Bakı 19°C
“Çayımı özüm gətirəcəyim iş daha maraqlıdır” - Peşəkar
Öyrənməyi
sevir, hətta nə qədər yaxşı işi olsa da, çalışdığı iş yerində iş ab-havası
yoxdursa, oradan uzaqlaşır. İşləməyi də sevir, amma işçi kimi. Deyir ki, rəhbər
olanda sevdiyin işdən uzaqlaşıb idarəetmənin problemlərinin içinə düşürsən. Bir
çox böyük şirkətlərdə çalışsa da, heç vaxt rəhbər vəzifəyə maraq göstərmədiyini
deyən müsahibimiz "Simbrella” şirkətinin telekom həllər üzrə mütəxəssisi
Rəcəb Davudovdur.
Qeyd edək ki, R.Davudovun 12 ildən artıq telekom təcrübəsi
var."HP", "Turkcell", "Vodafone" və
"Nar" şirkətlərində uzunmüddətli iş stajına sahibdir. Java
dilində ümumilikdə 16 ildən artıq təcrübəsi var.
- Hələ orta məktəb vaxtı respublikada və ölkə
xaricində informatika yarışlarına qatılmısınız, hətta qızıl medal almısınız.
Deyəsən, elə o vaxtdan bu sahəyə meyillənmisiniz...
-
İnsanın həyatda verdiyi vacib qərarlardan biri də ixtisas seçimidir. 660 bal
yığan bir şəxs sevmədiyi, amma "yaxşı yer” deyilən bir ixtisasda təhsil alıb,
sonra o sahə üzrə işləməyə, işləsə belə heç nə əldə etməyə də bilər. Amma peşə
məktəbini qurtarmış bir aşpaz öz işini çox sevirsə, o "yaxşı yer”də təhsil
alandan daha uğurlu ola bilər. Təhsil cəhətdən fərq ola bilər, amma sevdiyi işlə məşğul olanın nailiyyətlər əldə
etmə şansı daha çoxdur. O cəhətdən, mənim bəxtim gətirib. Atamın iş yerində
kompüter vardı, ora tez-tez getdiyim üçün kompüterlə ilkin tanışlığım olmuşdu.
5-ci sinifdə oxuyanda isə evə artıq kompüter aldılar. İlk olaraq oyun üçün
istifadə edirdim. Sonra riyazi məsələləri həll etmək üçün də yararlanırdım. Belə-belə
kompüterə marağım yarandı. Ailənin tək uşağı olduğum üçün ev mühitində daha çox
olmuşam, nəinki həyət-bacalarda, "razborka”larda. Ona görə əsas məşğuliyyətim
kompüter olub. Bu məşğuliyyət sonra peşəkar tərəfə yönəlməyə gətirib çıxardı.
- Uşaq kompüterə, oyunlara meyl edəndə dərslərə
marağı azala bilir. Amma siz həm də orta məktəbi fərqlənmə ilə bitirmisiniz.
Kompüterə maraq dərslərinizi arxa plana atmağınıza gətirib çıxarmırdı?
- Mən
türk liseyində oxuyurdum. Orada dərsə getməmək, yaxşı oxumamaq kimi seçimlər
yox idi. Türk müəllimlər elə abı-hava yaradırdılar ki, hamı bir-biri ilə yaxşı
mənada rəqabətdə olub oxuyurdu, nəsə əldə etməyə çalışırdı. Dərslərlə yanaşı, məktəbdə
olimpiyaçı qruplar da yaradılmışdı. Mən də informatika üzrə olimpiya qrupuna
daxil oldum. Bundan sonra kompüterlə daha da çox məşğul olmağa başladıq. 10-cu
sinifdə respublika olimpiadasında 4-cü yeri tutdum, 11-ci sinifdə 1-ci yeri. Həmçinin,
Finlandiyada dünya olimpiadasına da qatılmışdım. Düzdür, medal ala bilmədim,
amma iştirak etmişdim. Bəzən olimpiadaya hazırlaşanda dərsdən icazə alıb
kompüter otaqlarında məşğul olurduq. Amma belə dərsləri arxa plana atmaq yox
idi.
