“Biz keçmişdə ilişib qalmış xalqıq”
"Biz keçmişdə ilişib qalmış xalqıq. XX əsrin dəyərlərini mənimsəyə və
XXI əsrə keçə bilməmişik. Ən yaxşı halda XIX əsrdə qalmışıq. Biz dəyərlərimizlə,
dünyagörüşümüzlə, gündəlik problemlərimizlə, arzularımızla keçmişə məxsusuq.
Biz keçmişin problemlərini həll edirik, hələ də Osmanlı sultanı Əbdülhəmidlə
mübarizə aparırıq. Mahnı oxuyur və o zaman səslənən fikirləri təkrar edirik”.
Məşhur erməni hüquq müdafiəçisi Vardan Arutyunyanın "Vestnik Kafkaza” saytında
dərc olunan məqaləsi bu fikirlərlə başlayır. Onun sözlərinə görə, vaxtilə,
2006-cı ildə dərc etdiyi bir məqaləsi bu günlə tam uyğunlaşır. "Və heç bir
dəyişiklik yoxdur. Üstündən 12 il keçməsinə baxmayaraq, hələ də heç nə
dəyişməyib”, - deyə hüquq müdafiəçisi bildirib. Məsələnin aktuallığını nəzərə
alan Vardan Arutyunyan həmin məqaləni yenidən oxucularının diqqətinə çatdırıb.
Əlavə edib ki, məqaləni dərc etməkdə məqsədi soydaşlarını qəflət yuxusundan
ayıltmaq, onların müasir dövrün çağırışlarına uyğun siyasət qurmalarına nail
olmaqdır. Onun sözlərinə görə, ermənilər üçün vətənpərvərliyin pik həddi Çauş,
Dro, Andranik, Sose və Serob hesab edilir. Onların vətənpərvərliyində isə o illər
üçün ənənəvi olan quldur-sosialist-terrorçu-millətçi qatqı əks olunub.
"O illərdən XXI əsrə bizlər nəyi gətirə bilmişik – qonşulara nifrət
və iddialar. Bizim vətənpərvərliyimiz və antitürkçülüyümüz bir-biri ilə
proporsionallıq təşkil edir. Genosid bizim vizit kartımız olaraq qalır.
Keçmişin qalıqlarından yaxa qurtara və hər şeyin keçmişdə qaldığı ilə barışa
bilmirik. Bunlar ağır yük kimi çiynimizin üstündə qalıb və bu yük bizi gələcəyə
doğru irəliyə aparmaqdansa, aşağı çəkməkdə davam edir. Biz vətənpərvərlik
nümayiş etdirmək istəyirik, qürurla dərs otaqlarımıza Böyük Tiqranın
yürüşlərinin əks olunduğu xəritələri asırıq və bu xəritədən də çıxış edərək
sərhədlərimizi dənizdən-dənizə kimi təsvir edirik. Özümüzün uydurduğumuz
xəyallar üzərində həmin ərazilərin geri qayıdacağına ümid edirik. Biz müharibədə
məğlubiyyətimizdən sonra özümüzün kiçik və müvəqqəti qələbələrimizi vəsf etməyə
başlayırıq. Biz döyüşləri müharibələrdən ayıra bilmirik, bu döyüşlərdən xatirə
kimi muzey və heykəllər ucaldırıq”, - deyə müəllif yazır. Ardınca da yazır ki, özü
də bu qələbənin əsl sevincini yaşayanların, dadanların gözü qarşısında bunu
bayram edirlər. "Anlamırıq ki, onların gözündə çox gülünc bir vəziyyətə düşürük
və sonrakı döyüşlərdən məğlub olacağımızdan təminatımız yoxdur. Biz teatrımızın
2000 iliyini qeyd edirik, yalnız bir səbəbə görə ki, 2000 il bundan əvvəl
Ermənistanda hökmranlıq etmiş bir hökmdar teatr pyeslərini yazıb. Halbuki,
sonrakı iki min il ərzində bu yerlərdə teatrla heç kim məşğul olmayıb. Lakin
biz qondarma iki minillik tarix düzəldir və elan edirik ki, bizim teatrın iki
min il yaşı var, məqalələr dərc edir, şerlər bəstələyirik. Çünki bizə belə
lazımdır. Biz işıqfora diqqət ayırmırıq. Tələsmədən söhbət edə-edə,
arxayıncasına maşın axınının qabağına doğru addımlayırıq. Biz sükan arxasında
olanda isə avtomobili düz piyada keçidinin qabağında saxlayırıq. Anlamaq və bir
faktı qəbul etmək istəmirik ki, bu həyat
üçün təhlükəli ola bilər”.
Müəllif əlavə edir ki, "biz çoxəsrlik tariximizlə fəxr və qurur
duyuruq. Lakin heç nəyi qoruya bilmədik, daha doğrusu kilsələrdən başqa bir şey
yarada bilmədik. Bizim ən qədim şəhərimizin hətta 200 illik tarixi bel yoxdur.
