“Azərbaycanda 7 yaşlı uşaqlar da məni tanıyır” - Fotolar
90-cı illərə öz damğasını vuran türkiyəli aktrisa
Meral Konrat. Biz onu "Təhminə və Zaur” filminin Təhminəsi kimi tanıyırıq.
Təhminə obrazı ilə Azərbaycan tamaşaçılarının qəlbində taxt quran aktrisa
Türkiyə mətbuatına müsahibə verib, müsahibəsində Azərbaycana olan sevgisindən
və Təhminə obrazından da ağızdolusu danışıb. Müsahibəni olduğu kimi sizə təqdim
edirik.
- Meral xanım,
bizə özünüz haqqınızda danışa bilərsinizmi?
- Mərmərə Universitetinin Gözəl Sənətlər
fakültəsinin memarlıq ixtisasında təhsil almışam. Tələbəlik illərimdə aktrisa
kimi reklamlara çəkilməyə başladım. Bu reklamlar məni aktrisa olaraq tanıtdı.
Beləliklə, ilk "Üçüncü göz” filminə çəkildim. Bu filmdəki obrazıma görə "ən
yaxşı qadın aktrisa” mükafatını qazandım və bu uğur məndə filmə böyük sevgi
oyatdı. Universitetdən aldığım diplomu evin divarından asdım. Bu günə qədər
aktrisa olaraq addım-addım irəlilədim. Bir çox filmlərdə canlandırdığım
obrazlara görə mükafatlandırıldım. Sonrasında saysız film və seriallarda baş
rol obrazı ilə çıxış etdim. Mənim üçün ən dəyərli obrazım Azərbaycanda "Təhminə
və Zaur” filmində oynadığım Təhminə oldu. O zamanlar Təhminənin sözləri
Azərbaycan dilində idi və mən çox çətinliklə o sözləri əzbərləyirdim. Təhminə
obrazını Azərbaycan dilində oynadım və bu obraz mənə Moskvada və Azərbaycanda
böyük mükafat qazandırdı. Azərbaycan xalqı məni azəri olaraq görür. Daha sonra
Azərbaycanda bir neçə dəfə "Təhminə və Zaur” filmi və serialı çəkildi. Bir neçə
"Təhminə və Zaurlar” oldu. Ancaq hər kəs o "Təhminələr”də Meral Konratı
axtarıb. Azərbaycanda "Təhminə və Zaur” filmi indi də tez-tez göstərilir. Mən o
filmə 1993-cü ildə çəkilmişəm. Ancaq Azərbaycana getdiyim zaman hər kəs məni
tanıyır, əli ilə mənin göstərib "Təhminə” deyərək yanıma qaçırlar. 7 yaşındakı
uşaqlar belə məni tanıyır və mən buna çox təəccüblənirəm. Həqiqətən inanılmaz
bir şeydir. Bəzən orada olanda, insanlar yanıma gəlib söhbət edirlər və mənə
toxunurlar: "Sənə toxunduq, bundan sonra ölsək də qəm yemərik. Siz canlı
imişsiniz” deyirlər. Hazırda Azərbaycanda mənə qarşı inanılmaz bir sevgi var.
Ən çox bəyəndikləri aktrisalar arasında yer alıram. Onların media nümayəndələri
hər il məndən müsahibə almağa gəlirlər.Bundan başqa, ən önəmli filmlərimdən biri də Rauf
Denktaşın ssenarisinə uyğun, Ünal Küpelinin rejissorluğu ilə çəkilmiş "İşğal
altında” filmidir ki, bu film xaricdə və Türkiyədə bir çox mükafatlara layiq
görülüb. Barış Mançonun "Sahildə” mahnısının klipində yer almışam. TGRT-də 10
il "Vitrin” verilişinin aparıcısı olmuşam. Hazırda aktrisalıq üzrə dərs deyirəm.
- Tarık Akan ilə
oynadığınız film sizə hansı qapıları açdı?
- Əslində, film sektoruna daxil olmağım bu filmlə baş
verdi. Bu filmə əvvəlcə barmaqarası baxsam da, sonradan tək peşəm aktyorluq
oldu.