- Məlumatlı olduğunuz üçün ixtisas olaraq da bu
istiqaməti seçdiniz?
- Düzü,
atam hüquqşünas, anam isə həkim olmağımı istəyirdi. Atam mühəndis, anam isə həkimdir.
Mənim həkimliyə marağım var idi. Amma nədənsə, sonra bir anda ağlıma gəldi ki,
kompüterdə oyun oynayıram və bunu da kimsə yaradıb, necə edirlər? Bəlkə, mən də
bu işlə məşğul olum? Bu ideya əsasında fikrimi dəyişib, ixtisasımı seçdim. Ailəm
də mənim istədiyimi dəstəklədi.
- Ali təhsilinizi Türkiyədə almısınız. CV-nizdə
ordakı şirkətlərin adı daha çoxdur. Tələbəlik müddətində işə başlamısız, yoxsa
universitetin bitməsini gözlədiniz?
- Xaricə
gedən tələbələr ilkin bir şok yaşayırlar. Türkiyə bizə nə qədər yaxın olsa da,
orda da olur. Biz burda avtobusdan düşəndə pul verirdik, onlar minəndə.
Avtobusa minib keçirdim, tutub saxlayırdılar ki, hara gedirsən, pulu ödə keç
(Gülür-red). Ön qapıdan minməli olduğum halda, arxa qapıdan keçirdim. Bu kimi
xırda detallardan başlayaraq, öyrəşmə şokları olur. Ona görə tələbəlikdə düşdüyün
yerə öyrəşmək istər-istəməz heç də az olmayan bir zaman tələb edir. Türk dilini
yaxşı bilirdim, qısa müddətdə daha da təkmilləşdirdim. Dərs və imtahanlar da çətin
idi, təqaüd almaq imkanı olduğu üçün daha yaxşı oxumalı idim. 4 il ərzində işləməyə
vaxt olmadı. Ümumiyyətlə, işləyənlər az idi. Mərmərə Universiteti Türkiyənin məşhur
ali təhsil ocaqları siyahısındadır, müəllimləri isə çox tələbkardır. Tələbəlik
müddətində çalışmasam da, işdən, iş mühitində istifadə olunan texnologiyalardan
xəbərim var idi. Həftə sonları və yay tətillərində bir evə yığışıb özümüzü təkmilləşdirirdik,
bilmədiyimiz sahələri öyrənirdik.
- Bəs orda iş mühitinə düşməyiniz necə oldu?
-
2005-ci ildə universitetdə məzun oldum. Mən akademik sahədə irəliləmək,
Amerikada magistr təhsili planı qururdum. 4-cü kursdakı elmi rəhbərimin biri
Türkiyənin Sabancı Universitetinin müəllimi idi. Mənə dedi ki, gəl bizdə oxu, təhsil
haqqı olmayacaq, üstəlik təqaüd veriləcək. Düşündüm ki, müəllim çağırırsa, onun
sözünü yerə salmaq düz deyil. Üstəlik də, təhsil haqqı istənilmirdi.
Doktoranturanı Amerikada oxuya biləcəyimi düşündüm. Sabancı Universitetinə
müraciət etdim və qəbul etdilər. Lakin sonra məlum oldu ki, 15 min TL təhsil
haqqı ödəməliyəm, bunu isə ödəmək imkanımız yox idi. Ona görə işləməyə qərar
verdim. Sonrakı il Türkiyənin Yıldız Teknik Universitetində magistraturaya qəbul
olub, işləyə-işləyə oxudum. İlkin olaraq adi bir şirkətdən başladım, sonra digər
yerlərə keçdim.
