Heç bir təsadüf yoxdur!
Olimpiadada iştirak da böyük fəxrdir, medal qazanmaq isə... Etiraf etmək lazımdır ki, heç kim Eminin Londondan medalla dönəcəyinə inanmırdı. Ailəsi və baş məşqçisi Salih Boradan başqa. İlk görüşündə xorvatiyalı Neven Zuqayı rahat yenən Əhmədov, növbəti mərhələdə Zurabi Matunaşviliylə qarşılaşır. Gürcü idmançı ilə görüş çətin keçir. İlk hissədə məğlub olan güləşçimiz növbəti yarıda qalib gəlir. Əlavə iki dəqiqədə isə 4:0 hesabı ilə qalib gələn Emin yarımfinala vəsiqə qazanır. Təəssüf ki, burada məğlubiyyət acısı yaşayan həmyerlimizin son medal şansı belarus Aleksandr Kikinyovu yenməkdən keçirdi. Bu görüş ağır alınır. İlk hissədə uduzan Əhmədov sonradan toparlanır və həm ikinci, həm də üçüncü hissədə qalib gələrək Olimpiya medalını boynundan asır. Maraqlıdır ki, Çindəki təsnifat turnirinin finalında da Emin məhz idmançını yenərək Londona gəlmək hüququnu qazanmışdı. Belarus idmançını qısa müddətdə iki dəfə yenməsi bu uğurun təsadüfi olmadığına işarədir. Olimpiadanın bürüncünə sahib çıxan və 2012-ci ilin ən yaxşı Yunan-Roma güləşçisi seçilən Emin Əhmədovun əziyyəti dövlət başçımız İlham Əliyev tərəfindən layiqincə qiymətləndirilir. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti ona həm mənzil verir, həm də “Tərəqqi” medalı ilə təltif edir. Hələ bir neçə il əvvəl bunu ağlına belə gətirməyən güləşçi üçün bu anların əvəzolunmaz olduğu təsəvvür etmək çətin deyil.
Pusqudakı canavar
Eminin konkret üstünlük verdiyi “kral fəndi” yoxdur. O, hər döyüşə bir tam kimi baxır və rəqibinə uyğun olaraq mübarizə aparır. Kənardan görünən sakitlik güləş tərzinə də təsir edib. Ancaq bu sakitlik nisbidir. Əhmədov həmişə öz şansını gözləyir. İlk saniyələrdən hücuma keçmək, yaxud sona qədər müdafiə olunmaq tərzi ona yaddır. Pusqudakı canavar kimi daima uyğun məqamı gözləyərək şikarını ovlayır. Olimpiadanın bürünc medalını da cəmi bir xal üstünlüklə, əlavə olunmuş hissədə qazanması da onun səbir və davamlılıq bacarığını ortaya qoymuşdu. Yunan-Roma güləşində fənd ehtiyatı sərbəst növə nisbətən az olduğundan idmançılar bacarıqlarını əsasən parterdə nümayiş etdirirlər. Əhmədov da belə güləşçidir. Onun baxımlı güləş nümayiş etdirdiyini söyləmək olmaz. Ancaq Emin daima hazır formadadır. Fiziki hazırlığının yaxşı olması ona əksər görüşlərdə rəqibini yormaq imkanı yaradır. Bu da istənilən ani boşalmadan maksimum yararlanmaq, qarşısındakını təslim olmağa məcbur etmək üçün yetərlidir. Emin Əhmədova yuxarıdan-aşağı baxan, onu rahat yenəcəyini sanan bütün rəqibləri sonda hakimin onun əlini yuxarı qaldırıb qələbəsini rəsmiləşdirdiyinə şahidlik ediblər.