- İndi pedaqoq
kimi fəaliyyət göstərirsiniz. Yeni Meral Konratlar yetişirmi?
- Yeni Meral Konratların yetişməsi çox çətindir.
Çünki mən dişimlə, dırnağımla bu yerlərə gəlib çıxdım və bunu bacardım. Bu günə
qədər bir çox mükafatlara layiq görülmüşəm. Yeni Meral Konratlar bir az çətin
yetişər. Amma çox yaxşı aktyorlar yetişdirmişəm. Onlar bu gün kino sahəsində
bir çox yerlərdə çalışırlar və uğur qazanırlar. İnşallah, daha yaxşı yerlərə
gedib çıxarlar.
- Hazırda film
sektorundan hər hansı bir təklif alsanız, dəyərləndirərsinizmi?
- Bu günə qədər aktrisalığı buraxmamışam. Teatr,
aktrisalıq dərsləri, aparıcılıqla məşğul olmuşam. Amma menecerlərim hər zaman
zəif olub. İni menecerlərlə doğru zamanda doğru layihələrlə çalışacağıq. İndiyə
qədər bir çox təkliflər almışam. Onların içərisində yer almaq istədiklərim də
olub. İndi menecerim Dərya Kaplan ilə yeni bir yola çıxırıq.
- Yeni nəsil
aktyorlar haqqında nə düşünürsünüz?
- Məncə, çox uğurludurlar. Onların içərisində çox
yaxşı aktrisalar var. Bizim zamanımızda ailələr bu sənətə çox tərs baxırdılar.
Ancaq indi bir çox ailələr uşaqların əlindən tutub onların aktyor kimi
yetişməsi üçün mübarizə aparırlar. Bu sənət artıq yüksək dəyərləndirilir. Bir
çox aktyorluq akademiyaları, kursları açılır və orda gənclərimizə aktyorluq
dərsləri keçirilir. Keçmişdə bizim sənətimizdə belə bir münasibət yox idi.
- "Yaz aşkım”
serialında baş rolları canlandırdığınız Kərim Tekinlə bağlı xatirələrinizi
bizimlə bölüşə bilərsinizmi?
- "Yaz aşkım” serialının prodüseri mən idim. O film
əslində serial olacaqdı. Aktyor seçimləri əsnasında Kərimin ilk klipini gördüm
və onunla görüşdük. Kərim də belə bir layihədə yer almaq istədiyini söylədi.
Kıbrısda çəkilişlərə başladıq. Kərim ailəsi ilə heç tətilə çıxmadığını və
ailəsinin də orda olmaq istədiyini dedi. Biz də sevə-sevə qəbul etdik. Çəkilişlər
başlayanda, Kərim mənə davamlı olaraq
bir kağıza müqavilə imzalatdırırdı. Səbəbini soruşanda, "sonra cəriməsini mən
çəkirəm” deyirdi. Kərim birinci bölümün sonunda avtomobil qəzası keçirirdi və
ikinci bölümdə onun yaşadığı ortaya çıxacaqdı. Kərim o müqaviləni
imzalatdıranda deyirdi ki, "siz sonra bu
obrazı başqasına təklif edərsiniz, mənim içim rahat etməz, ona görə də sizə bu
kağızları imzalatdırıram”. Mən isə ona tək bir söz deyirdim: "Kərim, səninlə
başladıq, səninlə davam edəcəyik”. Ancaq yenə də Kərimin içi rahat etmirdi.
Sonradan qəza səhnəsini çəkdik və o mənə yaşadığı bir hadisəni çəkməyimizi
xahiş etdi. "Biz bunu necə çəkərik, maşını hardan taparıq” düşünə-düşünə iki
gün müddətində axtardıq və onun istədiyi maşını tapa bilmədik. Serialın davamlılığı
üçün eyni maşının olmağı vacib idi. Kərim çox məyus idi. Serialın montajı üçün
İstanbula döndük. İkinci bölümdən çəkilişlərə başlayacaqdıq. Montaj işləri
görülərkən çəkilişlərdən 10 gün sonra Kərimi itirdik. Bu mənə çox təsir etdi.
