Amerikalı müəllimənin Azərbaycan sevgisi
Xəbər verdiyimiz
kimi, ABŞ-ın "UnionDocs” kinostudiyası Azərbaycan-Amerika Qadınlar Cəmiyyətinin
və Nyu-York Azərbaycan Evinin rəhbəri Minəvvər Vahabovanın ailəsi haqqında
sənədli film çəkib. Filmin çəkilişində iştirak edənlərdən biri olan Cenni Qroza
2006-2008-ci illərdə Azərbaycanda yaşayıb. O, Sülh təşkilatının xətti ilə 3 ay
Sumqayıtda, 2 il isə Tovuz rayonunda məktəblilərə ingilis dilini tədris edib.
Cenni Qroza müsahibəsində Azərbaycanla bağlı təəssüratlarını bildirib.
- Azərbaycanla
bağlı təəssüratlarınız necədir?
- Əslində, Tovuz haqqında xatirələrim daha çoxdur. Elə hesab edirəm ki, Tovuz
Azərbaycanın digər bölgələrindən fərqlidir. Doğrusu, orada yaşadığım illərdə
çoxlu dostlar qazanmışdım və onlardan çoxu da qadınlar idi. İndi onlar haqqında
fikirləşirəm və darıxıram. İki qadın ilə daha yaxın rəfiqə idik, onlardan biri
mənimlə birlikdə məktəbdə müəllim işləyirdi, digəri isə başqa bir müəllimənin
qızı idi. Hər ikisi mənim həmyaşıdım idilər.
- İki ilə yaxın
Azərbaycanda yaşamısınız. Bizim ölkəmizlə və adət-ənənəmizlə bağlı ən çox
yadınızda qalan nədir?
- Azərbaycanda insanlar çox qonaqpərvərdirlər. Dərsdən sonra hər gün bir nəfər
məni evinə dəvət edərdi. Onların süfrəyə qoyduqları yeməkləri mən ömrümdə
görməmişdim. Yeməklər çox ləzzətli olurdu. Hərdən mənə elə gəlirdi ki, evin
xanımları bütün günü bu yeməkləri hazırlayıblar. Hər zaman məndən başqa çoxlu
qonaq da dəvət edərdilər. Ləzzətli süfrə arxasında mehriban və maraqlı
söhbətlər edərdilər. Mən başa düşmədikdə ingilis dilini bilən dostlarım tərcümə
edirdilər. Azərbaycanlıların qonaqpərvərliyi və digər insanlara diqqətli
münasibəti çox təqdirəlayiqdir. Amerikada, xüsusilə də Nyu-Yorkda insanlar çox
biganədirlər. Onlar çox işləyir, digər insanlarla maraqlanmır, bir-birlərinə
sual vermirlər. Azərbaycanda isə, əksinə, insanlar bir-birləri ilə
maraqlanırlar. Əslində, mən də belə insan olduğum üçün bu xüsusiyyət mənə çox
xoş gəlirdi.
- Olubmu ki,
ABŞ-a döndükdən sonra azərbaycanlılarla bağlı hansısa xüsusiyyəti həyat
fəaliyyətinizdə təkrarlayasınız?
-Müəllimlik peşəsi mənə çətin gəlirdi, çünki, məncə, mən yaxşı müəllim
deyildim. Sadəcə, işləyə-işləyə bu peşəni sevirdim, çünki mən öz şagirdlərimi
sevirdim. Onlardan bir çoxu mənim qaldığım evə gəlirdi. Bu uşaqlar həm ingilis
dilini öyrənirdilər, həm də məni yalnız qoymurdular. Onlar mənə çox yardım
edirdilər, istəyirdilər ki, mən darıxmayım. Qadınlar mənə ana kimi
davranırdılar. İnsanların bu qədər yardımsevər olmaları mənim də davranışıma
sirayət etmişdi. Amerikaya qayıtdıqdan sonra mən də insanlara yardım etməyə
çalışıram. Bu çox gözəl xüsusiyyətdir. Mən buna görə azərbaycanlılara
minnətdaram. Yaddaşımda qalan digər xatirə də Azərbaycanda olan
meyvə-tərəvəzlərin ləzzətidir. Nyu-Yorka qayıtdıqdan sonra uzun müddət bu dadı
axtardım, ancaq tapa bilmədim. Orada işdən sonra bazara gedərdim. Dadlı
meyvələr, yağ, pendir, təndir çörəyi alardım. Bazarda bir şüşəli otaq vardı,
orada müxtəlif növ pendir, yağ satılırdı. Mənim ən çox sevdiyim isə "motal”
pendiri idi.Milli yeməklərdən dovğa, plov, yarpaq dolması və xüsusilə paxlavanı çox
sevirəm. Bir dəfə yarpaq dolması bişirmək istədim, ancaq alınmadı.
- Ümumiyyətlə,
Azərbaycan sizi hansısa formada dəyişə bildimi?
- Mən Azərbaycana getməyə qərar verəndə 23 yaşım var idi. Kolleci yeni
bitirmişdim və heç zaman evdən, atamdan belə uzunmüddətli ayrılmamışdım.
Doğrudur, 6 ay Avropada yaşamışdım, ancaq Azərbaycandakı ikiillik həyatım
tamamilə fərqli idi. Adət-ənənə, həyat tərzi, dünyagörüşü mənə görə yeni və
fərqli bir dünya idi. Mən qadın olmanın nə qədər çətin olduğunu Azərbaycanda
daha çox hiss etdim. Azərbaycanlı qadınlar çox zəhmətkeş, mehriban, qayğıkeş və
ailəcanlıdırlar. Azərbaycana gedəndə çox gənc və sadəlövh idim. Elə düşünürdüm
ki, gedib ingilis dilini tədris edəcəm, dünyanı dəyişəcəm...
Azərbaycandan tam fərqli bir insan kimi qayıtdım. Daha müdrik, daha ağıllı,
yeni insani keyfiyyətlər qazanmış bir Cenni döndü Nyu-Yorka. O vaxtdan dünyaya
başqa gözlə baxmağa başladım.
- ABŞ-dakı
Azərbaycan diaspor təşkilatları ilə tanışlığınız varmı?
- Nyu-Yorkda azərbaycanlı ailə haqqında film çəkmək ideyası da Azərbaycan
haqqında olan xoş xatirələrimlə bağlıdır. Bu filmdə də əsas qəhrəmanlar mənə
mənəvi cəhətdən yaxın olan Azərbaycan qadınlarıdır. Bu qadınlar 3 nəslin
nümayəndələridirlər. İsmət xanım, Minəvvər xanım və Nərmin mənə daha çox şey
öyrətdi. Hər zaman çəkilişə gəldiyimizdə bu ailə bizi ən yaxın adamları kimi
qarşılayardı. Çəkilişdən sonra hər zaman milli yeməklərdən ibarət süfrə
açılardı. Bizi həmin yeməklərdən dadmamış yola salmazdılar.Mənim uşaqlığım yalnız atamla keçib, anasız böyümüşəm. Hazırda hamiləyəm.
Hamiləliyim dövründə bu ailənin əhatəsində olmağım da mənə çox müsbət təsir
göstərdi. Bu ailədə olan ailə üzvlərinin bir-birinə olan münasibəti mənə
mehriban və sağlam ailənin bir nümunəsini verdi. Mən bu ailədə nənə-nəvə,
ata-ana, ana-qız, ana-oğul, ata-qız, ata-oğul, kürəkən-qaynana münasibətlərinə
heyran oldum. Mən də çalışacam ki, gələcək övladıma yaxşı ana
olum.