İstiqamət yenə də zirvədir
Əməkdar idman ustası adını alan Əhmədov London Olimpiadasından sonra yenidən tatamiyə qayıdıb. Düzdür, 2013-cü ildə qatıldığı İspaniya Qran-Prisində 8-ci, bu ilin fevralında Türkiyədə beynəlxalq “Vehbi Emre” turnirində 9-cu olması ona olan etimadın yenidən düşəcəyinə işarə olsa da, iki ay əvvəl İrandakı Dünya Kubokunda bürünc medal qazanması bütün fikirləri alt-üst etdi. Artıq 80 kq çəki dərəcəsində mübarizə aparan Emin yenidən böyük güləş səhnəsinə qayıtdığını göstərmək istəyir. Qeyd etmək lazımdır ki, bu, onda heç də pis alınmır. Hədəf isə Braziliyadakı Olimpiadada qələbədir. Karyerasına qısa nəzər göstərir ki, o, buna nail ola bilər. Buna qədər isə Bakıdakı I Avropa Oyunları var. Emin Əhmədovu hesabdan silənlər yaxşıca yanıla bilərlər. Çünki o, yarışı çox ciddi qəbul edir və Azərbaycanın bayrağını elə Bakıdakı bu böyük yarışda qaldırmaq istəyi böyükdür. İstək və əzmkarlıq olan yerdə isə nəticə özünün gözlətmir.
Portreti
Şəkillərinə baxanda sakit bir oğlan görürük. “Başını aşağı salıb, öz işini görən” deyirlər adətən belələrinə. Əslində, Emin Əhmədov məhz elədir. Sevdiyi idman növü ilə məşğul olan, onda müəyyən zirvələri fəth etmiş idmançı rahat nəfəs ala bilər. Ancaq o bununla kifayətlənmir. Qarşısına yeni hədəflər qoyaraq öhdəsindən gəlməyə çalışır. Çünki mübarizə onun ruhundadır. Güləşmək, ona inanmayanlara hamıdan güclü olduğunu sübut etmək istəyi ən böyük titulları ona verə bilər. Özü buna qadirdir. Bizə isə gözləmək, izləmək və sevinmək qalır.
Kənan Məstəliyev
Zəhmətkeşlər ailəsi
6 oktyabr 1986-cı ildə Bakıda, zəhmətkeş ailəsində anadan olan Eminin ən kiçik yaşlarından güləşə həvəsi olub. Anası oğlunun zədələnəcəyindən qorxduğu üçün onun bu istəyinə qarşı çıxıb. Ancaq qələbələr qazanmaq, hamıdan güclü olmaq arzusu hər şeyə üstün gəlib. Atası sadə zəhmətkeş – zavod işçisi, anası isə ali təhsilli olsa da ömrünü uşaqlarına həsr etmiş evdar xanımdır. Vaxtilə güləşməyinə qarşı çıxan anası, həmçinin də bütün ailəsi indi onunla fəxr edir. Güləşə isə 11 yaşında gəlib. Dayısının yazdırdığı “Xəzər” idman klubunda ilk məşqlərini edib, cəmi bir il sonra yarışlara qatılıb. Qarşıdakı dörd ildə yetərincə yaxşı təsir bağışlayan Yunan-Roma güləşçisi milli komanda səviyyəsinə qədər yüksəlib. Hələ 16 yaşı tamam olmamış Ukraynada yeniyetmələr arasında Avropa çempionatına qatılıb və 5-ci yeri tutub. İlk beynəlxalq yarışında çox yaxşı təsir bağışlasa da, karyerasında böyük fasilə yaranıb.
