“Elə vaxtlar olurdu ki, hər şeyi atıb qayıtmaq istəyirdim” - Uğur hekayəsi
Rövşən
Musayev: "Əvvəllər düşünürdüm ki, xaricdə çalışan mühəndislər bizimkilərdən
daha güclüdür”
Məktəbdə
oxuyanda müəyyən nailiyyətlər qazanıb, riyaziyyatı xüsusilə yaxşı oxuyub,
universitetə yüksək balla qəbul olub. Ancaq yenə də bugünkü uğurunu daha çox
valideynlərinə bağlayır. Deyir ki, valideynləri nəyisə hazır vermək əvəzinə
özünün nələrsə əldə edə biləcəyi formada yetişdirməyi onun sonrakı karyerasında
böyük rola malik olub.
MüsahibimizÇexiyada "NN” sığorta şirkətində mühəndis
olaraq çalışan azərbaycanlı Rövşən Musayevdir.
Qeyd edək
ki, R.Musayev Azərbaycan Dövlət Neft və Sənaye Universitetində tətbiqi
riyaziyyat ixtisası üzrə təhsil alıb.
- Yox, o
iş yerlərində çalışana qədər sərbəst proqramçı kimi fəaliyyət göstərmişəm. Atam
da proqramçı olduğu üçün universitetin ilk ilindən artıq İT fəaliyyəti ilə məşğul
olmağa başlamışdım. Proqram yazılmasından tutmuş, kompüterin sıfırdan
qurulmasına kimi hər işlə məşğul olurdum. Əmim də bu sahədə çalışır. İlk
vaxtlar atam və əmimin yanında işləyirdim, sonra isə artıq müstəqil proqramçı
kimi çalışdım.
-
Hardasa 90-cı illərin əvvəllərindən evimizdə kompüter görmüşəm. O vaxt
proqramlaşdırma yeni sahə idi. Atam bu sahədə elmi iş müdafiə etmişdi, elmlər
namizədi idi. Dövlət idarəsində çalışırdı, müəyyən araşdırma ilə məşğul olurdu.
Tez-tez onun iş yerinə gedirdim, işlərinə baxırdım, kompüterində müxtəlif
oyunlar oynayırdım. Kompüterlərə marağım getdikcə artırdı. 10-cu sinifdə atam mənə
proqramlaşdırmanın ilkin mərhələlərini öyrətdi. Elə həmin il İnformatika üzrə məktəblilər
arasında keçirilən olimpiadalara qatıldım. Dəqiq yadımda deyil, Bakı şəhəri üzrə
ya bir, ya ikinci yerə çıxmışdım. Respublika turuna keçmişdim, amma orda
nailiyyət qazana bilməmişdim.
-
Universitetin sonuncu kursunda artıq özüm sərbəst bir layihə götürdüm. Düzdür,
onu da atamın vasitəsilə tapmışdım, amma hər işini sıfırdan özüm gördüm. Sonra
hərbi xidmətə getdim, qayıdandan sonra "Azəriqaz” İstehsalat Birliyində işə
başladım. Sonra "Azəriqaz” SOCAR-la birləşdi, SOCAR-da vakant yerlər açıldı,
namizədliyimi verdim, qəbul etdilər və orda fəaliyyətə başladım. Sonra da
"Azercell”ə keçdim.
- Uşaq
vaxtından xarici ölkəyə getmək, işləmək kimi bir arzum var idi. Universiteti
yeni bitirdiyim illərdə xarici ölkələrə işləmək üçün getmək elə də trend
deyildi. Bilmirdik ki, xarici ölkələrdə işləmək üçün hansı səviyyədə kadr olmaq
lazımdır. Fikirləşirdim ki, yəqin oxumaq üçün gedərəm. Ona görə, əsasən ingilis
dilimi inkişaf etdirmək üzərində işləyirdim. Həmin ərəfədə SOCAR-da işləyirdim.