- Karyeranızın sonrakı mərhələsində Türkiyədə HP,
"Turkcell” və "Vodafone” şirkətlərinin adları var...
- Mən
Türkiyədə çalışdığım birinci şirkətdə olarkən kurs yoldaşım da "Turkcell”də işləyirdi.
Dedi ki, burda perspektiv yaxşıdır, sən də müraciət et. Müraciət etdim, amma mənim
sahəm üzrə vakansiyaları yox idi. Dedilər ki, "Turkcell” şirkəti HP ilə böyük
bir layihə həyata keçirir, ora götürə bilərik. Mən də razılaşdım. Layihədə
60-70 nəfərlik bir komanda çalışırdı. 5-6-sı türk idi, qalanlarını isə HP-nin
dünyadakı ofislərindən gətirmişdilər. 2006-cı ilin sonu layihənin əsas hissəsi
başa çatdı, amma tam bitməmişdi, hələ davam edirdi. Artıq həyəcanverici iş yox
idi, hər şey qurulmuşdu, bəzən xırda nə isə etmək lazım olurdu. Məndə belə bir
xasiyyət var ki, bir iş yerində öyrənəcəyim
nəsə qalmayanda çıxıram. Ona görə işimi dəyişməyə qərar verdim. Sonra
Portuqaliya şirkətlərindən birinin Türkiyə ofisində işə başladım. Şirkətə elə
adam lazım idi ki, onu Türkiyədə tapmaları çətin məsələ idi. Qazaxıstan,
Moldova, Ukrayna və Yunanıstan kimi ölkələrə Türkiyədəki ofisdən xidmət göstərilirdi.
Yunanıstanı çıxmaq şərtilə o biriləri ilə işləmək üçün rus dili biliyin olmalı
idi. Bu şirkətə elə adam lazım idi ki, həm proqramlaşdırmanı güclü bilsin, həm
də rus dili biliyi yüksək olsun. Müraciət etdim və işə götürdülər. Çalışdığım
işdə çıxmaq istədiyimi dedim, qalmağım üçün bir neçə yaxşı təklif verdilər,
amma o biri şirkətə razılıq verdiyim üçün qala bilməzdim. Bir il də o şirkətdə
işlədikdən sonra "Vodafone”a keçdim, 2 il də orda işlədim. Çox maraqlı bir iş
yeri olaraq o şirkəti vurğulaya bilərəm.
- Amma ordakı işinizdən çıxıb Bakıya qayıtmısınız.
O cür maraqlı iş yerini qoyub gəlməyinizə səbəb nə oldu?
-
Bilirsiniz, mən ailənin tək uşağıyam və məktəb illərindən sonra artıq valideynlərimdən
uzaq düşmüşdüm. Belə desək, onlar mənim dəliqanlı vaxtımı görməmişdilər. 9 il
idi ki, Türkiyədəydim. Valideynlərim dedilər ki, gəl burda da özünü sına,
alınmasa, bəyənməsən, yenə qayıdıb gedərsən. Türkiyədə ola-ola iş üçün
"Azerfon” ilə əlaqə saxladım, gəlib müsahibədə iştirak etdim. Dedilər ki, istəsən
gəl burda işlə. "Vodafone”da dedilər ki, səni itirmək istəmirik, çıxma səbəbin
nədirsə, de, həll edək. Ailə ilə bağlı olduğunu deyib, çıxdım və qayıdıb Bakıda
işə başladım.
- Hər şeyi atıb gəlmək çətin olmadı?
- Əlbəttə
ki, asan deyildi. İş əlaqələri ilə yanaşı, mənim orda bir həyatım var idi. Ən çətini
isə motosikletimdən ayrı qalmaq oldu (Gülür-red). Arada motosiklet
qruplarımızla gəzməyə gedirdik, xeyriyyəçilik tədbirlərində iştirak edirdik,
manqal partiləri verirdik. Bəzən 40-50 motosikl sürən yığışıb şou təşkil
edirdik. Gələndə satdım. Burda hələ ki almamışam, çünki Bakı yollarında
motosiklet sürmək üçün şərait yoxdur. İşə gəlincə, artıq 8 iə yaxındır ki,
Bakıdayam. Ötən ilin aprel ayına qədər "Azerfon”da çalışdım.
