“Evdən kiməsə pul göndəriləndə, bütün otaqda toy-bayram olurdu” - Tələbəlik illəri
Məktəb
illəri hər kəsin həyatında unudulmaz xatirələrlə doludur. Bəlkə də insanın ən
şıltaq, dəcəl olduğu vaxtlardır. Zaman
keçdikcə həmin dövrdə etdiklərimizi xatırlayanda, üzümüzdə azda olsa, təbəssüm
yaranırsa, demək ki, həmin illər elə də
sakit keçməyib. Sinif yoldaşlarımızla etdiyimiz zarafatlar, müəllimlərimizin
bizə verdiyi cəzalar hamısı şirin bir xatirə olaraq yaddaşımıza həkk
olunur. Bu dəfə Azərbaycanın Baş
pediatrı, tibb elmləri doktoru, professor Nəsib Quliyevlə məktəb illərindən
danışdıq.
N.Quliyev
universitet illərində yataqxanada başlarına gələn hadisəni unutmur. 1969-cu
ilin sərt qışını indi xoş xatirə kimi xatırlayır: "Səhv etmirəmsə, 1969-cu ilin
qışı idi, çox sərt keçirdi. Yataqxanada da şərait ürəkaçan deyildi. Bir gecəni
səhərə kimi hamımız ədyala bükülüb oturduq. İmtahan vaxtı idi. Bu vəziyyətdə
imtahana hazırlaşa bilməzdik. Qərara gəldik ki, səhər tezdən durub metro
stansiyalarından birinə gedək və orada həm canımız qızsın, həm də imtahana
hazırlaşaq. Beş nəfər indiki "Sahil” metrosuna getdik və hərəmiz bir skamyada əyləşib
əlimizdə kitab imtahana hazırlaşdıq. Oradan qayıdanda artıq gecə 12-yə
qalmışdı. Gec olduğundan marşrut da yox idi və keçmiş İnqilab küçəsinə -
yataqxanamıza piyada gəldik. Bakıxanov küçəsini keçəndə otaq yoldaşlarımızdan
İbrahim donduğundan şikayətləndi. Biz işıq olan yerə yaxınlaşanda gördük ki, həqiqətən
də qulağının biri tamamilə ağarıb, don vurub. Bizdən böyük otaq yoldaşımızın məsləhəti
ilə İbrahimin qulaqlarını ovxalaya-ovxalaya gəlib yataqxanaya çıxdıq”.
Müsahibimiz
deyir ki, tələbəlik illərində ən maraqlı günləri elə yataqxanada keçib: "Otaqda
7 nəfər idik. Hər gün tələbələrdən biri yır-yığış, bazarlıq edir və yemək işlərinə
baxırdı. Hər kəs də çalışırdı ki, bişirdiyi yeməyi otaq yoldaşları bəyənsin.
Əlimin dadına görə, mən ikinci yerdə idim. Otaqda tez-tez bişirilən xörək isə
kartof qızartması və mal əti konservi idi. Üçüncü kursa qədər maddi baxımdan
çox çətinlik çəkirdik və bir-birimizdən təqaüdə qədər borc alırdıq. Evdən kiməsə
pul göndəriləndə isə bütün otaqda toy-bayram olurdu. Çünki bilirdik ki, həmin
adam gedib yaxşı bazarlıq edəcək. Hətta, kartofu da doyunca yeyəcəyik, üstəlik,
yanında toyuq əti də olacaq”.
Aygün Əziz