Orda bir layihəyə başlandı və mən ora cəlb olundum. Ona görə bir növ oxumaq
ikinci plana düşdü. "Azercell”də işləyəndə - 2015-ci ildə bəzi iş yoldaşlarımızın
xarici ölkələrdə işləməyə getdiklərini gördüm. Əvvəlcə düşünürdüm ki, xaricdə
çalışan mühəndislər bizimkilərdən daha güclüdür və bizim orda çalışmağımız çətin
məsələdir. Amma mənimlə eyni səviyyədə olan kadrlar getdiyində gördüm ki, əslinə
səhv düşünürmüşəm. Gördüm ki, realdır və mən də edə bilərəm.
-
Olmuşdu, amma ilkin cəhdlər çox vaxt uğursuzluqla nəticələnir. Fikirləşirdim
ki, bəlkə o şirkətlərdə çalışacaq səviyyədə kadr deyiləm deyə, qəbul etmirlər.
-
Avstraliya, Yeni Zelandiya kimi ölkələrdə işlərə baxıb müraciət edirdim, amma
ümumiyyətlə, cavab verilmirdi. Nəyisə səhv etdiyimi fikirləşirdim.
- O vaxt
xarici ölkələrdə iş axtarmaq təcrübəm yox idi, prosesin necə olmasını da
tamlıqla bilmirdim. Tanış adamlar getdikcə bir az araşdırma apardım, hansı
istiqamətlərə getdiklərini müəyyənləşdirdim. Gördüm ki, daha çox Avropa ölkələrinə
gedirlər. Mən də Avropa ölkələrinə müraciət etdim.
-
"Facebook”da azərbaycanlıların yaratdığı "Oracle” istifadəçilər qrupu var. Bir
dəfə orda IBM şirkətinin Polşadakı ofisindən bir şəxs referal link paylaşmışdı.
O zaman referal link nə olduğunu bilmirdim. Sonra araşdırdım ki, həmin insan da
kimisə şirkətə cəlb etməklə özü də pul qazanır. Həmin adamla əlaqə saxladım,
IBM şirkətində işlərlə bağlı məlumat aldım. Özümə az və çox uyğun gələn
vakansiyalara müraciət etdim. Məni az uyğun gəldiyim vakansiya üzrə işə qəbul
etmişdilər. Bir neçə gün sonra şirkətin İnsan Resursları mütəxəssisi mənimlə əlaqə
saxladı. Bildirdim ki, bu pozisiya mənlik deyil, o səviyyədə bilmirəm. Dedilər
ki, heç nə olmaz, müraciət edin, baxılacaq. Başqa variant olmadığı üçün ona
müraciət etdim. Təbii ki uğursuz oldu. Onların verdiyi suallar çox da mürəkkəb
deyildi, sadəcə, mən təcrübəsiz idim. Bu, mənim üçün çox yaxşı təcrübə oldu.
- IBM-in
vakansiyalarına baxmağa davam edirdim. Çexiyadakı ofislərində bir vakansiyaya
müraciət etdim. Ordan müsbət cavab gəldi. 3 mərhələ oldu. Birincisi İR mütəxəssisi
ilə görüş idi. O vaxt ingilis dili biliyim indiki səviyyədə deyildi. Özüm üçün
müəyyən bir şablon hazırlamışdım ki, onlara nə danışacam. Yarı ordan oxuyurdum,
yarı özümdən danışırdım. Necə cavab verdiyimi bilmirdim, fikirləşdim ki, yəqin
ki uğursuz olacaq. Amma görünür, onlarda müəyyən təəssürat oyatmışdım. İkinci mərhələyə
dəvət etdilər. Offline test var, orda 3 tapşırıq verildi, öhdəsindən gəldim.
Sonradan bildim ki, işlərimi çox bəyəniblər. Amma bir ay sonra mənə "hə” cavabı
verdilər. Düzü, o işdən ümidimi üzmüşdüm, fikirləşirdim ki, yəqin əlaqə
saxlamazlar. Bir aydan sonra bildirdilər ki, leqal proseslər belə gedir, ona
görə vaxt aparır.
