“Bakıdan kəndə qayıdanda məni qəhrəman kimi qarşıladılar” - Məktəb illəri
"Məktəb illəri həyatımızın ən gözəl, ən qayğısız illəridir” desək,
yəqin ki, yanılmarıq. Hətta uzun illər keçsə belə, o anları şirin bir xatirə
kimi xatırlayırıq. Budəfəki "Məktəb illəri” rubrikasında Jurnalistlərin Həmkarlar İttifaqının
sədri, Mətbuat Şurasının sədr müavini Müşfiq Ələsgərlinin o qayğısız illərinə qiyabi səfər etdik.
Həmsöhbətim dərslərini yaxşı oxusa da,
dəcəlliyindən də qalmırmış: "Məktəbdə oxuyanda məndə bütün şagirdlərin xarakterindən
bir az var idi. Qiymətlərim həmişə əla olurdu, amma bununla yanaşı,
dəcəlliyimdən də qalmırdım. Valideynlərim buna görə həmişə narahat olurdu.
Yaddaşım güclü olduğuna görə, orta məktəbdə dərs oxumağa çox vaxt ayırmırdım.
Sinif yoldaşlarımın 3-4 saata hazırladığı dərsə, mən yarım saat sərf edirdim.
Bizim məktəb meşənin yanında olduğuna görə, sinif yoldaşlarımızla oynamağa
gedirdik. Valideynlərim də həmişə məndən narahat qalırdı. Onlar elə bilirdi ki,
mən dərslərimi oxumuram. Onlara izah edə bilmirdim ki, başqalarının bir neçə
saata etdiyi işi tez bir zamanda yerinə yetirirəm. Bu, eynilə universitetdə də
davam etdi. Müəllimlərimiz mühazirə oxuyanda, mən onu dəftərə yazmırdım.
Deyirdilər ki, bu qədər material yadında qalmayacaq. Amma yaddaşım güclü
olduğuna görə, yazmağa ehtiyac qalmırdı”.
Həmsöhbətim məktəb vaxtı yadında qalan maraqlı xatirəsini də bizimlə
bölüşdü: "Orta məktəbdə oxuyarkən respublika fənn olimpiadasına qatılmışdım. Bu
olimpiadada tarix fənni üzrə iştirakçı idim. O dövrdə olimpiada üç mərhələdə –
rayon, zona, respublika turu əsasında keçirilirdi. Mən səkkiz rayon ərazisində
birincilik qazanıb ikinci mərhələyə keçdim. Zona üzrə birincilik qazandıqdan
sonra isə respublika mərhələsində üçüncü yeri tutdum. Bu, o dövr üçün çox böyük
hadisə kimi qiymətləndirildi. Çünki mən təhsilimi kənd məktəbində alırdım. Belə
bir hadisə bizim və qonşu kənd
məktəbləri arasında ilk dəfə idi ki, baş verirdi. O dövrə görə, bu, böyük göstərici kimi
qiymətləndirildi. Bakıdan kəndə
qayıdanda məni qəhrəman kimi qarşılamışdılar. Məktəb vaxtı yadda qalan
xatirələr çox olur. Amma mənim üçün ən yaddaqalan an bu idi”.
Şəbnəm Mehdizadə