Ondan sonra hər zaman özlüyümdə "görəsən o səhnəni çəksəydik, Kərim yaşayardımı”
- deyə düşünməyə başladım. Bu mənim həyatımda ən kədərli an idi. Və o serialı
davam etdirə bilmədim. Serial film olaraq qaldı. Sanki Kərimin ürəyinə dammışdı
ki, o bu serialda axıra qədər oynaya bilməyəcək. Mən isə ona söz vermişdim ki,
mən onun arxasından başqa birinə obraz vermərəm. Danışdığımız kanal serialın
davam etməsini istəsə də, mən çəkmədim. Onlar Kərimin serialdakı qəza
görüntülərini istədilər, ancaq onu da vermədim. Mən onu sadəcə Kərim Təkinin
oynadığı film olaraq buraxdım. Davamını çəksəydim, rahat olmazdım.
- Siz indi müasir
filmlərdə də çəkilirsiniz. Yeşilçam zamanlarıyla bu günün kinoları arasında
hansı fərqlilik var?
- Mən Yeşilçamın ən çətin zamanlarına təsadüf
etmişəm. Yaxşı ki, bu sənətə o dövrlərdə gəlmişəm. Çox çətin şərtlər altında
filmlər çəkirdik. Təsəvvür edin ki, filmdə səhnədən-səhnəyə keçid edəndə,
üzərimizi dəyişərkən çəkilişlərin yaxın olduğu yerlərə gedir, onlardan əynimizi
dəyişmək üçün icazə istəyirdik. "Üçüncü göz” filmində mən çarşablar içində, hər
tərəfi yara olan bir qadını canlandırırdım. Dedilər ki, sizin üçün bir ev
tapmışıq, orda geyinəcəksiniz və mən əynimi dəyişmək üçün qapını döydüm. Qapını
açanlar "Allah versin, başqa qapıya” deyərək qapını üzümə bağladılar. Çünki
onlar fərqli bir aktrisa gözləyirdilər və məni dilənçi hesab etdilər. Üz-gözü yara, paltarları cırıq olan birini
görüb, dilənçi hesab etmişdilər. Biz onları çox çətinliklə mənim aktrisa olmağıma
inandırmışdıq. Çox çətin şərtlər altında işləyirdik. İndi aktrisaların çəkiliş
prosesində istirahət etməyi üçün karavanlar, uzun maşınlar, hər şey hazırlanır.
İndiki aktyorlar daha çox şanslıdırlar. Onlar çəkiliş prosesində bir neçə dəfə
səhv edə bilərlər. Bizim dövrümüzdə çoxlu təkrar çəkilişlər etmək imkanımız yox
idi. Çox ekonomik şərtlərlə çəkilişlər edirdik. İndiki aktyorlar bu
sıxıntıların heç birini yaşamırlar. O illərin indi ilə müqayisəsində dağlar
qədər fərq var.
- Bir türk qadını olaraq aktrisa kimi uğur qazanmaq çətindirmi?
- Bu çox gözəl bir
duyğudur. O həyəcanı yaşamaq həqiqətən gözəl idi. İstəyirəm ki, bizi yaxşı
layihələrdə görsünlər. Mən indiyə qədər aldığım bütün mükafatları həqiqətən öz
alın tərimlə, çalışaraq qazanmışam. Təəssüf edirəm ki, gənc yeni prodüserlər
bizləri tanımır.Qadın olmaq - bir
addım geridən başlamaqdır. Qadınlara qarşı şiddətin tətbiq edildiyini görəndə
çox kədərlənirəm. Bir çox kanalda tez-tez bu kimi xəbərləri izləyirəm. Qadına
şiddət və gənc qızlarımızın təcavüzə
uğradıqlarını görürük. Qadınlarımıza sahib çıxmaq lazımdır. Bunu nə qədər
söyləyiriksə, səhəri gün yenə eyni xəbərlərlə rastlaşırıq. İnşallah, bu
hadisələr bitər. Səssiz fəryadlar edirik. Artıq səsimizi duysunlar və qadına
şiddətə son versinlər...
Xəyalə Rəis