- Hazırkı iş yeriniz isə "Simbrella”dır. Bir az da
şirkət haqqında məlumat verin.
- Mən
çalışdığım şirkətlər əsasən telekom olub. Bu da bir telekom şirkətidir.
"Simbrella” Azərbaycanda xaricə xidmət göstərən tək-tük şirkətlərdəndir.
Dünyanın 20-dən artıq ölkəsində "Simbrella”nın xidmətləri var. Həm də gözəl
mühiti və maraqlı işləri diqqətimi cəlb edir.
- Deyəsən, işsiz qaldığınız vaxt olmayıb.
- Heç
vaxt işsiz qalmamışam. Bu gün burda işdən çıxıb sabah başqasında başlamışam.
- Bir çox böyük şirkətlərdə çalışsanız da,
karyeranızda rəhbər vəzifə olmadığını gördüm…
- Çünki
heç vaxt rəhbər vəzifəyə meyilli olmamışam. Mən mühəndis adamam. İşçi kimi işlərimdən
əlavə vaxt qalanda, başqa layihələrə, işlərə vaxt ayırıram. Yeni işlər görməyi,
maraqlı layihələr etməyi sevirəm. İdarəçi
adamın digər işlərə vaxtı olmur. Sizi yuxarının tələb etdiyi hesabatlar, idarəetmə
yorur. Sevdiyin işdən uzaqlaşıb idarəetmənin problemlərinin içinə düşürsən. İş
görək, fərqli texnologiyaları işimizdə tətbiq edək. Amma qalstuk geyinib, otağa
daxil olum, köməkçi çayımı gətirsin, tipli iş abı-havası məndən çox uzaqdır.
Çayımı özüm gətirəcəyim iş daha maraqlıdır.
- "Hackathon Azerbaijan” layihəsində də sizin
adınız çəkilir. Orda rolunuz nədən ibarətdir?
-
2012-ci ildə smartfonlar bizdə populyarlaşmağa başlayanda bir neçə dostumuzla
bunu yaratdıq. Məqsədimiz nəsə öyrətməyə çalışmaq idi. Bu, iki-üç gün ərzində
çox sayda proqramçının qapalı binaya qapanıb müəyyən məsələləri həll etdikləri
bir yarışdır. Məsələnin həlli üçün iki gün vaxt verilir, axırda qalibə priz təqdim
olunur. Bu işi 2 gün etmək üçün isə çox bacarıqlı proqramçılar lazımdır. Azərbaycanda
isə o vaxt elələri çox deyildi. Ona görə biz müddəti 3 ay etdik. Arada müəyyən
fasilə verdik, amma indi il ərzində iki-üç yarış keçiririk.
- Uğur sizə görə nədir?
- İnsan
özünə hədəf qoymalıdır. Onlara çatdıqca uğurlu addımlarını davam etdirmiş olur.
Məncə, insanın həm də heç vaxt çatmayacağı hədəfi olmalıdır. Çatılması çox çətin
olan hədəf deyək. Bu hədəf insana motivasiya verir. Maşın almaq hədəf ola bilər,
amma ona çatmaq o qədər də çətin deyil. Uğurlu olmaq üçün öz sahəmdəki bütün
yeniliklərdən xəbərdar olmaqla yanaşı, başqalarına da nəsə öyrətməyə
çalışmışam. Bir müddət Xəzər Universitetində dərs də keçirdim. Sonra layihələr
çox oldu deyə, çatdıra bilmədim. Öyrətməyi sevirəm.
Aygün
Asimqızı