Kölgədən işığa doğru
O vaxtlar çıxış etdiyi 66 kq çəki dərəcəsində böyük rəqabətin olması Əhmədovu məşqçilərin gözündə ikinci plana salır. 2004-cü il Afina Olimpiadasının qalibi Fərid Mansurovun Pekindəki yarışa da eyni əzmlə hazırlaşması, üstəlik Fuad Əliyevin də bu mübarizəyə qatılması Emin üçün çətin bir sınaq olur. Hər halda Çinə yollana bilməyən güləşçi ruhdan düşmür. Məşqlərdəki çalışqanlığı, səbr və dözümlülüyü yavaş-yavaş öz bəhrəsini verir. 2009-cu ildə Azərbaycan Kubokuna sahib çıxan Emin, İrandakı mötəbər “İmam Yadigar Kuboku”ndan bürünc medalla qayıdır. Elə həmin il mərhum prezident Heydər Əliyevin xatirəsinə həsr olunmuş “Qızıl Qran-Pri”də eyni nəticəni təkrarlayan Əhmədov Londona doğru uzun və çətin yolun başlanğıcına qədəm qoyur. 2010-cu ildə Bolqarıstanda “Dan Kolov - Nikola Petrov Turniri”, bir il sonra isə Qazaxıstanda “Prezident Kuboku”nda uğursuz çıxış edir. Bu müddətdə Avropa və dünya çempionatlarına da qatılmaması, məşqçilərinin inamını qazana bilməməsi, üstəlik, özünü yeni, daha ağır – 74 kq çəki dərəcəsində sınaması Emin üçün aşılması çətin bir sədd yaradır. Bunun üçün tək fiziki yox, həm də psixoloji hazırlığın varlığı vacibdir. Ki, məhz Əhmədovun timsalında buna şahidlik edə bilirik. Bakıdakı “Qızıl Qran-Pri”dəki 8-ci yer bir çox güləş mütəxəssislərinin onun üçün bədbin proqnozlar verməsinə səbəb olur. Amma Emin toparlanır. 2011-ci ilin noyabrında “Moskva İşıqları” beynəlxalq turnirində gümüş medal qazanan güləşçi ümid işığını yandıra bilir. Millimizin baş məşqçisi Salih Bora ondakı potensialı görərək Əhmədova böyük bir şans verir. Türkiyəli mütəxəssis London Olimpiadasına cəmi 3 ay qalmış Çində keçirilən son lisenziya turnirinə onu da aparır. Emin ona verilən bu şansdan maksimum yararlanaraq çempion olur və Böyük Britaniyanın paytaxtında güləşməyə vəsiqə qazanır.
Heç bir təsadüf yoxdur!
Olimpiadada iştirak da böyük fəxrdir, medal qazanmaq isə... Etiraf etmək lazımdır ki, heç kim Eminin Londondan medalla dönəcəyinə inanmırdı. Ailəsi və baş məşqçisi Salih Boradan başqa. İlk görüşündə xorvatiyalı Neven Zuqayı rahat yenən Əhmədov, növbəti mərhələdə Zurabi Matunaşviliylə qarşılaşır. Gürcü idmançı ilə görüş çətin keçir. İlk hissədə məğlub olan güləşçimiz növbəti yarıda qalib gəlir. Əlavə iki dəqiqədə isə 4:0 hesabı ilə qalib gələn Emin yarımfinala vəsiqə qazanır. Təəssüf ki, burada məğlubiyyət acısı yaşayan həmyerlimizin son medal şansı belarus Aleksandr Kikinyovu yenməkdən keçirdi. Bu görüş ağır alınır. İlk hissədə uduzan Əhmədov sonradan toparlanır və həm ikinci, həm də üçüncü hissədə qalib gələrək Olimpiya medalını boynundan asır. Maraqlıdır ki, Çindəki təsnifat turnirinin finalında da Emin məhz idmançını yenərək Londona gəlmək hüququnu qazanmışdı. Belarus idmançını qısa müddətdə iki dəfə yenməsi bu uğurun təsadüfi olmadığına işarədir. Olimpiadanın bürüncünə sahib çıxan və 2012-ci ilin ən yaxşı Yunan-Roma güləşçisi seçilən Emin Əhmədovun əziyyəti dövlət başçımız İlham Əliyev tərəfindən layiqincə qiymətləndirilir. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti ona həm mənzil verir, həm də “Tərəqqi” medalı ilə təltif edir. Hələ bir neçə il əvvəl bunu ağlına belə gətirməyən güləşçi üçün bu anların əvəzolunmaz olduğu təsəvvür etmək çətin deyil.