Dövlətçiliyimiz olanda isə bizim hökmdarlarımız ona o qədər hörmətsiz
yanaşdılar ki, özlərini təsdiq etmək üçün paytaxtları tez-tez bir şəhərdən
digərinə dəyişdilər. Nəticədə bizdə qədim paytaxt şəhəri anlayışı yoxdur”, -
deyə hüquq müdafiəçisi məqaləsində yazır. O, əlavə edir ki, "bizim böyük və
özünü vətənpərvər adlandıran, "ölkə” arzusu ilə alışıb-yanan, nostalgiyadan
əziyyət çəkən diasporumuz var. Onlar müxtəlif dillərdə danışır, müxtəlif
xalqların içində yaşayıb və ciddi bir işlə - Ay data erməni məsələsi ilə məşğul
olur. Onilliklər ərzində ideya dinə çevrilib və belə hallarda necə olur – kim
onun köklərinə daha çox yaxın və sadiqdir? Biz öz səslərimizi və seçmək
hüquqlarımızı satır, sonra isə şəxsi söhbətlərdə təəccüblə bu cür təlxək və
axmaqların haradan peyda olduqlarını söyləyirik. Etiraf etmək istəmirik ki,
özümüz öz səslərimizi 3 min drama satmışıq. Bu pula isə cəmi 30 kq. çörək ala
bilərik”.
Onun ən maraqlı fikirləri isə saxta seçkilər və ona biganəlik nümayiş
etdirən insanlarla bağlıdır. "Biz seçkilərin saxtalaşdırılması proseslərində
iştirak edirik, çünki bunu bizdən bizim şəhərin gənci, yaxınımız və yaxud
qohumumuz xahiş edir. Əvəzində isə nəsə bir mənfəət əldə etməyə çalışırıq. Buna
nail ola bilməyəndə isə saxtakarları, seçkilərdə qalib gələn şəxsləri və bütün
ətraf aləmi ittiham etməyə və söyməyə çalışırıq. Özümüzün isə rolumuz olduğunu
etiraf etmək istəmirik. Sonra isə qisas almaq üçün növbəti seçkiləri gözləyirik,
yada ki, başqa komandaya üz tuturuq. Biz yaltaqlanan və ikiüzlü adamlara qarşı
biganəlik göstəririk. Yaltaqlıq və əyilmək - artıq bizim həyat tərzimizə
çevrilib. Bizlər hər bir cəmiyyətdə qəbul edilməyən gizli casusları, satqın və
işverənləri qəbul edirik. Onlar asan şəkildə bizim aramızda yaşayır və çox
hallarda bizləri idarə də edirlər. Biz onları insanın necə alçaldığının əyani
göstəricisi kimi uşaqlarımıza göstərmirik. Əksinə, hesab edirik ki, onlar necə
yaşamağın yollarını daha yaxşı bilir - yaxşı işgüzar insanlardır, öz şanslarını
itirməyiblər. Biz onlarla kef-əhval tutur, ünsiyyət qururuq. Və təəccüb də
edirik niyə bizim uşaqlarımızda dünya və ətraf aləm haqqında belə bir təhrif
olunmuş fikir formalaşıb. Onların gələcəyi üçün də qorxmuruq. Biz bütün
uğursuzluqlarımızı pis qonşularımızın olması ilə əlaqələndiririk. Sanki biz
istisnayıq və yerdə qalan bütün xalqların qonşuları bizimkilərdən yaxşıdırlar.
Onlar heç bir zaman başqalarının çəkmələri altında inləməyiblər. Bizim indiki
həyatımız keçmişin təkrarıdır. Yenə də qonşular düşmən elan edilirlər, yenə də
başqasının forpostuna çevrilmişik və çıxış yolunu xaricdə görürük. Yenə də öz
dövlətimizə hörmətlə yanaşmırıq, ölkəni idarə edən yararsız insanların
hakimiyyətinə dözümlülük nümayiş etdiririk. Bizi növbəti məğlubiyyət gözləyir”,
- deyə erməni hüquq-müdafiəçisi sonda fikirlərini belə bir fikirlərlə başa
çatdırıb.
Beləliklə, erməni hüquq-müdafiəçisi soydaşlarının, daha dəqiq ifadə
etsək, işğalçı rejimin və onun diktəsi ilə oturub-duran xalqın əsl mahiyyətini
ortaya qoymuş olub. Təqdirəlayiq haldır ki, erməni cəmiyyəti hələ də belə
insanlardan xali deyil. İnanmaq istərdik ki, onun növbəti dəfə, üstündən 12 il
sonra yenidən bu mövzunu qabartması, soydaşlarını qəflət yuxusundan ayıltmaq
cəhdi nəhayət ki, uğurla nəticələnəcək.
Azər