- 6 ay
orda tək yaşadım, ailəmi aparmadım. Uyğunlaşma məsələsini fikirləşirdim. Əslində,
uyğunlaşmayacağımı düşünmürdüm. Çünki bu, mənim uşaqlıq arzum idi və arzum
yerinə yetmişdi. Getdikdən sonra bunun belə olmadığını gördüm. Vətəndən, ailədən,
yaxınlardan ötrü darıxmağa başladım. Elə vaxtlar olurdu ki, hər şeyi atıb
qayıtmaq istəyirdim. Ancaq bir növ özümü məcbur edib qaldım. 6 ayın tamamında
ailəm gəldi, ailə qayğılarına başım qarışdı və getmək fikri yadımdan çıxdı.
Amma yenə də arada qayıtmaq fikrinə düşürəm, yoldaşım fikrimdən daşındırır
(Gülür).
- Bəli,
başqa bir şirkətdə mühasib işləyir. İlk vaxtlar onun üçün iş tapmaq çətin oldu.
1 il sonra iş tapa bildik. Hətta o, iş tapsın deyə, yaşadığımız şəhəri dəyişdik.
- İBM-dən niyə çıxdınız? - IBM əvvəllər
"Google” səviyyəsində olan bir şirkət idi. Artıq adı var, amma səviyyə əvvəlki
kimi deyil. Çox böyük şirkətdir və orda yeni texnologiyaların istifadəsi cəhətdən
bürokratik hallarla üzləşə bilirsən. Ona görə bir müddətdən sonra orda işləməkdə
adam maraqlı olmur. Yeni heç nə öyrənmirsən. 2 ildən bir az çox müddət sonra
ayrıldım.
-
Niderlandın həyat sığortası verən şirkətidir. Bundan başqa, investment fəaliyyətləri
ilə də məşğuldur. Bir növ həyat sığortasından əldə edilən pulu investisiyaya
yatırır və sonra insanlara qaytarır. Dünyanın bir neçə ölkəsində fəaliyyət göstərir.
Mən də bir bölməsində mühəndis olaraq çalışıram.
-
2017-ci ildə Şəhriyar belə bir layihə ilə bağlı mənə müraciət etmişdi. O zaman
düzü, ağlıma girmədi. Həm də vaxtımı daha çox özümü inkişafa yönəltmişdim.
Özümü müəyyən bir ictimai layihənin lideri olaraq görmürdüm. Şəhriyarın da əlavə
işləri çıxdı, qaldı. 2018-ci ildə Şəhriyarla bu mövzuda yenə söhbətimiz oldu, məni
inandırmağı bacardı və bu sahədə müəyyən sessiyalar etməyə başladıq. Zaman
keçdikcə sessiyalarımızı izləyənlər artırdı. Bu bizə motivasiya verirdi.
-
Uğurumun sirri valideynlərimdir. Mən özümü çox da fərqli biri hesab etmirəm.
Düzdür, məktəbdə oxuyanda müəyyən nailiyyətlərim olub, riyaziyyatı yaxşı
oxumuşam, universitetə də yüksək balla qəbul olmuşam. Amma mən yenə də uğurumu
daha çox valideynlərimə bağlayardım. Onlar mənim üzərimdə bu qədər işləməsəydilər,
yəqin ki o nailiyyətlərə çata bilməzdim. Yəni düşünürəm ki, valideynin doğru
yönəltməsi lazımdır.
Konkret
iş mövzusundan danışım. Məni zəhmətkeş öyrədiblər. Bir çox hallarda valideynin əlində
müəyyən qədər pul olanda, uşaqlarını tələbə vaxtı işə alışmağa qoymurlar. Amma
atam məni elə birinci kursdan iş mühitinə atdı. İş mühitinə alışmağım üçün
universiteti bitirməyi gözləməyimə ehtiyac qalmadı.
Aygün
Asimqızı