Pusqudakı canavar
Eminin konkret üstünlük verdiyi “kral fəndi” yoxdur. O, hər döyüşə bir tam kimi baxır və rəqibinə uyğun olaraq mübarizə aparır. Kənardan görünən sakitlik güləş tərzinə də təsir edib. Ancaq bu sakitlik nisbidir. Əhmədov həmişə öz şansını gözləyir. İlk saniyələrdən hücuma keçmək, yaxud sona qədər müdafiə olunmaq tərzi ona yaddır. Pusqudakı canavar kimi daima uyğun məqamı gözləyərək şikarını ovlayır. Olimpiadanın bürünc medalını da cəmi bir xal üstünlüklə, əlavə olunmuş hissədə qazanması da onun səbir və davamlılıq bacarığını ortaya qoymuşdu. Yunan-Roma güləşində fənd ehtiyatı sərbəst növə nisbətən az olduğundan idmançılar bacarıqlarını əsasən parterdə nümayiş etdirirlər. Əhmədov da belə güləşçidir. Onun baxımlı güləş nümayiş etdirdiyini söyləmək olmaz. Ancaq Emin daima hazır formadadır. Fiziki hazırlığının yaxşı olması ona əksər görüşlərdə rəqibini yormaq imkanı yaradır. Bu da istənilən ani boşalmadan maksimum yararlanmaq, qarşısındakını təslim olmağa məcbur etmək üçün yetərlidir. Emin Əhmədova yuxarıdan-aşağı baxan, onu rahat yenəcəyini sanan bütün rəqibləri sonda hakimin onun əlini yuxarı qaldırıb qələbəsini rəsmiləşdirdiyinə şahidlik ediblər.
İstiqamət yenə də zirvədir
Əməkdar idman ustası adını alan Əhmədov London Olimpiadasından sonra yenidən tatamiyə qayıdıb. Düzdür, 2013-cü ildə qatıldığı İspaniya Qran-Prisində 8-ci, bu ilin fevralında Türkiyədə beynəlxalq “Vehbi Emre” turnirində 9-cu olması ona olan etimadın yenidən düşəcəyinə işarə olsa da, iki ay əvvəl İrandakı Dünya Kubokunda bürünc medal qazanması bütün fikirləri alt-üst etdi. Artıq 80 kq çəki dərəcəsində mübarizə aparan Emin yenidən böyük güləş səhnəsinə qayıtdığını göstərmək istəyir. Qeyd etmək lazımdır ki, bu, onda heç də pis alınmır. Hədəf isə Braziliyadakı Olimpiadada qələbədir. Karyerasına qısa nəzər göstərir ki, o, buna nail ola bilər. Buna qədər isə Bakıdakı I Avropa Oyunları var. Emin Əhmədovu hesabdan silənlər yaxşıca yanıla bilərlər. Çünki o, yarışı çox ciddi qəbul edir və Azərbaycanın bayrağını elə Bakıdakı bu böyük yarışda qaldırmaq istəyi böyükdür. İstək və əzmkarlıq olan yerdə isə nəticə özünün gözlətmir.
Portreti
Şəkillərinə baxanda sakit bir oğlan görürük. “Başını aşağı salıb, öz işini görən” deyirlər adətən belələrinə. Əslində, Emin Əhmədov məhz elədir. Sevdiyi idman növü ilə məşğul olan, onda müəyyən zirvələri fəth etmiş idmançı rahat nəfəs ala bilər. Ancaq o bununla kifayətlənmir. Qarşısına yeni hədəflər qoyaraq öhdəsindən gəlməyə çalışır. Çünki mübarizə onun ruhundadır. Güləşmək, ona inanmayanlara hamıdan güclü olduğunu sübut etmək istəyi ən böyük titulları ona verə bilər. Özü buna qadirdir. Bizə isə gözləmək, izləmək və sevinmək qalır.
Kənan Məstəliyev
